هوش مصنوعی: با سرعت از خانه خارج شدم، دل و قلبی پر از آتش داشتم و چشمانم پر از اشک بود.

هوش مصنوعی: ناگهان در آن لحظه به سمت کشته شده‌ی شاه و همراهانش نگاه کردم.

هوش مصنوعی: دیدم بدن‌هایی از نور پاک که همه در خون و خاک فرورفته‌اند.

هوش مصنوعی: دو نفر بدون سر در کنار هم خوابیده‌اند، مانند قربانیانی که در روزهای مناسک حج در منی قربانی می‌شوند.

هوش مصنوعی: در آن لحظه به فکر فرو رفتم و با خودم این صحبت‌ها را داشتم.

هوش مصنوعی: امروز این مردم بی‌حیا، نام نیک مردان ما را به فساد کشیدند و تمام کرد.

هوش مصنوعی: چه کسانی هستند که جنگجو و شمشیرزن‌اند؟ با ما چه می‌توانند بکنند در حالی که ما زنان هستیم؟

هوش مصنوعی: اگر زمانی مردانگی و شجاعت به میان بیاید و خون ما ریخته شود، دیگر امیدی به یاری سرنوشت بدشانس ما نیست.

هوش مصنوعی: زندگی از مرگ بهتر نیست، به ویژه وقتی که چشمان ناپاکان بر ما بیفتد و به ما نگاه کنند.

هوش مصنوعی: من در حیرتم از کار آسمان که چرا محبت ما را از ما گرفته است؟

هوش مصنوعی: ناگهان یکی دشمن مانند فیل مست و سرمست به میدان آمد و نیزه‌ای در دست داشت.

هوش مصنوعی: اسب سیاه و باوقار، با موی سرخ، چشمانش کبود و چروکیده به نظر می‌رسند.

هوش مصنوعی: گرازها و مادیان‌ها به سرعت مانند گرگ‌ها فرار می‌کنند، در حالی که آهوها از حضور آن‌ها در حرم خود وحشت دارند.

هوش مصنوعی: اگر به هر یک از آن بانوان برسی، او را با چوب و نیزه آزار خواهی داد.

هوش مصنوعی: تو با زحمت و سختی از زیر آن پوشش برداشتی و از او لباس و زیورآلاتش را گرفتی.

هوش مصنوعی: از ترس آن گرگ زشت و خطرناک، به سرعت می‌گریزد و به دنبال پناهگاهی از موجودی بزرگ‌تر می‌گردد.

هوش مصنوعی: از دیدن او به شدت وحشت زده شدم و به سمت بیابان گریختم.

هوش مصنوعی: وقتی دیدم که آن مرد زشت به من می‌گریزد، او مانند گردی به دنبال من آمد.

هوش مصنوعی: به سختی بر دوش من ضربه‌ای سنگین به یادگار مانده و من به زمین افتاده‌ام، همچون برگ‌های درخت که از درخت جدا می‌شوند.

هوش مصنوعی: آن نابکار چادر من را دزدید و در گوشم دید که گوشواره‌ام درون آن است.

هوش مصنوعی: او را به شدت گرفت و با تمام قدرت کشید تا اینکه پرده‌ی گوشم را پاره کرد.

هوش مصنوعی: از رنجی که زخم بر قلبم وارد کرده، حال به شدت متاثر و غمگین شدم. احساس می‌کنم که از هوشیاری و تفکر دور شدم.

هوش مصنوعی: در غیاب تو، مانند خاک افتاده‌ام و بی‌تابی می‌کنم، و نور آفتاب همچنان بر بدنم می‌تابد.

هوش مصنوعی: بعد از یک لحظه به هوش آمدم و صدای بلندی از پایین به گوشم رسید.

هوش مصنوعی: کسی به شدت بر سر من اشک می‌ریخت و از دلش ناله‌ای بلند می‌کرد که انگار صدها نفر در حال ناله هستند.

هوش مصنوعی: وقتی به اطرافم نگاه کردم، دیدم آن زینب (س) است که به خاطر من، روزش مانند شب شده است.

هوش مصنوعی: وقتی دید که روح من در بدن آمده است، دستور داد ای همدم جان من.

هوش مصنوعی: کاش می‌توانستی بدون جانم وجود داشته باشی، تا اینگونه ضعیف و ناتوان تو را نمی‌دیدم.

هوش مصنوعی: بخیز و درنگ نکن، چرا که من به دنبال توام و اگر تو هم نخواهی، من به اینجا نیامده‌ام.

هوش مصنوعی: من به خاطر بچه‌های شاه بی‌تاب و نگران هستم و همچنین برای آن کسی که به شدت خسته و بی‌پناه است، غمگینم.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم چه بر سر آن فرد بی‌گناه از آن قوم ظالم آمده است.

هوش مصنوعی: به او گفتم: ای بانوی دلسوز، چگونه می‌توانم بدون پوشش سرم را بیرون بگذارم و به سفر بروم؟

هوش مصنوعی: یک لباس قدیمی به من بده تا بتوانم هویت واقعی خودم را بپوشانم و پنهان کنم.

هوش مصنوعی: او به من گفت که بسیار نگران و غمگینم، مرا ببین و بعد از من چیزی بخواه.

هوش مصنوعی: اگر به چیزی که می‌خواستم دسترسی پیدا می‌کردم، هیچ‌گاه سر خود را برهنه نمی‌گذاشتم.

هوش مصنوعی: وقتی که زیبایی و عصمت آفریننده را دیدم، فهمیدم که او مانند من چادر و گوشواره ندارد.

هوش مصنوعی: به جز موهایش چیزی بر سرش نبود و دوشش به خاطر ضربه‌های تازیانه کبود بود.

هوش مصنوعی: وقتی که چنین منظره‌ای را دیدم، از یادم رفت و دیگر به غم خودم فکر نکردم.

هوش مصنوعی: از آنجا با سرعت به سوی خیمه رفتیم و چهره‌ام را از پشت نقاب بیرون آوردم.

هوش مصنوعی: وقتی به آنجا رسیدم، دیدم دیگر هیچ نشانه‌ای از باقی‌مانده‌ها وجود ندارد و تنها خاک سیاه باقی مانده است.

هوش مصنوعی: پادشاه بیمار در درگاه نشسته و بر زمین افتاده و خوابش برده است.

هوش مصنوعی: بدن نازک او از گرما داغ شده و به خاطر بی‌آبی، لبش خشک شده است.

هوش مصنوعی: ما دور او نشسته‌ایم و ناله می‌کنیم، اگر او از زندگی ما برود، بعد از آن چه بر سر ما خواهد آمد؟

هوش مصنوعی: از ویرانی و تخریب خرگاه زین العباد، ظلم‌ها و ستم‌هایی که آن پادشاه بر اثر کینه‌ورزی مشاهده کرد، حکایت می‌کند.