هوش مصنوعی: بدان پیرمردی که از نسل خوبان و معصومان است و جزء همراهان پیامبر بوده و تاجی بر سر دارد.

هوش مصنوعی: آن پیر با فهم و دانایی می‌گوید که وجود او از خاکی است که با آب رحمت خدا پدید آمده است.

هوش مصنوعی: در آن روز در شهر شام، من در بازار به معامله مشغول بودم.

هوش مصنوعی: از اتاقم به بازار رفتم، در حالی که تو رفته‌ای. ای کاش که روح من از بدنم جدا شود.

هوش مصنوعی: در بازار نتوانستم راه خود را پیدا کنم، زیرا مردم همه مشغول خوشگذرانی و شادی بودند.

هوش مصنوعی: زن و مرد با دستانی بسته، یکدیگر را با خوشحالی و آرزوهای نیکودل، تبریک می‌گویند.

هوش مصنوعی: در هر گوشه صدای ساز به گوش می‌رسد، گویی خبری خوش یا عیدی به زودی در راه است.

هوش مصنوعی: گروهی را دیدم که ساکت و آرام ایستاده‌اند و مانند دیگران سر و صدا نمی‌کنند.

هوش مصنوعی: من از آنها تحقیق کردم و یکی از آنها به پیش من آمد و کمی صحبت کرد.

هوش مصنوعی: او به من گفت که تو غریبی و از آنچه این لذت برای چیست، خبر نداری.

هوش مصنوعی: وقتی که او را شناختم، به شدت گریه کرد و گفت: "عجب در این زمانه!"

هوش مصنوعی: چرا آسمان خون گریه می‌کند و زمین به چه دلیلی در حالت ناامیدی به نظر می‌رسد؟

هوش مصنوعی: چرا روی زمین به خاطر فقدان پادشاه آسمان باید تیره و تار شود؟

هوش مصنوعی: از سخنان او دلم پر از شوق و هیجان شد، به او گفتم که پاسخ روشنی به من بدهد.

هوش مصنوعی: کدامین پادشاه و غم او کدام است؟ گفت: دل را به یاد بهترین انسان به تنگی می‌آورم.

هوش مصنوعی: او را به فرمان یزید، همراهانش در کوفه به شهادت رساندند.

هوش مصنوعی: امروز در این سرزمین، سر او را بر تیر گماشته‌اند و به طرز استواری نگه داشته‌اند.

هوش مصنوعی: زن و مرد در زندگی خود زمانی خوشحال و شاد خواهند بود که پایه‌گذار آن، ایمان و باورهای مستحکم باشد. در واقع، اگر این ایمان و اعتقاد از بین برود، شادی و خوشحالی نیز تحت تأثیر قرار خواهد گرفت.

هوش مصنوعی: از صحبت‌های او عقل من به حیرت افتاد و دید من نسبت به جهان تیره و تار شد.

هوش مصنوعی: گفتم سرهایی که می‌خواهند به شام بروند، از کدام درها وارد می‌شوند.

هوش مصنوعی: در اینجا گفته می‌شود که از ساعات و زمان‌ها خبرهایی می‌رسد و من به دنبال علامتی از آن طرف رفتم.

هوش مصنوعی: به آن سوی رفتم، همانند گردی که در زیر چرخ در حال چرخش است و در دل خود در حال جنگ و جدل.

هوش مصنوعی: در حال حرکت بودم، گاه به جلو می‌رفتم و گاه عقب، در مسیری که جهان در مقابل من قرار داشت، همه‌ چیز به نظرم تیره و تار می‌آمد.

هوش مصنوعی: وقتی از دروازه خارج شدم و به دشت رسیدم، به قدری جمعیت زیاد بود که سرم از حیرت پر شد.

هوش مصنوعی: دانش و علم‌های گوناگون مانند پرچم‌هایی به سوی آسمان برافراشته شده‌اند و صدای ناله‌ای از رودخانه به گوش می‌رسد که به زیبایی و شور زندگی اشاره دارد.

هوش مصنوعی: من سربازانی را دیدم که از حد و اندازه بسیار بودند و یکی از آنها در جلوی آنها سوار بر اسب می‌تاخت.

هوش مصنوعی: تمام وجودش در Armor جنگی پوشیده است و یک نیزه بزرگ در دستش گرفته.

هوش مصنوعی: یک نفر بر سر نیزه‌ای نمایان شد که زیبایی‌اش مانند گلی است که در آغوش بهترین انسان‌ها جا دارد.

هوش مصنوعی: سری مانند خورشید که نوری درخشان از خود ساطع می‌کند، تا جایی که نور او به کهکشان‌ها می‌رسد.

هوش مصنوعی: یک نیزه‌دار از زمین جدا شده و به مانند خورشید درخشان در آسمان دیده می‌شود.

هوش مصنوعی: با دیدن آن پیامبر خدا، به یاد او افتادم و از شدت شوق و احترام بر زمین افتادم.

هوش مصنوعی: زمانی گرسنه بودم و از شدت گرسنگی به حالت زاری افتاده بودم، اما پس از آن، مانند گلی شکفت کردم و با صدای خوش به آواز درآمدم.

هوش مصنوعی: به خاطر احترام به آن سر خوشبخت و درخشنده، خاک را به نشانه ارادت بر سر خود ریختم.

هوش مصنوعی: در این بیت شاعر به یک پادشاه اشاره می‌کند و می‌گوید که کاش در اینجا رسول خدا وجود داشت تا او به واسطه‌ی محبت و رحمتش، تفاوت‌هایی را در وضع موجود ایجاد کند. این بیان نشان‌دهنده‌ی آرزوی شاعر برای حضور نیکو و هدایتگرانه‌ی پیامبر در شرایط سخت و دشوار است.

هوش مصنوعی: دیدی که مردم چطور از شهری به شهری می‌برند و هدیه‌ای به تو تقدیم می‌کنند؟

هوش مصنوعی: ابر به مانند نیزه‌هایی در کوچه‌ها و بازارها فرود می‌آید و دردسرها و مشکلات را به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: در اینجا می‌گوید که اشتباه کردم و به اشتباه گفته‌ام که تو نبی هستی و با دیدن ظلم‌ها و بی‌عدالتی‌هایی که از این قوم به تو می‌رسد، به اشتباه خود پی بردم.

هوش مصنوعی: اینک با سر خود به راه برو، در حالی که بدن خود را در زیر پرنده سیاه پنهان کرده‌ای.

هوش مصنوعی: علی (ع) مانند آسمانی است که حسن (ع) در آن مانند گلی زیبا می‌درخشد و در اطراف آن، گل‌های بسیاری وجود دارند.

هوش مصنوعی: صورتش به خاطر زخم‌های ناشی از ضربه‌های سخت، از درد و غم حکایت می‌کند و نشان می‌دهد که در غم تو همواره جاری و سوزان است.

هوش مصنوعی: من این را می‌بینم که اگر کسی دیگر نبیند، مادر برای مرگ من دچار غم و اندوه می‌شود.

هوش مصنوعی: مدت کوتاهی به این شکل گریه می‌کردم، ناگهان چیزی به ذهنم آمد.

هوش مصنوعی: چند زن و کودک سوار بر الاغ‌ها هستند که فرشته وحی، مراقب و راهنمای آنهاست.

هوش مصنوعی: زنی و چند کودک از آل پیامبر که پدرشان علی (ع) و مادرشان حضرت فاطمه (س) است.

هوش مصنوعی: بدی دختری در میان همه نفرات مانند هودجی است که در آسمان شب، ماه نو را می‌پوشاند.

هوش مصنوعی: آتش سوزان از درد و آه تو به آسمان بلند شد و تو از پیامبر درخواست پناه کردی.

هوش مصنوعی: مانند پرنده‌ای خوش‌صدا که با دل‌تنگی می‌خواند، می‌گوید: ای پادشاه با تاج باشکوه، به ما نگاهی بینداز.

هوش مصنوعی: ببین ای داور و راهنمای ما، چه بر سر ما از بداندیشان این امت آمده است.

هوش مصنوعی: سرور دل تو را ای تاجور از پشت سر بریدند، در حالی که تشنه بودی.

هوش مصنوعی: از آتش، چادر سلطنتی او در خرگاهش سوزانده شده و دچار آسیب شده است.

هوش مصنوعی: اکنون خانواده‌ات در حالتی ذلت‌بار و ناتوان‌اند، در حالی که آنان بودند که راز و حرمت پروردگار را می‌دانستند.

هوش مصنوعی: زنان بی‌حجاب را به خاطر دل دشمن به شهرها می‌آورند.

هوش مصنوعی: وقتی آن بانوی ناراحت و گریان را دیدم، تصمیم گرفتم پیش بروم تا از او خبر بگیرم.

هوش مصنوعی: از روی خشم به من اعتراض کرد. ای مرد، کمی خجالت بکش و چشم‌هایت را ببند.

هوش مصنوعی: آیا تو شرمنده نمی‌شوی از اینکه به دختر خیرالبشر (بهترین انسان) با جسارت نگاه می‌کنی؟

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که فرشته‌اي که مرا مشاهده کرده، فقط به خاطر ظاهرم، به عنوان یک مسلمان، مرا نمی‌شناسد. آیا تو نیستی که زیبایی و نور چهره‌ات را نشان می‌دهی؟

هوش مصنوعی: وقتی که از دختر شاه آن سخن را شنیدم، به خاطر هیبت او بدنم به لرزه درآمد.

هوش مصنوعی: به او گفتم، ای پادشاه زاده! اگر چهره‌ات را ببینم، کاش که چشمانم نابینا شود.

هوش مصنوعی: من یکی از بندگان شما هستم و با تمام وجود به شما احترام می‌گذارم.

هوش مصنوعی: نام من راحت و خوش است و مانند سعد، از در یاران پیامبر رستگار و موفق هستم.

هوش مصنوعی: من به سوی تو آمدم ای بزرگوار، گویی که نامی نیکو و شایسته برای من به ارمغان آوردی.

هوش مصنوعی: یک وظیفه دیگری وجود دارد که تو باید به آن بپردازی و باید با تمام وجود و از صمیم قلب برای انجام آن تلاش کنی.

هوش مصنوعی: سکینه گفت: من دختر شاه هستم و به خاطر اینکه در این وضعیت قرار گرفته‌ام، بی‌پناهم.

هوش مصنوعی: تو را نزد آن فرد بدذات ببر که به یاد شهریار، سر او را بر نیزه کرده است.

هوش مصنوعی: بگو که از زنانش دور شده و اگر این را نشنود، به او طلا و نقره می‌دهد.

هوش مصنوعی: من از آنجا که به خاطر بدی‌های خودم مورد بی‌عدالتی قرار گرفته‌ام، با پرداختن یک مشت دینار زرد، می‌خواهم از این وضعیت رهایی پیدا کنم.

هوش مصنوعی: وقتی طلا را دید، سخن من را پذیرفت و آن سر را از جمع جدا کرد.

هوش مصنوعی: تماشاچیان به سوی او حمله کردند و شاه، که لرزان بود، به نوک نیزه‌اش اتکا کرده بود.

هوش مصنوعی: او با صدایی بلند قرآن می‌خواند تا مردم باهوش آن را بشنوند.

هوش مصنوعی: یک مرد نیکوکار و با ایمان، در سفری که داشتم، با من آشنا شد.