هوش مصنوعی: او از روی تخت خود برخاست و آن حیوان زشت را به نزد سران آورد و زهر دوده را پیش آنها قرار داد.

هوش مصنوعی: در هر گروهی، همیشه یک جمعیت بیشتری وجود دارد که از درون و بیرون آماده ایستادگی و پشتیبانی هستند.

هوش مصنوعی: آن را در طلا نهادند و پیش آن فرد ناپسند قرار دادند، که نشان‌دهنده حضور و مقام والای اوست.

هوش مصنوعی: وقتی آن جمع شکل گرفت، از آنجا خواستند که اسیران خاندان علی (ع) را بیاورند.

هوش مصنوعی: آنها در یک پوشش خاص به هم بسته شدند و مانند برده‌های فرنگی به جایی منتقل شدند.

هوش مصنوعی: وقتی آن زن واقعی را دید، چهره‌اش را با آستین پوشاند.

هوش مصنوعی: در گوشه‌ای از جمع دختران، او را دید که مردی شیطان‌پرست است.

هوش مصنوعی: او گفت: این شخصیت با عظمت زن چه کسی است؟ که نظر و رأی سلامتی را برای ما نیاورده است.

هوش مصنوعی: وقتی نام او را بیان کردند و او شناخته شد، به دلیل سرزنش، صدای زشتی از خود برآورد.

هوش مصنوعی: او گفت: بدین پاک و نیکو خداوند درود، زیرا که به زودی از کارهای شما پرده برداشت.

هوش مصنوعی: همه چیز بی‌معنا و پوچ شده و رنگ و شکل شما را ترک کردند؛ مردم به خاطر خجالت شما از بین رفتند.

هوش مصنوعی: دل بانو به خاطر سخنانش به شدت تحت تأثیر قرار گرفت و از جایش بلند شد و گفت: ساکت باش!

هوش مصنوعی: ستایش خداوندی که پاک و بی‌نقص است، شایسته است؛ زیرا سخن او شاهدی بر پاکی و درستکاری ماست.

هوش مصنوعی: پیامبری به نسل من رسید که از بدی‌ها نجاتش داد و فرزندانش را از آن دور کرد.

هوش مصنوعی: گناهکار در دنیا به راحتی شناخته نمی‌شود و زندگی بعضی از افرادی که راه گمراهی را انتخاب کرده‌اند، پر از دروغ و فریب است.

هوش مصنوعی: تو آن کسی هستی که نه ما هستیم، ای با خوی ناپسند، تو از خشم خداوند بی‌خبر هستی.

هوش مصنوعی: مرد بداندیش بار دیگر به او گفت که آیا دیدی خدا با شما چه کرد؟

هوش مصنوعی: برادرت و دوستانش چه عواقبی دچار شدند به خاطر پاداشی که از دادگر دریافت کردند؟

هوش مصنوعی: بانو گفت که از خداوند هیچ چیزی جز کارهای نیکو ندیدم.

هوش مصنوعی: خدا از ابتدا این اراده را کرده که ما بر راه درست و حق قربانی شویم.

هوش مصنوعی: حسین (علیه‌السلام) به مردم خبر داده بود که با کشتن او، آگاهی و دانایی به جامعه منتقل خواهد شد.

هوش مصنوعی: برادرم برای رویارویی با مشکلات و دشواری‌ها به میدان آمد و در کربلا خیمه زد.

هوش مصنوعی: انسان همه چیزهایی که دارد، از جمله جانش، دارایی‌اش، فرزندانش و خانواده‌اش، را در راه خداوند فدای می‌کند.

هوش مصنوعی: تو هم این مسیر را خواهی داشت و به زودی به سوی مکان خودت خواهی رفت.

هوش مصنوعی: وقتی خداوند قضاوت را به میان آورد، خوب فکر کن تا ببینی چه عذری برای خودت داری.

هوش مصنوعی: وقتی بانو چیزی گفت، او به شدت عصبی و خشمگین شد، به طوری که حس نکرد چه مدت از این احساسات در دلش وجود داشته است.

هوش مصنوعی: به جلاد گفت: با شمشیر تیز علامت را بر روی دار بزن و خونش را بریز.

هوش مصنوعی: وقتی خردسالان شاه این صحنه را دیدند، همگی به طور هماهنگ شروع به ناله و گریه کردند.

هوش مصنوعی: آنها با اشک و ناله دور او را گرفتند و زهر به دامنش چسبیده بود.

هوش مصنوعی: وقتی عمر و حریث این وضعیت را مشاهده کردند، دل سنگی او از شدت غم به شدت پر از درد و ناراحتی شد و از جا کنده شد.

هوش مصنوعی: او می‌گوید: ای امیر، هیچ کس نباید بر زنان به ویژه زنان اسیر ظلم کند.

هوش مصنوعی: تو می‌دانی که چه بر سر من آمده است، به خاطر مرگ برادرم و اندوه ناشی از فوت پسرم.

هوش مصنوعی: او از شخصی که درگیر جدال و نزاع است، پذیرش می‌کند و به یک نگهبان خبیث می‌گوید که خون او را نریز.

هوش مصنوعی: باز هم به بی‌شرمی دست زد و با سخنانی آزاردهنده به بانو درافتاد.

هوش مصنوعی: گفت: وقتی که خداوند پاک، پسر علی (ع) را به خطر انداخت و روزی او را به هلاکت رساند.

هوش مصنوعی: به گونه‌ای بیندیش که آرزوهای من برآورده شد و تمام دردهای قدیمی‌ام درمان یافتند.

هوش مصنوعی: من از ترس و نگرانی ناشی از دلهره‌ای که او به وجود می‌آورد، آزاد شدم؛ زیرا او کسی است که در پی سلطنت و ایجاد هرج و مرج است.

هوش مصنوعی: آن بانوی بلندمرتبه دوباره به او گفت: کمتر خود را مغرور کن.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که کشتی بزرگی که پیامبرش برایش مانند جان عزیز بود، همیشه شب و روز در کنار آن قرار داشت و از آن محافظت می‌کرد.

هوش مصنوعی: اگر در این کار، داروی درد وجود داشت، به یقین روزگار تو نیز دچار ناپاکی و بدی می‌شد.

هوش مصنوعی: تو از این کار رنجی را بر خود هموار کرده‌ای که به خاطر آن، همیشه دلت را آزار می‌دهی و از خودت دور می‌شوی.

هوش مصنوعی: بدشگون و بدشانس از سخنان او پیچید و از خشم بانو، روی خود را کنار کشید.

هوش مصنوعی: به او نگاه کرد و از او پرسید: این فرد ناتوان چه کسی است؟

هوش مصنوعی: گفتند: پسر شه کربلا علی(ع) است و او تحت فشار سختی‌ها قرار دارد.

هوش مصنوعی: او گفت: در کربلا شنیدم که آن پسر در مقابل پدرش کشته شد.

هوش مصنوعی: گفتند او مانند علی اکبر است که در ظاهر و روحش به پیامبر شباهت دارد.

هوش مصنوعی: سرش را بالا آورد و گفت: ای شاه، تو را برتر از من می‌دانم.

هوش مصنوعی: به خداوندی که فردا روز حساب و جزا برای دشمنان او وجود دارد، تلاش کن تا به جنگ با بدخواهان خود بپردازی.

هوش مصنوعی: زمانی که ابن زیاد سخنان زین العباد را شنید، دلش از خشم پر شد.

هوش مصنوعی: او گفت: آیا هنوز قدرت این را داری که این سخن‌ها را بگویی؟

هوش مصنوعی: هنوز به این حرف‌ها اعتقاد نداری، این تفکر مثل خیال یک برگ بر روی سرت است.

هوش مصنوعی: به دژخیم گفت آن فرد بدسرشت که سر این جسم بیمار را جدا کن.

هوش مصنوعی: وقتی زن دین به سخنان او گوش داد، تن ضعیفش را به دامن او نزدیک کرد.

هوش مصنوعی: شخصی گفت: آیا از کشتن و خونریزی فرزندان پیامبر دیگر سیر نشده‌ای؟

هوش مصنوعی: بسیاری از ناپسندی‌ها را بر سر فرزندان پیامبر نازل کردی و حال این‌که روح تو به درد نیامده است.

هوش مصنوعی: اگر بخواهی، حتی اگر خون او بریزی، به خاطر این روح غمگین او، چیزی نخواهد بخشید.

هوش مصنوعی: زنان را پیش از این ناتوان بکشید، زیرا جز این جوان هیچ کس را نداریم که به او محرم باشیم.

هوش مصنوعی: دل سنگی و بی‌رحم بر سختی و درد و زاری اطرافیان بی‌توجه است و با بی‌اعتنایی از کنار آنها می‌گذرد، در حالی که همگان در رنج و تنگدستی به سر می‌برند و این وضع نمی‌تواند بر او تاثیری بگذارد.

هوش مصنوعی: یک نفر چوبی در دست داشت و از آنجا که انسان بدی بود، جز این که به این شکل خشم خود را تخلیه کند راه دیگری نداشت.

هوش مصنوعی: این جمله به توصیف فردی می‌پردازد که به شکلی خشونت‌آمیز می‌تواند به دیگران آسیب برساند. او به گونه‌ای عمل می‌کند که نخواهد از احساسات و آگاهی دیگران سوءاستفاده کند و این رفتار شاید به سبب قدرت یا مقامش باشد.