هوش مصنوعی: وقتی که زمانه‌ی بداندیش به پایان برسد، آن کودک تازه متولد شده نیز به شیر مادرش دست خواهد یافت.

هوش مصنوعی: از غم و اندوهی عمیق، چهره‌ای غمگین و چشمانی اشک‌آلود به سوی مکان مقدسی آمد که نماد دین است.

هوش مصنوعی: ابا همه زنان حرم را فراخواند و فرزندانش را در آغوش خود نشاند.

هوش مصنوعی: او با محبت و مهربانی به هر یک از آنان دست دراز کرد و با کلمات شیرین و دلنشین، به آنان خداحافظی کرد.

هوش مصنوعی: گفت: ای بهترین افراد، به هر یک از شما درود و سلام می‌فرستم.

هوش مصنوعی: از دیدن من بهره‌ای ببرید چرا که دو باره زمان رفتن من نزدیک شده است.

هوش مصنوعی: شوق ملاقات خداوند باعث شده که از جسم خود بی‌خبر شوم و آرامش و قرار از دل من رفته است.

هوش مصنوعی: میان من و او هیچ مانعی باقی نمانده است جز جانم که باید برای او تقدیم شود.

هوش مصنوعی: اکنون به سمت میدان نبرد می‌روم، جایی که در آن به مهمانی خالق خالص جان می‌روم.

هوش مصنوعی: پس از من، خداوند یار شما خواهد بود و در هر سختی به کمک‌تان خواهد آمد.

هوش مصنوعی: هر زمان که از طرف دشمن مشکلی برای شما پیش آمد، به یک منبع عادل و درستکار پناه ببرید.

هوش مصنوعی: علی (ع) پس از من، بزرگترین شخصیت و رهبر عالم است و در این مسیر، همیار و دوست شما خواهد بود.

هوش مصنوعی: در این مکالمه، ناگهان شاه که در جمع بود، از حرم بیرون رفت.

هوش مصنوعی: یک کودک زیبا و دلنشین وجود دارد که چهره‌اش و سخنانش بی‌نظیر و شگفت‌انگیز است.

هوش مصنوعی: سکینه (ع) از سوی پادشاه نام نیکو و خوشی داشت و او به عنوان کسی با ایمان و خوشحال شناخته می‌شد.

هوش مصنوعی: لحظه‌ای او را از خود دور نکردی و بهتر از جان خود او را در آغوش گرفتی.

هوش مصنوعی: دل‌آرا زبانی زیبا و دلنشین داشت و گفتارش چنان شیرین و دلپذیر بود که نسبت به بهشت زیبا‌تر به نظر می‌رسید.

هوش مصنوعی: او با اشک و ناله به دربار پادشاه آمد و در آغوش او جا گرفت.

هوش مصنوعی: او به شدت از محبت خود نسبت به او بوسه بر دست و پایش نثار کرد و با چشمانی اشک‌آلود به او گفت.

هوش مصنوعی: ای خاک پای تو، مایه فخرفروشی من است و باعث افتخار و سربلندی‌ام می‌شود.

هوش مصنوعی: در این سن کم یتیمم نکن و با دوری‌ات قلبم را دو نیم نکن.

هوش مصنوعی: مرا از خود دور نکن و بی‌تو مرا تنها مگذار، ای ستاره‌ درخشان!

هوش مصنوعی: دو برادر نازنین من در این سرزمین به خاک افتاده و جان خود را از دست دادند.

هوش مصنوعی: فرمانده و رهبر جنگجوی من با تلو و ضربتی از شمشیرش از بدنش جدا شد.

هوش مصنوعی: هر کسی از نسل هاشم باشد، زندگی‌اش با برکت و شادی پر شده است.

هوش مصنوعی: زمانی که دوران زندگی به پایان می‌رسد، تنها تو به یادگار می‌مانی.

هوش مصنوعی: تو هم مانند آن، دل به جنگ و مرگ نده و خود را به آراستگی و آمادگی برای نبرد ملبس کن.

هوش مصنوعی: پس از تو چه کسی مانند تو می‌تواند مرا در آغوش بگیرد؟ چه کسی می‌تواند مرا به سمت خود جذب کند و با محبتش دلگرمم کند؟

هوش مصنوعی: شاه به دخترش گفت: ای دختر نیکو، هیچکس دیگری مانند تو یار و همراه من نخواهد بود.

هوش مصنوعی: اگر کسی را به مرگ بفرستم، تعجب نکنید، زیرا این کار بدون همراهی دیگران همین است.

هوش مصنوعی: سکینه با ناراحتی به پدرش گفت: ای پدر، ما را دوباره به یثرب ببر.

هوش مصنوعی: در زیر سایهٔ مزار پیامبر (ص) نباید از بدخویان و ستمگران ظلم و بی‌رحمی ببینیم.

هوش مصنوعی: شهسوار می‌گوید: چقدر دور از دسترس است این آرزو که اگر راهی نباشد، هیچ امیدی برای رسیدن به آن وجود ندارد.

هوش مصنوعی: نمی‌خواستم به مشکلات و سختی‌ها دچار شوم و اگر اینطور نمی‌خواستم، در زمین مشکلات نمی‌ماندم.

هوش مصنوعی: شما دیگر نمی‌توانید چهره یثرب را ببینید، مگر اینکه من از میان شما ناپدید شوم.

هوش مصنوعی: سکینه به شدت گریه کرد و اشک‌هایش مانند خون از چشمانش بر روی صورتش ریخت.

هوش مصنوعی: ای بانوی برتر، دلم را نسوزان، زیرا هنوز جانم در حال حیات است.

هوش مصنوعی: الان زمان زاری و گریه نیست، زیرا در مرگ من به اندازه کافی گریه خواهی کرد.

بزاری بموی‌: گریه و مویه کن.