هوش مصنوعی: در این بیت، به یک مرزبان اشاره شده است که وظیفه‌اش نگهبانی و حفاظت از عسقلان است. این مرزبان، به دلیل رفتار یعقوب، فردی را بد نام و بد گمان می‌داند. به نوعی، اشاره به این دارد که رفتارهای نامطلوب دیگران می‌تواند تاثیرات منفی بر روی قضاوت و دیدگاه افراد بگذارد.

هوش مصنوعی: این شخص ناپاک در کربلا به جنگ با خداوند و پیروان او پرداخت.

هوش مصنوعی: زشت‌خوی به مردم می‌گوید که چرا باید در بازار و خیابان به تن خود و ظاهر خود توجه کنند و خود را به آیینه بسپرند.

هوش مصنوعی: نوازندگان سازهایی مانند رود و دف می‌نوازند و تماشاچیان با شادی و هیجان به ریتم موسیقی پا بر زمین می‌کوبند و دست می‌زنند.

هوش مصنوعی: زمانی که خانواده پیامبر به آن سرزمین زشت و نامطلوب رسیدند، مانند اسیران رومی به نظر می‌رسیدند.

هوش مصنوعی: مردان و زنان از هر طرف جمع شدند و با هم نقش و نواخت آواز خوانان و نوازندگان را به نمایش گذاشتند.

هوش مصنوعی: مردی از بازرگانان که انسان نیکوکاری بود و در زندگی به موفقیت‌هایی دست یافته بود، به نام ضریر خزاعی شناخته می‌شد.

هوش مصنوعی: در آنجا که تازگی و زیبایی حاکم است، وقتی مردمان را دید که چنین شاد و خوشحال هستند.

هوش مصنوعی: از شخصی پرسیدند: ای دوست خوب، آیا امروز روز عید است در این سرزمین؟

هوش مصنوعی: او گفت: به نظرم می‌رسد که تو غریبی، چون از این شادی به نظر نمی‌رسد که بهره‌ای داشته باشی.

هوش مصنوعی: او گفت: بله، من از این سرزمین نیستم. او نیز به او گفت: تو هم به شادی بیایید.

هوش مصنوعی: شخصی با شاه شام به گفتگو پرداخت و قصد داشت به عنوان یک رهبری برای مردم شناخته شود.

هوش مصنوعی: لشگری به فرمان عبیدزیاد فرستاده شد تا او را بکشند و در نتیجه، فساد و آشفتگی رخ داد.

هوش مصنوعی: اکنون افرادی که در اینجا قرار دارند، به خاطر باورهایشان در بند شده‌اند و مردم تحت فرمان یک شخص مقتدر زندگی می‌کنند.

هوش مصنوعی: نیروهای سپاه را با خوشحالی دریافت کنید تا دل‌های دشمنان تیره و غمگین گردد.

هوش مصنوعی: از او مرد تاجر پرسیدند، که آیا دشمن شاه از میان بت‌پرستان است؟

هوش مصنوعی: یکی از مسلمانان بد رفتار و از اهل دین به مردی گفت که چنین پاسخی دریافت کرد.

هوش مصنوعی: آن مرد از نسل بهترین انسان‌ها، حسین علی (ع)، نام خوشی داشت.

هوش مصنوعی: وقتی این را شنید، با دست‌هایش ضربه‌ای به هم زد و گفت: وای که پشت پیامبر خم شد.

هوش مصنوعی: او بر زمین افتاد و با صدای حزین گفت: ای کاش، یادگار بهترین انسان.

هوش مصنوعی: سپس او به سرعت به سوی کاروان غمگین حرکت کرد و نزد آن‌ها رفت.

هوش مصنوعی: زمانی که چشم نابینا آنطور به آن پادشاه بیمار و جمعیت اسیر نگاه کرد.

هوش مصنوعی: او با طوفانی از غم، بر زمین تاریک افتاد و به سر و سینه‌اش ضربه می‌زد.

هوش مصنوعی: آن پادشاه ناتوان به او گفت: به نظر می‌رسد که تو از مردم این سرزمین نیستی.

هوش مصنوعی: این مردم خوشحال و شاداب هستند، اما تو در گوشه‌ای نشسته‌ای و در غم و اندوه به سر می‌بری.

هوش مصنوعی: گفت: بله، ای پناه من در این دنیا، امروز به اینجا رسیدم.

هوش مصنوعی: ای کاش آن چیزهای بد را نمی‌دیدم و این نگرانی وجود نداشت که خالق این بدی‌ها خود من هستم.

هوش مصنوعی: می‌بینم که شما غمگین و بی‌پوشش بر شترها نشسته‌اید.

هوش مصنوعی: شاه به او گفت: ای فرد نامدار، بوی یاری و کمک تو به مشامم می‌رسد.

هوش مصنوعی: با صدای بلند دست بر سر نابینا زد و گفت: ای پادشاه آسمان، تو بر تخت نشسته‌ای.

هوش مصنوعی: من در طول زندگی‌ام همیشه در خدمت شما بوده‌ام.

هوش مصنوعی: بی‌مزه بر من بفرمای آنچه که خواسته‌ات است، زیرا خواسته‌ات بر من عین زندگی و حقیقت است.

هوش مصنوعی: او به او گفت که در زنجیر غم اسیر شده است و تو چه داری که با خود به همراه بیاوری.

هوش مصنوعی: به سراغ این فرد بد ذات برو که بر نیزه‌اش سر پادشاهی را به نمایش گذاشته است.

هوش مصنوعی: خداوند به دوستانش کمک می‌کند تا از مشکلات و سختی‌ها رهایی یابند و به جلو حرکت کنند.

هوش مصنوعی: در اینجا اشاره به افرادی است که با بی‌رحمی و به طور ظالمانه‌ای از میان زنان گرفتار و آسیب‌دیده عبور می‌کنند. این افراد به ستمگری و شرارت معروف‌اند و در مسیر خود به همانند تماشاگرانی در یک نمایش، به بی توجهی و عدم احساس مسئولیت می‌نگرند.

هوش مصنوعی: گاه انسان‌ها در زندگی راهی را می‌پیمایند که افراد خاص و شناخته شده همچون سرها را می‌طلبند و کمتر به کسانی که در شرایط یکسان قرار دارند توجه می‌کنند. این نشان‌دهندهٔ غفلت از جزییات و افراد معمولی است.

هوش مصنوعی: او رفت و انجام داد آنچه را که گفته بود و به سرعت برگشت تا پیش شاه بیاید.

هوش مصنوعی: اگر خدمتی از من برمی‌آید، بفرمایید که این بانوان حجاز...

هوش مصنوعی: هیچ لباسی وجود ندارد که بتواند انسان را از دید نامحرمان محافظت کند و او را نسبت به آنها در امان نگه دارد.

هوش مصنوعی: اگر چیزی از لباس داری، به راحتی به این بی‌پناهان بده.

هوش مصنوعی: او رفت و با خود شیء گرانبهایی را آورد که تماماً به خاطر امام بود.

هوش مصنوعی: هر کدام از آن دو فرد مشابه، به شیوه‌ای که شایسته‌اش بود، پوشش مناسبی دریافت کرد.

هوش مصنوعی: ناگهان گروهی از پشت سر به پا خاستند و پیشتازان آنها را به حرکت درآوردند.

هوش مصنوعی: شخصی از خوشحالی فریاد می‌زند که دشمن نابود شده است، پس بیایید شادی کنیم.

هوش مصنوعی: ضریر خزاعی وقتی این وضعیت را مشاهده کرد، از دلش صبر و تحملش رخت بر بست و به سمت او دوید.

هوش مصنوعی: او به شدت افسار را گرفت و ناگهان آب دهانش را به سمت او انداخت.

هوش مصنوعی: او به او گفت: ای کسی که از نسل ناپاک و بدکاران به دنیا آمده‌ای.

هوش مصنوعی: آیا هیچ حیا و شرمی از خدا نداری که بخواهی سر پسر زهرا (س) را جدا کنی؟

هوش مصنوعی: تو با کارهای خودت حرمت پیامبر را به بازارها می‌کشی و هر لحظه بر دردها و رنج‌ها می‌افزایی.

هوش مصنوعی: چگونه می‌توانی اینقدر زشت رفتار کنی و با این حال فریاد شادابی سر دهی؟

هوش مصنوعی: نفرت و بیزاری از دو موی زشت که بر چهره‌ات، که فاقد آبروست، نمایان شده‌اند.

هوش مصنوعی: اگر دل تو بینا باشد، می‌تواند آینده و هر دو جنبه را ببیند، اما اگر فقط به ظاهر و آنچه می‌بیند توجه کنی، کور خواهی بود و نمی‌توانی به حقیقت پی ببری.

هوش مصنوعی: وقتی که شمر بدذات دشنام‌های زیادی شنید از آن جوان، به همین خاطر است.

هوش مصنوعی: او به دوستانش دستور داد که دور این سخنان بی‌محتوا را بگیرند و از آن دور شوند.

هوش مصنوعی: به او ضربه بزنید و با مشت و سنگ به او آسیب برسانید، به گونه‌ای که خون او زمین را همانند رنگ لاله‌ها سرخ کند.

هوش مصنوعی: به دستور شمر، آن گروه بداندیش دور آن دلیر را گرفتند.

هوش مصنوعی: او را زدند تا جایی که تمام قوت و توانش از بین رفت و هوشش را بر زمین گذاشت.

هوش مصنوعی: آنها تصور می‌کنند که مرد بهشتی ناگهان مرده است و او را در آنجا قرار داده‌اند.

هوش مصنوعی: هنگامی که نیمه شب گذشت و آگاهی به سراغش آمد، به هر طرف توجه کرد و لحظه‌ای به دقت گوش داد.

هوش مصنوعی: هنگامی که فرد هیچ صدایی از اطراف نشنید، به خود آمد و نفسش را به تلاطم انداخت.

هوش مصنوعی: او با دست و زانو به سرعت به سوی مکانی رفت و در نهایت به یک معبد رسید.

هوش مصنوعی: در آن مکان، گروهی را مشاهده کردم که مردان همه غمگین و اشک‌ریزان بودند و به خاطر درد و رنجشان ناله می‌کردند.

هوش مصنوعی: همه در حالتی نشسته‌اند که لباس‌هایشان پاره شده و به جای سر، خاک بر سرشان نشسته است.

هوش مصنوعی: از آن‌ها بپرسید که ای مردم، برای شما چه پیش آمده است که چنین تغییراتی را تجربه کرده‌اید؟

هوش مصنوعی: تمام افرادی که در این شهر زندگی می‌کنند، در ظاهر خوشحال و خندان به نظر می‌رسند، اما وقتی که به سمت شما نگاه می‌کنند، غم و اندوهی در چهره‌شان نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: از کارهای شما بسیار شگفت‌زده می‌شوم، از آن خنده‌ای که دارید و گریه‌ی دل‌زده‌تان.

هوش مصنوعی: به تو گفتند که آیا دوست هستی یا دشمن، آیا مثل فرشته‌ای زیبا هستی یا شبیه موجودی زشت و اهریمنی؟

هوش مصنوعی: اگر با دشمنی مواجه شدی، بهتر است که او را به خود نزدیک کنی و به جای کینه‌توزی، راه دوستانت را در پیش بگیری و خوش قلب و خوش‌رو باشی.

هوش مصنوعی: اگر دوستی مثل ما برای از دست دادن شاه زمین و آسمان غمگین و نالان باشد، نشان از عمق دوستی اوست.

هوش مصنوعی: گفت: من دشمن نیستم، بلکه دوستم. چرا که دشمن به من آسیب زده و من را زخم کرده است.

هوش مصنوعی: او گفت هرچه آن روز برایش پیش آمد، به خاطر بدخواهی که برای خاندان پیامبر داشت.

هوش مصنوعی: پس از آنکه از وضعیت او باخبر شدند، گفتند: ای مرد خوشبخت و سعادتمند!

هوش مصنوعی: ما نیز از یاران پیامبر هستیم و مانند غلامان شیر خدا، حضرت علی (ع)، از او پیروی می‌کنیم.

هوش مصنوعی: گریه‌ی ما به خاطر آن پهلوان است که سرش بر نیزه‌ای محکم است.

هوش مصنوعی: زمانی که او این ناله‌ها را شنید، به جمع آنها پیوست و در این داغ و غم شریک شد.

هوش مصنوعی: روزی دیگر، هنگامی که خورشید در آسمان به حرکت درآمد، سپاه ستمگران نیز برپا شد.

هوش مصنوعی: با شنیدن صدای زنگ، سپاه با پرچم‌های خود حرکت کردند و از آنجا به سمت بعلبک به راه افتادند.

هوش مصنوعی: تمام مردم آن دیار، از پیر و جوان، زن و مرد، با خوشحالی و زیبایی، در کنار یکدیگر زندگی می‌کنند.