هوش مصنوعی: با اسیران را به نزدیکی کوفه آوردند و در آنجا سکونت گزیدند.

هوش مصنوعی: سر شاه به دست شخصی بدذات افتاد و او به سمت کوفه حرکت کرد.

هوش مصنوعی: بدش خانه، دور از کوفه، با سرعت به سمت خانه‌اش می‌رفت.

هوش مصنوعی: آن مرد کافر دو همسر داشت؛ یکی از آن‌ها دارای ویژگی‌های ناپسند و دیگری از خانواده‌ای نجیب و باخوی بود.

هوش مصنوعی: کسی که دوستدار خانواده علی بود، حال او را آن نابکار (آزاردهنده) می‌دانست و از وضعیت او آگاه بود.

هوش مصنوعی: ستمکاری به خاطر ترس از آن انسان پاک و نیکو، به طور پنهانی به سمت آشپزخانه می‌رود.

هوش مصنوعی: پادشاه را در تنوری پنهان کردند و آیینه را در خاکستر قرار دادند تا به هم متصل شوند.

هوش مصنوعی: پس از آن، زن به آرامگاه آمد و به او گفت که در خیمه‌گاه بچه‌اش کم‌خوابی دارد.

هوش مصنوعی: سوالی از کسی می‌شود که چرا در گذشته نبوده‌ای و در حال حاضر چه فایده‌ای دارد. پاسخ می‌دهد که هیچ چیزی جز رنج و درد وجود نداشته است.

هوش مصنوعی: کسی از فرماندار شام سرپیچی کرد و ما نیز از او انتقام گرفتیم.

هوش مصنوعی: زن غذایی تهیه کرد و مرد بعد از خوردن آن به رختخواب رفت و سپس چشمانش را بست و خوابش برد.

هوش مصنوعی: وقتی نیمه‌ای از شب تیره سپری شد و روشنایی به وجود آمد، آن زن از مکان خود بیرون آمد.

هوش مصنوعی: به آب جاری برو و روی خود را بشوی و دستت را برای پرستش خدا بالا بببر.

هوش مصنوعی: در آتش‌سوزی تنور نوری به وجود آمد که مانند نوری است که بر موسی در کوه طور تابید.

هوش مصنوعی: او زن نیکوکار و پارسا را دید که همه جا را با نور خدا روشن کرده است.

هوش مصنوعی: او به دیوار تکیه داد و از شدت حیرت به زمین نشسته بود، سپس با دستش چشمانش را مالید.

هوش مصنوعی: در آشپزخانه مرغی را پیدا کردم که به شدت مجروح شده بود. منقار آن سرخ و پرهایش سفید بودند.

هوش مصنوعی: پرندگان شگفت‌زده از آن نور به سمت آن سو حرکت کردند و به سرعت راه خود را ادامه دادند.

هوش مصنوعی: دیدم که آشپزخانه همچون بهشت پر از زیبایی و نعمت‌های الهی شده است.

هوش مصنوعی: در آبی آسمان، نور سبز مانند شعله‌ای از تنور اوج می‌گیرد و خود را نمایان می‌کند.

هوش مصنوعی: ناگهان، در حالی که در حیرت بود، صدای حق را شنید که به او سلام می‌فرستد و سپس متوجه شد که چیزی از آسمان به سوی او نازل شده است.

هوش مصنوعی: یک زن زینتی و با وقار در رنگ سبز، در درون هودجی نشسته است و در کنار او، زنی سیاه‌پوش حضور دارد که مانند موی خود، زیبا و دلربا است.

هوش مصنوعی: در هر سو حوریانی وجود دارند که به خاطر غم و اندوه پرویزن، اشک می‌ریزند و بر خاکی که از آن به دوری رنج می‌کشد، افسوس می‌خورند.

هوش مصنوعی: از آن پنجره، زنی مانند دریای نوری پرخروش به سمت تنور حرکت کرد.

هوش مصنوعی: آن بانوی پیروزمند در آن خانه با اشک‌هایش طوفانی را به پا کرد که یادآور طوفان نوح است.

هوش مصنوعی: از چشمان گریان آن داغدار، ناراحتی و دردش به وضوح نمایان شد.

هوش مصنوعی: وقتی که خورشید لحظه‌ای به سر می‌زند و آب از چهرهٔ بیننده می‌ریزد، در حقیقت تصویری شگفت‌انگیز و زیبا ایجاد می‌کند، همچون تابش آفتاب.

هوش مصنوعی: از خاکی که در تنور بریده شده، سرِ گریان و شادابی همچون خورشید طلایی به وجود آمد.

هوش مصنوعی: او را بوسید و بر سینه‌اش گذاشت و گفت: ای زندگی‌ام، برای درد تو همراهی می‌خواهم.

هوش مصنوعی: از کسی که تو را از بدنت جدا کرد، خالق جهان به من پاداش داد.

هوش مصنوعی: سر خود را که زیبایی‌اش همیشه در آغوش من قرار دارد، بر دوش من بگذار.

هوش مصنوعی: وقتی دیدم که خاک در تنور قرار دارد، به یاد آوردم که مانند آینه‌ای است که به خاکستر نیاز دارد.

هوش مصنوعی: من از خداوند بالا دست و قدرتی ندارم، که بتوانم با دشمنان تو مقابله کنم، هر که که هستند.

هوش مصنوعی: خداوند مهربان، شخصی را به جهنم می‌فرستد تا او را با آتش سوزان عذاب کند.

هوش مصنوعی: از صدای ناله و گریان آن زن، دیگر زنانی که دور و برش هستند نیز به گریه واداشته می‌شوند.

هوش مصنوعی: بسیاری از زنان گریه و زاری کردند و در حیرت بودند که در واقع خودشان چه کسانی هستند.

هوش مصنوعی: وقتی آن سوگواری را از آنها دید، دلش غمگین شد و از دلش آهی بیرون آمد.

هوش مصنوعی: وقتی زن‌ها صدای او را شنیدند، سرهایشان را در آن خاک نهان کردند.

هوش مصنوعی: آن زن به سرعت از آشپزخانه به سمت تنور رفت و مانند دود از آنجا خارج شد.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که آن چیز ارزشمند و خالص را از میان زیبایی‌های ظاهری و سطحی جدا کرده و برتری آن را نشان می‌دهد. در واقع، بر روی زیبایی های ظاهری توجهی نمی‌شود و به ارزش واقعی و درونی آن اشاره می‌شود.

هوش مصنوعی: چون شاه را قبلاً دیده بود، عشق و محبت او را در دل انتخاب کرده بود.

هوش مصنوعی: وقتی لحظه‌ای به او نگاه کرد، او را شناخت؛ زیرا در دلش عشق آن پادشاه را انتخاب کرده بود.

هوش مصنوعی: وقتی لحظه‌ای او را نگاه کرد، او را شناخت و از عمق دلش نعره‌ای پرشور و احساسی به آسمان بلند کرد.

هوش مصنوعی: او به شدت به دستش ضربه زد که بی‌هوش شد، انگار روحش از بدنش جدا شده است.

هوش مصنوعی: در حالتی که به خود نیستم، شیر خدا را می‌بینم که در کنار پیامبران در آرامش نشسته است.

هوش مصنوعی: حسین و حسن به همراه دیگران در حال گفت و گو و تبادل نظر هستند و جو صمیمی میان آنها برقرار است.

هوش مصنوعی: از خودت بترس که ناگهان در کار همسر خود تغییر جدی و بزرگی ببینی.

هوش مصنوعی: فرمود: ای زن، نگران کارهای شوهرت نباش، زیرا خداوند پاک است.

هوش مصنوعی: اگر بدی‌های کسی را ببینی که او را می‌شناسی و از رازهای او خبر داری، نباید تحت تأثیر آن بدی‌ها قرار بگیری و به راحتی قضاوت کنی.

هوش مصنوعی: زن بی هیچ دغدغه و ترسی از سخن شاه، به او گفت: ای شاه، تو کسی هستی که خدای را می‌شناسی.

هوش مصنوعی: این چهار زن که اکنون از این خانه رفته‌اند، چه کسانی بودند و کجا رفتند؟

هوش مصنوعی: او فرمود: مریم نیکوکار و پاکدامن، و آسیه همسر فرعون نامناسب و پلید است.

هوش مصنوعی: در این بیت به شخصیت‌های بزرگ و مهمی اشاره شده است. خدیجه (س) به عنوان همسر پیامبر اسلام شناخته می‌شود و بتول (س) به حضرت فاطمه (س) اشاره دارد که دختر پیامبر است. این افراد به قدری بزرگ و با ارزش هستند که با وجود چالش‌ها و مشکلات، محبت و توجه ویژه‌ای نسبت به فرزندان خود دارند و برای خوشبختی آن‌ها تلاش می‌کنند. در کل می‌توان گفت که این بیت به منزلت و مقام رفیع این شخصیت‌ها و نقش آن‌ها در تربیت و حمایت از فرزندان اشاره دارد.

هوش مصنوعی: پس از اینکه شاه سخنانش را گفت، آن زن به خود آمد و مانند رعد و برقی در بهار، حیرت‌زده و شگفت‌انگیز شد.

هوش مصنوعی: بیا، کافور و مشک و گلاب بیاورید، یک ظرف عطر و جامی پر از آب آماده کنید.

هوش مصنوعی: پس از آنکه سر پاک را شستشو دادند، آن را با عطر خوشبو مانند مشک عطرآگین کردند.

هوش مصنوعی: او با شانه کردن موهایش، عطر خوشی را بر پارچه‌ای از ابریشم می‌پراکند.

هوش مصنوعی: او را آورد و در جایی قرار داد، سپس به سر بالین او آمد و کارهای بدی انجام داد.

هوش مصنوعی: به او گفت وقتی که از خواب بیدار شدی، مراقب باش که زندگی‌ات و اعتقاداتت به خطر نیفتد.

هوش مصنوعی: وقتی با خنجر انتقام، سر پسر پیامبر را از تنش جدا می‌کنی، در واقع خود را به دور از اصل و حقیقت قرار می‌دهی.

هوش مصنوعی: به مهمانی بیا و در تنور جایی برای خودت فراهم کن، ای کافر مغرور.

هوش مصنوعی: یکی به سوی آسمان نظر دارد و گوش شنوا به نال و فریاد آن درختان بلند دارد.

هوش مصنوعی: تمامی خلقت سراسر غم و اندوه است و نظم جهان به کلی در هم ریخته و آشفته به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: او این را گفت و چادرش را بر سر گذاشت و از خانه به سوی کوچه رفت.

هوش مصنوعی: او به خولی گفت که پر از ترس و نگرانی است که اگر به زن آسیب بزند، کودکانش یتیم خواهند شد.

هوش مصنوعی: زن از سخنان او به شدت ناراحت و نالان شد و گفت: ای مرد، تو در این روزگار چقدر بد رفتار می‌کنی.

هوش مصنوعی: کودکان کنجکاو و بی‌غرض بهتر از آن هستند که تو خود را با افکار منفی پر کنی.

هوش مصنوعی: او این را گفت و ناگهان از دیدش ناپدید شد؛ در آن خانه کسی دیگر او را ندید.