هوش مصنوعی: وقتی دختر شاه صدای او را شنید، متوجه شد که آن بی‌پناه، فاطمه نام دارد.

هوش مصنوعی: تن لطیف او بیمار و رنجور بود و غمگین بود زیرا از پدر خود دور بود.

هوش مصنوعی: هر روز او منتظر بود و به دنبال خبری می‌گشت، و شغلش تنها ناله و افسوس بود.

هوش مصنوعی: اگر فردی در یک زمانی خود را در خواب ببیند، نشان‌دهنده این است که ذهن او هم در وضعیتی ناآرام و آشفته قرار دارد.

هوش مصنوعی: دلش از صدای ماتم به شدت آشفته شد، زیرا به بخت خود بدگمان بود و این موضوع دلش را ناراحت کرده بود.

هوش مصنوعی: او گفت وای بر تو، دل من از صدای تو به تپش افتاده است.

هوش مصنوعی: بگو چه کسی از مرگ خبر دارد؟ تو که در خون خود غرق هستی و بال و پر داری!

هوش مصنوعی: کلاغ به زن نیکوکار گفت: من خبر دارم که امام مرده است.

هوش مصنوعی: بانوی او گفت: دیوانه شده‌ام و نمی‌دانم او کیست. اما به من چیزی نگو که از تو پنهان کنم.

هوش مصنوعی: در این جهان جز من، هیچ امام دیگری وجود ندارد که به صورت علنی و پنهانی شناخته شود.

هوش مصنوعی: به پرنده گفتند: آن کسی که به دلیل زخم تیر و نیزه کشته شد، حسین (ع) است.

هوش مصنوعی: وقتی پدر آن زن را نام برد، او به شدت از روی خشم به صورتش ضربه زد، مانند شیر وحشی.

هوش مصنوعی: از چشمانم اشک مانند باران به خاطر مرگ افرادی که سفر کرده‌اند، بر چهره‌ام جاری شد.

هوش مصنوعی: او به خاطر صدای افغان به حالت بی‌هشی رفته بود و بعد دوباره به هوش آمد و از شدت تأثیر آن صدا، به شدت در حال فریادزدن و هیاهو بود.

هوش مصنوعی: در همان روزی که بانوی بزرگ و نیکوکار، که لقبش ام سلمه است، به دنیا آمد.

هوش مصنوعی: تو در حال خواب و استراحتی، وقتی که همه چیز آرام به نظر می‌رسد، اما در همان لحظه، شاه کشته می‌شود.

هوش مصنوعی: در آن خواب، دیدم که پیامبر بی‌پوشش وارد می‌شود و با حالتی از غم و ناله به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: دست‌هایش را به نشانه‌ی سوگواری بالا برده، همچنان که مردی در حال عزاداری باشد.

هوش مصنوعی: قمری با زیبایی‌های خاص خود، گریبانش را پاره کرده و دو چهره‌اش با اشک و خون آغشته شده است، و خون از ریشی که مانند کافور سفید و نرم است می‌چکد.

هوش مصنوعی: زن به مرد گفت: ای پادشاه، نگذار که غم روزهای سخت تو را ناراحت کند.

هوش مصنوعی: چرا سرو برهنه و بی‌پوشش است و ناله می‌کند؟ پاسخ داد: به خاطر مرگ فرخ پسر.

هوش مصنوعی: مردم پیرو حسین (ع) را به قتل رساندند و این باعث شد که صبر و آرامش قلبی من از بین برود و نور چشمانم خاموش شود.

هوش مصنوعی: او را از ظلم و ستم جدا کردند، در حالی که او برای من بسیار عزیز و گرانبها بود، مانند یک تکه از دل من.

هوش مصنوعی: من به تازگی از کنار بستر او جدا شدم و از خون او به این شکل سرخ و مشتاق به اینجا آمده‌ام.

هوش مصنوعی: از ترس، بانویی از خواب بیدار شد و با سر پر از افکار و اندیشه، با شتاب به حرکت درآمد.

هوش مصنوعی: شخصی قبلاً یک شیشه پر از خاک را به او سپرده بود که نیکوترین انسان‌ها بودند.

هوش مصنوعی: هر وقت خاک پاک حسین (ع) با خون آغشته شود، من هم خونم را بر زمین می‌ریزم.

هوش مصنوعی: رفت و برگشت و در را باز کرد و دید که آن زمین به خون آغشته شده است و ناله‌ای سر داد.

هوش مصنوعی: این جمله بیانگر نگرانی و افسوس گوینده است درباره وضعیت نامطلوب و مشکلاتی که به دلیل رفتارهای ناعادلانه و سختی‌های زندگی پیش آمده است. به نظر می‌رسد که چرخ روزگار یا تقدیر، بی‌رحم و غیرمنصفانه عمل کرده و به همین دلیل، گوینده دچار زحمت و دردسر شده است.

هوش مصنوعی: ای کاش روحم از بدنم جدا می‌شد، چون این شیشه که از خون پر شده، دیگر تحمل نداشت.

هوش مصنوعی: من در میان نبودم که خون گل مصطفی (ص) از روی ظلم بر زمین ریخته شود.

هوش مصنوعی: او از شدت غم، به صورت خود سیلی می‌زد و موهایش را به دقت لای انگشتانش می‌پیچید.

هوش مصنوعی: ناگهان صدای ناله و فریاد از دختری که بیمار شاه بود به گوشش رسید.

هوش مصنوعی: می‌گفت: ای همدم خوشبخت، زمانی از آن اتاق خارج شو و به دنیا بیا.

هوش مصنوعی: ببین این پرنده‌ی خونین چه خبری از من آورده است.

هوش مصنوعی: به خود می‌گویم: تو که دیگر پدر نداری، حالا چه بکنم؟ فقط زانوی غم بغل می‌زنم و ناامید شدم.

هوش مصنوعی: من هر دو بیننده را از وجود خود آگاه می‌کنم، و اگر خالق وجود داشته باشد، از این موضوع ناراحت نخواهد شد.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که تو در وضعیت متضاد و بی‌نظمی دنیا می‌نگری، و جز با خشم و کینه نمی‌توانم به آن نگاه کنم.

هوش مصنوعی: بهتر است که حال و روز باقی‌مانده‌ام به صورت رنجور و زخم‌خورده بگذرد و در این وضعیت، دنیا را از خود بگسلانم.

هوش مصنوعی: ای آسمان، پس از مرگ نمی‌خواهم دیگر به سر دیگر بروم؛ از من دوری کن و نگذار که به دنیا برگردم.

هوش مصنوعی: وقتی شنید، سریع از اتاق بیرون رفت و بدن ضعیفش را به در چسباند.

هوش مصنوعی: از او حالش را پرسیدند و او همه چیز را گفت، هر آنچه را که درباره پرنده خونین شنیده بود.

هوش مصنوعی: دو نفر که بسیار غمگین و دلتنگ بودند، ناله و سوگواری کردند. یکی از آن‌ها می‌گفت که تو شاهی و دیگری می‌گفت که تو پدرم هستی.

هوش مصنوعی: از خانه‌ای که خدا در آن نیست، صدای عزا و نوحه برخاست، تا به محل اقامت ماه.

هوش مصنوعی: زن و مرد هاشم‌نژاد با حالتی غمگین و اشک‌آلود از خانه‌ی شهریار خارج شدند.

هوش مصنوعی: زنان از دل خود احساسات و دردهای عمیقشان را نشان می‌دهند، در حالی که مردان در ظاهر و حرکات خود، اشک‌ها و رنجشان را به بیرون نمی‌آورند.

هوش مصنوعی: مردم از نزدیک و دور جمع شدند و در غم و اندوه با حالی پرشور و هیجان به ماتم نشستند.

هوش مصنوعی: ستاره‌ها در آسمان به زیبایی درخشیدند و بعد از آن، به یاد سوگ و غم‌هایی که داشتند، به همدیگر پرداختند و همدیگر را تسکین دادند.

هوش مصنوعی: آنها روز را ثبت کردند و شب را با دقت نگه داشتند و در طول روز همیشه چشم به راه بودند.

هوش مصنوعی: وقتی کاروان بلا به شهر یثرب رسید، از کربلا آمده بودند.

هوش مصنوعی: در آن روز، زمانی که دشمن به شهر حمله کرد و نقشه‌های خود را آغاز کرد، تحقیقات و مطالعه‌های لازم انجام شد.

هوش مصنوعی: از این به بعد می‌خواهم بگویم که در دشت غم، چه اتفاقی برای آن زنان اندوهگین رخ داده است.