هوش مصنوعی: وقتی سالار ستم به غارت خیمه‌های حرم پرداخت، نتیجه‌ای خواهد داشت.

هوش مصنوعی: آسوده و بی‌دردسر به منزل خود رفت و بزرگان را در پیش خود نشاند.

هوش مصنوعی: دل به آرامش رسید و از زحمت و نبرد رهایی یافت، و نشانه‌های جنگ از خاک و خون حذف شد.

هوش مصنوعی: از آن سو، فرزندان رسول امین در دشت کینه پراکنده شدند.

هوش مصنوعی: در اینجا اشاره به حالتی است که شخصی در شرایط سخت و دشوار قرار دارد. او در میان خارها و سنگ‌ها لب‌ه‌لب‌هایش از شدت تشنگی و درد به شدت می‌سوزد و به حالت زخمی و چاک‌چاک درآمده است. این توصیف نشان‌دهنده‌ی ناکامی و رنجی عمیق است که فرد به خاطر عطش و کمبود آب متحمل می‌شود.

هوش مصنوعی: بدن و چهره‌ی آنان بدون هیچ پوششی زیر تابش آفتاب درخشان بود.

هوش مصنوعی: نه فرش و نه خوابگاه، نه آب و نه نان نمی‌توانند غم از دست دادن پدر را از دل‌ها بزدایند.

هوش مصنوعی: چند نفر از آن مردم با دل‌های تیره و کینه‌توز با رییس خود صحبت کردند.

هوش مصنوعی: بختی که به حالت اسیری برگشته، بعد از کشتن مردان و غارت اموال.

هوش مصنوعی: به من بگو در دل تو چه می‌گذرد؟ این مقدار بی‌عدالتی، مناسب نیست.

هوش مصنوعی: اگر زنده بمانند باید یکی چادر برپا کنند و در جای خود بمانند.

هوش مصنوعی: در پناه خیمه‌هایشان، به دیگران هم جا دادند و همچنین به آنها غذا و آب هم دادند.

هوش مصنوعی: اگر به خاطر رنج و سختی بیرون نروند، از گرمای آفتاب خواهند مرد.

هوش مصنوعی: دل سخت او به خاطر آن حرف نرم شد و از روی زیبای جمع هم شرم کرد.

هوش مصنوعی: دستور دادند که در پایان روز، خیمه‌ای را که نیمه سوخته بود، برپا کنند.

هوش مصنوعی: کودکان تشنه لب، گِرد پیکر پدرکشته خود را نشان دادند.

هوش مصنوعی: جوجه‌مرغ‌ها از هر گوشه به دامان زینب (س) پناه آورده و در آنجا به آرامش رسیدند.

هوش مصنوعی: در آن چادر هیچ چیز جز درد و اندوه وجود نداشت و اثری از آب، زنان، فرش و چراغ نبود.

هوش مصنوعی: کودکان معصوم و درخشان مانند ستاره‌هایی هستند که در دل زمین پنهان شده‌اند.

هوش مصنوعی: در دل شب، در حالی که هیچ خبری از نان و آب نیست، کودکان خواب عمیقی دارند و چشمشان هنوز در خواب است.

هوش مصنوعی: وقتی آن خواهر شهریار را دید، از غم به شدت مضطرب شد، همانطور که موها از آتش می‌پیچند و می‌سوزند.

هوش مصنوعی: به دختر ابوجهل گفت: امشب تو را هم می‌بینم که خوابیده‌ای نیستی.

هوش مصنوعی: بیایید تا به دور هم بگردیم و در این دشت، کمی از زندگی و زیبایی‌های آن بهره‌مند شویم.

هوش مصنوعی: آیا نباید تلاش کنیم تا به دست خود آب و نانی بیاوریم؟ زیرا ناامیدی از نعمت‌های خدا ناپسند است.

هوش مصنوعی: دو خواهر خوشحال و خوشبخت از جا بلند شدند و از خدا کمک و یاری طلب کردند.

هوش مصنوعی: گفت که ای بانوان، فضه هم به شما می‌گوید که شما از صد مریم هم برتر هستید و من شما را کنیز می‌دانم.

هوش مصنوعی: اگر کسی در صدد برآوردن خواسته‌ام باشد، من از او می‌خواهم که به دادگری عمل کند.

هوش مصنوعی: پادشاه ما مژده‌ای به من داده که نشان از خوبی و خوشبختی است، اما آرزو و امید من در مسیر زندگی‌ام برآورده نشده است.

هوش مصنوعی: از کسی جز او نمی‌توان خواست و اکنون به یاد آن پیامی افتادم.

هوش مصنوعی: اگر فرمانی از بانوان باشد، من از این خیمه خارج می‌شوم.

هوش مصنوعی: از این جمع و محفل کمی فاصله می‌گیرم و از خدا می‌خواهم که برای من وسیله‌ای فراهم کند.

هوش مصنوعی: امید من از خداوند به قدری است که هرگز از این کودکان شرمنده نخواهم شد.

هوش مصنوعی: دو زن از خانه خارج شدند و دنبالشان آن خدمتکار خوشبخت و مبارک بود.

هوش مصنوعی: هر کس به سمتی رفت و در جستجوی راه حلی بود، در حالی که مشکل‌ساز نیز در حال به وجود آوردن مسائل جدید بود.

هوش مصنوعی: زینب (س) وقتی یک قدم جلو رفت، ناگهان نگاهی به او افتاد.

هوش مصنوعی: مردی که از سمت قبله می‌آید، به سوی بانویی جذب می‌شود و به او نزدیک می‌شود.

هوش مصنوعی: بانوی بزرگ به صدا درآمد و گفت: ای راهنمایی که به سوی خدا می‌روی، به این سمت هامون نرو.

هوش مصنوعی: ما از نسل پاک پیامبر هستیم و زنان ما در کمال جذابیت و زیبایی هستند.

هوش مصنوعی: بسیاری صحبت کردند اما کسی گوش نداد و او همچنان نزدیک می‌رفت و چیزی بر دوش داشت.

هوش مصنوعی: هرجا که می‌رفتی یا نگاهی می‌انداختی، به وضوح می‌دیدی که آن مرد همیشه در پیش راه تو حضور دارد و به نوعی حمایت و پناه تو به شمار می‌رود.

هوش مصنوعی: بانوی غمگینی فریاد زد و ایستاد با درد و اندوهی عمیق. او به رهگذری گفت و اشک ریخت.

هوش مصنوعی: از آشناها چه چیزی را می‌طلبی که فرار کنی، اما بدان که تو هیچکس را نیز غریبه نمی‌دانی.

هوش مصنوعی: غم‌ها چشمان روشنت را بستند، به طوری که نتوانی بیگانه را از آشنا تشخیص دهی.

هوش مصنوعی: او این را گفت و نقاب را از چهره برداشت. گفتی که آفتاب بدون ابر طلوع کرد.

هوش مصنوعی: وقتی که زن به زیبایی چهره‌اش نگاه کرد، متوجه شد که برادرش هم چهره‌ای درخشان و جذاب دارد.

هوش مصنوعی: او به سرعت دوید و ناگهان به زمین افتاد. سپس به شخصی که در آنجا بود گفت: کجا بودی ای راهنمای من؟

هوش مصنوعی: چگونه یاد کردی از ما که در این دنیای بی‌کسان، نمی‌دانستی چه بر ما گذشت از دست نادانان و خائن‌ها.

هوش مصنوعی: او همواره از دلش سخن می‌گفت و در این حال اشک می‌ریخت. شاه به او گفت که جای گفتن چنین حرف‌ها نیست.

هوش مصنوعی: اکنون در کنار سرور فرستادگان از سوی خداوند قرار دارم و به باغ بهشت وارد شده‌ام.

هوش مصنوعی: به من این کاسه پُر از غذا را دادند و گفتند که در دنیا به راه برو.

هوش مصنوعی: به زینب (س) که داغدار است، بگو با توجه به وضعیت ناگوارش که در مورد کودکان درمداجو مانده و بسیار متاثر و غمگین است.

هوش مصنوعی: او گفت این و آن خورشید را به او داد و از دید بانوی حی مخفی شد.

هوش مصنوعی: خورشید بر سر زنان جلوه‌گری می‌کند و ام کلثوم به سرعت به سمت آن می‌رود.

هوش مصنوعی: ام کلثوم از عمق دلش چیزی را که از شاه دیده بود، به او گفت و آهی کشید.

هوش مصنوعی: بسیار از غم تحمل و صبر خود شکایت کردم و اشک‌هایم را از جلوی چشمانم پاک کردم.

هوش مصنوعی: از سوی دیگر، با آه و ناله به قربانگاه شاه دین، جان بخشیده شد.

هوش مصنوعی: او بر بالای جسد شاه بزرگ نشسته و آن را بوسید و به شدت گریه کرد و سپس به یاد درد و رنجی که تحمل کرده بود، فکر کرد.

هوش مصنوعی: در آن شب تاریک، دو تا گیسوی کافور مانند به هم پیچیده، دل‌ها را پریشان کرد.

هوش مصنوعی: او گفت: ای خدای بزرگ و کوچک، آرامش بخش و روزی دهنده هر چیز که وجود دارد.

هوش مصنوعی: این اشعار به شکل خاصی به فرمانروایی در یک شهر اشاره دارد. بیان می‌کند که اگرچه این پادشاه به شکل خاص و مشخصی در اختیار نیست، اما شخصیت و ویژگی‌های او در کنار کسانی که او را پرورش داده‌اند، وجود دارد. به طور کلی به این مفهوم اشاره دارد که هر فردی تحت تأثیر محیط و افرادی که در زندگی‌اش بوده‌اند، شکل می‌گیرد.

هوش مصنوعی: از خدا می‌خواهم که یکی از آرزوهایم را برآورده کند و راهی را به من نشان دهد که از این وضعیت بیرون بیایم.

هوش مصنوعی: به من یکی سفره‌ای عطا کن مانند آنچه قبلاً از آسمان به من بخشیدی.

هوش مصنوعی: در آن دشت، عطر خوشایند غذایی بهشتی به مشام می‌رسد و این مسئله به آن شخص شادی و آرامش می‌بخشد.

هوش مصنوعی: کسی به او گفت: ای بنده فاطمه (س)، همه آرزوهایت به حقیقت پیوسته است.

هوش مصنوعی: خداوند برای تو غذایی فرستاده که همچون دختر عمرانی در جایگاه خودش قرار دارد.

هوش مصنوعی: او نگاه کرد و در آغوش یکی ظرفی را دید که پر از خوراکی‌های گرم و خوشبو شده بود.

هوش مصنوعی: افتاد بر زمین برای تشکر، سپس رفت و آن چیز را برد که کنده شده بود.

هوش مصنوعی: او (یعنی شاه) را بر روی فرزندان خردسال قرار داده است تا هدیه‌ای از جانب خداوند به بارگاهش باشد.

هوش مصنوعی: آل علی (علیه‌السلام) از آن غذا خوردند تا به یثرب (مدینه) رسیدند.

هوش مصنوعی: در این شب، شخصی به محل نبرد رفت تا با جسد پادشاه بزرگ مواجه شود.