هوش مصنوعی: ای پادشاه بزرگ، تو که در پایان زمان بر تو درود فرستاده می‌شود از جانب فرشتگان آسمانی.

هوش مصنوعی: این بدن زیبای حسن (ع) که اکنون دچار آسیب و زخم شده، به شدت با خاک و خون آغشته است و در حالت پریشانی به سر می‌برد.

هوش مصنوعی: او از پشت دشمن با شمشیر به سرش ضربه زد و پس از آن ردای او را برداشت و عمامه‌اش را نیز از تنش جدا کرد.

هوش مصنوعی: بدن انسان، وقتی از پوشش و زندگی خالی می‌شود، با وزش باد، گرد و غبار بر آن نشسته و به تدریج در خاک محو می‌شود.

هوش مصنوعی: ای پیامبر راستین، نگاه کن به این گردن که به خاطر دشمنی‌ها، به ستمی که بر آن رفته، بوسیده شده است.

هوش مصنوعی: بدن من که در آغوش تو آرامش یافته بود، مانند مهدی است که از لبان تو شیرین و لذیذ است.

هوش مصنوعی: وقتی پرویز از تیرهای دشمن می‌نگرد، به این خاک گرم و آرامگاهش نگاه کن.

هوش مصنوعی: ای نور، ای پناهنده‌ی دین، ای پیامبر بزرگ، ای آقا، ای راد، ای شاهنشاه!

هوش مصنوعی: تمام نسل تو در حالی که به زنجیر بسته شده‌اند، برهنه و عریان سر برآورده‌اند.

هوش مصنوعی: آنها پناهی ندارند و از ترس، نمی‌توانند به کسی وصل شوند تا به کمکشان بیاید.

هوش مصنوعی: سپس او با صدای بلند و ناراحت به مادرش گفت: ای دختر پاک رسول خدا.

هوش مصنوعی: از خاک خوشبو و معطر بركن و یكی را كه بسیار ناز پرورده‌ام، مشاهده كن.

هوش مصنوعی: دیگر جایی در بدنش نیست که از شدت زخم‌های عمیق، ناشی از بوسه‌های من، سالم مانده باشد.

هوش مصنوعی: دختران او با بند ستم گرفتار شده‌اند و همه کودکانش نیز تحت فشار و نفوذ او قرار دارند.

هوش مصنوعی: به خاک یکی از مادران اشاره کن و ببین چه بر سر ما از پیروان آمده است.

هوش مصنوعی: باید چهره‌ام را از دید دیگران پنهان کنم و با آستین خود، آن را بپوشانم.

هوش مصنوعی: کجاست آن پیامبر بزرگوار که در بین نیکان برتر از همه بود؟ کجاست علی (ع) که در عظمتش تردیدی نیست؟ و کجاست عقیل، برادر سرافراز که افتخاراتش زبانزد است؟

هوش مصنوعی: عزیزان ما چه شدند؟ آن پاک‌دل جعفر کجاست؟ همان حمزه، که شیر دل پیامبر بود، کجاست؟

هوش مصنوعی: کجاست حسن (ع)؟ کجاست ابوطالب (ع)؟ همان نوری که از نسل هاشم به وجود آمده کجاست؟

هوش مصنوعی: در اینجا به تصویرسازی از درد و رنج انسانی اشاره شده است. گویا فردی می‌خواهد بگوید که در شرایط سخت و دشوار، باید صحنه‌ای از تنهایی و قربانی شدن را ببینیم که نشان‌دهنده‌ی اتحاد و وفاداری افراد به خانواده و خویشاوندانشان است. به عبارتی، این وضعیت نشان‌دهنده‌ی از خودگذشتی و فداکاری برای کسانی است که به ما وابسته‌اند و ما برای آن‌ها ارزش قائل هستیم.

هوش مصنوعی: این شاه را بر خاک می‌گذارند تا در برابر آفتاب برهنه نماند.

هوش مصنوعی: ما را از چنگال خطر نجات می‌دهند و به یثرب (مدینه) می‌برند، از کربلا.

هوش مصنوعی: سپس در آن زمان، پرده‌برداری از تابش خورشید باعث شد که برادر این پیام را دریافت کند.

هوش مصنوعی: ای جان من، تو را می‌پرستم و از جان و دل برایت فدا می‌شوم، حتی از مادرم و پدرم هم بیشتر.

هوش مصنوعی: در روزهای هفته، بدون نیاز به ارتش، به مکانی آمدی که دشمنی به تو حمله‌ور شد.

هوش مصنوعی: بدنت در خون و خاک افتاده و به طور دردناکی در حال مرگ است و خونت به طور بی‌وقفه از چهره‌ات سرازیر می‌شود.

هوش مصنوعی: بسیار به تو احترام می‌گذارم ای کسی که دل غمگین مرا تسخیر کرده‌ای؛ حتی زمانی که جان خود را فدای عشق کردی، از غم و اندوه دور نشدی.

هوش مصنوعی: ای بهترین از بهترین‌ها، جانم فدای تو که تا لحظه‌ی رفتن، در انتظار و آرزوی وصال تو بودم.

هوش مصنوعی: برادر، تو این‌گونه سفر نکردی که من در راهت منتظر بمانم.

هوش مصنوعی: بدن تو از تیر و تیغ آدمی خسته نیست، بلکه اینجا مسأله‌ای دیگر است؛ تو دیگر قادر به پذیرش درمان نیستی.

هوش مصنوعی: پناهگاه‌ها و امیدها، خانه و سرور، به خواب عمیق رفته‌اند و شاهان در فراق از سرشان بریده شده‌اند.

هوش مصنوعی: ای مهربان، تو که همیشه مایه افتخار و جانی برای من بودی، آیا تصور می‌کردی روزی اینچنین پیش خواهد آمد؟

هوش مصنوعی: تو تا زمانی که زنده بودی، محبت و زیبایی را با نگاهم به خوبی درک کردی و اجازه ندادم که این احساسات را از دست بدهم.

هوش مصنوعی: اکنون موی پریشان را به بازو می‌زنم و با زنجیر بر روی چشمان دشمن که عریان است، می‌افکنم.

هوش مصنوعی: از خانه به میدان آمدم و به کنار تو رسیدم تا برایت ناله و زاری کنم.

هوش مصنوعی: اگر روزی چنین را تجربه کنم، روح من به سمت مرگ خواهد شتافت.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم چه اتفاقی افتاده که هنوز زنده‌ام؛ تو را این‌گونه می‌بینم و نظاره‌گر تو هستم.

هوش مصنوعی: اگر درد و غم بیشتری داشتم، مثل تو، دمی همراه و یاری داشتم که غم‌هایم را برطرف کند.

هوش مصنوعی: هرچند تو دیگر در کنارم نیستی، اگر غم و ناراحتی به دلم بیفتد، آن را به راحتی تحمل می‌کنم و به راحتی از آن می‌گذرم.

هوش مصنوعی: برادری، لحظه‌ای حال خواهرت را ببین، به دختر غمگین نگاهی بینداز.

هوش مصنوعی: شکیب، از درد و اندوه و زاری‌اش، به او نگاهی بینداز و راهی برای امیدواری به او بده.

هوش مصنوعی: سکینه به دنبال آرامش است، ای کسی که غم را می‌زاید، بدن تو را ببوسد و درد دلش را فراموش کند.

هوش مصنوعی: شمر به دور از جسم پدر، به طور مکرر با تازیانه به او ضربه می‌زند.

هوش مصنوعی: امروز از دل من عشق و شوق رخت بربست و من به شدت دلم شکسته و غمزده هستم. امروز هنرمند و قهرمان واقعی دلم را از دست دادم.

هوش مصنوعی: در این روز، زهرا سلام‌الله‌علیها از دنیا رفت و حسن علیه‌السلام به دلیل زهر پنهانی به شهادت رسید.

هوش مصنوعی: غمت باعث شد که یاد و خاطره‌ی آن کسانی که رفته‌اند دوباره زنده شود. افسوس که در چنین روزی پر از غم و درد زندگی می‌گذرد.

هوش مصنوعی: پس از آن، او با کینه‌ورزان به سخن درآمد و به گونه‌ای گفت که هم نزدیکان و هم دورترها صدایش را شنیدند.

هوش مصنوعی: ای پیروان پیامبر خدا، ما از نسل و خانواده‌ی بزرگ پیامبران نیستیم.

هوش مصنوعی: چرا همانند اسیران روم و اروپا، ما را با زنجیر و بند بستید؟

هوش مصنوعی: آدمی بی‌پوشش و بی‌هیچ زینتی بر شترها سوار شده و از شهری به شهری دیگر می‌رود، بدون اینکه به او اهمیت داده شود و به نظر می‌رسد که مورد تحقیر قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: من به رغم اینکه شما نمی‌پسندید، خود را از نسل پیامبر می‌دانم و از خانواده او هستم، هرچند به نظرتان بی‌دین و کافر هستم.

هوش مصنوعی: به کفار و دشمنان هرگز اینگونه با عرب رفتار نکردند، زیرا این رفتار با اصول دین و آیین او سازگار نبوده است.

هوش مصنوعی: نیروهای دل‌شکسته مانند ابرهای بهار بر سرزمین جاری شدند و اشک‌هایشان بر خاک ریخت.