هوش مصنوعی: همه جا به سرعت و نشاط مثل باد در حال حرکت هستیم و بوی خوش سلیمان در آخر الزمان به مشام می‌رسد.

هوش مصنوعی: شخص به دنبال خداوندی خود، راهی خطرناک و پرخطر را در پیش گرفته است.

هوش مصنوعی: بوی خوشی که از کشته‌گان برمی‌خیزد، مانند دو جوی آب از چشمانشان جاری شده است.

هوش مصنوعی: از دل بلند آواز پرغوغا شنیده می‌شود، مانند سربازانی که در اطرافش تجمع کرده و گوش به فرمان او هستند.

هوش مصنوعی: تو به زبان عربی می‌گفتی: ای عدالت، فریاد! از ظلم و ستم این مردم بدذات بیزارم.

هوش مصنوعی: فرزند آن شاه را کشتند که به آنها راهی الهی را نشان داد.

هوش مصنوعی: زمانی که فرمانده لشکر او را از دور دید، بر مردمش فریاد زد که این یک ستاره است.

هوش مصنوعی: اگر اسب پیامبر بزرگوار و پاک نژاد نیست، خوب نیست که او به زمین بیفتد.

هوش مصنوعی: این بیت اشاره دارد به اینکه باید به دقت و احتیاط عمل کرد و از خطرات اجتناب نمود. در واقع، به نوعی هشدار می‌دهد که در مواجهه با چالش‌ها و مشکلات، باید با تدبیر و هوشیاری پیش رفت تا گرفتار دام و مشکلات نشویم.

هوش مصنوعی: هیچ چیزی بهتر از یادگاری که از شاه دین داریم، وجود ندارد.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که اینگونه است رفتار شیطان ناپاک که باعث به وجود آمدن کارهای نادرست و پنهان می‌شود.

هوش مصنوعی: بخشش و نیکی به کسی که سوار بر اسب است، مانند پیامبری است که او را در زین نشسته می‌بیند.

هوش مصنوعی: به شخصی که در مورد او سخن گفته شده، باید گفت که او را من می‌شناسم و من از او هستم.

هوش مصنوعی: او به تنهایی خودش را به جنگ می‌آورد و در حالی که تشنه است، در میدان نبرد سوار بر اسب می‌تازد.

هوش مصنوعی: به دستور سردار دشمن، از هر طرف لشکری به آن سمت فرستاده شد.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به توصیف شجاعت و قدرت می‌پردازد. او از آهویی صحبت می‌کند که به مانند یک شیر در میدان نبرد حمله‌ور شده است. این توصیف نشان‌دهنده‌ قابلیت‌هایی است که در ظاهر زیبا و ظریف می‌تواند به کار آید و در مواقعی دشوار و خطرناک، به قوت و جسارت تبدیل شود. در مجموع، اهمیت جرئت و شجاعت در شرایط سخت زندگی را بیان می‌کند.

هوش مصنوعی: با شجاعت و قدرت می‌خواهد به نبرد بپردازد و آماده‌ی مقابله با دشمن است. در این حالت، او شمشیر و دندان‌هایش را به مانند ابزار جنگی برافراشته و در تلاش است تا با قدرت و عزمی راسخ به جلو برود.

هوش مصنوعی: بیش از چهل مرد جنگجو را به قتل رساند، آن کس که می‌تواند لگامش را در دستان خود بگیرد.

هوش مصنوعی: سربازان از او به شدت ترسیده بودند و هیچ‌کس جرأت نداشت به او نزدیک شود.

هوش مصنوعی: وقتی بن‌سعد شیطان‌پرست این را دید، فریاد زد که باید از او دوری کنیم.

هوش مصنوعی: من می‌خواهم ببینم او از چه کاری سر برمی‌آورد. لشکر ناپاک از او دور شده است.

هوش مصنوعی: زمانی که انسان در خود راهی را برای پیشرفت و تلاش پیدا کند، به دنبال هدفش می‌افتد و در هر جهتی که ممکن باشد، گام برمی‌دارد.

هوش مصنوعی: زمانی فرا رسید که در آن مکان، تن پاک شاه به خواب رفته بود.

هوش مصنوعی: جسمی را دیدم که از زخم‌های شمشیر و تیر به صد تکه تقسیم شده بود و خون او زمین را به گونه‌ای فراگرفته بود که شبیه یک برکه شده بود.

هوش مصنوعی: بوی خوشی از آن بدن لطیف به مشامم رسید که یادآور خداوند خودم بود.

هوش مصنوعی: با شدت بر روی زمین غلتید و دندان‌ها را به هم فشرد و سینه‌اش را پاره کرد.

هوش مصنوعی: غریوان به شدت بر زمین ضربه می‌زند و از چشمانش اشک‌ها مانند چکیدنی از جگرش سرازیر می‌شود.

هوش مصنوعی: همه خاک میدان زیر پلک‌ها ریخته شد و او به آرامی گفت: "وای بر من".

هوش مصنوعی: سپس در حالی که کمی استراحت کرد و یال خود را تکان داد، به کنار پادشاه نشسته و با دو زانو روی زمین قرار گرفت.

هوش مصنوعی: بوی خون بدن پاک او را استشمام کنید و بر بدن پاره‌پاره‌اش بوسه بزنید.

هوش مصنوعی: پیکان زهرآلودی که به دندان گرفته شده است، به هدفی درست و محکم از بدن شاه می‌خورد.

هوش مصنوعی: گاهی انسان به مانند خاکی است که با کاسه‌ای پر از سم به آسمان می‌افکند. این تصویر نشان‌دهنده‌ی کوشش و تلاش کردن است، حتی اگر نتیجه منفی یا مضر باشد.

هوش مصنوعی: گاهی به سوی پادشاه نگاه می‌کرد، گاهی با شادی فریاد می‌زد و گاهی نیز اشک ریخته و می‌گریست.

هوش مصنوعی: به فرمانده خود می‌گوید: ای شاه سوار، من همان اسب پیامبر هستم که تاجی بر سر دارد.

هوش مصنوعی: چه کسی بودی که لحظه‌ای پیش، برزین من را به عنوان سپاهی می‌دیدی که از کینه‌ام می‌ترسد؟

هوش مصنوعی: اکنون از چه چیزی به مقام سلطنت نشسته‌ای؟ که شیطان در کمین من است.

هوش مصنوعی: ای سلیمان، از خاک برخیز و پا به دیوان بگذار و آتش جان‌سوز را برافروز.

هوش مصنوعی: حریم تو، ای پادشاه، بی یاری و کمک، آدم‌ها در میانه دشتی گیر کرده‌اند که برایشان خوش‌یمنی و خوشبختی به همراه ندارد.

هوش مصنوعی: زمانی که تو خواب می‌روی، دشمن به حمله می‌آید و این بی‌پناهان را به اسارت می‌گیرد.

هوش مصنوعی: بپا خیز و من را ببر زیر پای یاری که در آنجا دختران بی‌کس و ناتوانند.

هوش مصنوعی: وقتی که بدون تو به سوی محل سکونتم بروم، اگر آن دختر شاه از من بپرسد، باید چه بگویم؟

هوش مصنوعی: چرا اسب‌ها بدون سوارکار آمده‌اند؟ با این حال، با این شمشیر نازک و خطرناک چه کار کردی؟

هوش مصنوعی: سپس ناگهان آن برق پرتوان که نشانه‌ای از قدرت است، بر چهره و موی شاه جاری شد.

هوش مصنوعی: به سمت خانه‌اش رفت و در را باز کرد، در حالی که موی او به رنگ خون خداوندش بود.

هوش مصنوعی: حالت نزار و آسیب‌دیده او را می‌رساند که به خاطر ضربات و زخم‌هایش، تمام بدنش به رنگ قرمز و شبیه به گل لاله شده است.

هوش مصنوعی: چنان که خروش و جنبش دریای چین بر آسمان و زمین تاثیر می‌گذارد.

هوش مصنوعی: وقتی او به نزدیک پرده‌ی سرای آمد، صدای او را شنیدند که حریم خداوند را فرا می‌خواند.

هوش مصنوعی: آن‌ها فکر می‌کنند که شاه از میدان نبرد برگشته است تا دوباره با آن‌ها خداحافظی کند.

هوش مصنوعی: آنان بدون هیچ پرده‌پوشی و غرولند به سمت درختان دویده و به استقبال پذیرایی رفتند.