هوش مصنوعی: سمند قشنگی را دیدند که بدون سوارش می‌دوید و مثل ابر بهاری، پرجنب و جوش و غمگین بود.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای که به چنگال زناوک گرفتار شده، گویا بر فراز درختان بال می‌زند و پرهایش را به خون آغشته کرده است.

هوش مصنوعی: تن او مانند پوست‌های رنگارنگ و زیبای حیوانات است، همانند پرهایی که درخشش و زیبایی خاصی دارند، و مانند چرم پلنگ که جلوه‌اش خاص و جذاب است.

هوش مصنوعی: اسبی زخم‌خورده و ناآرام به سمت خیام آمده و در حالتی نزار و پریشان به او نزدیک می‌شود.

هوش مصنوعی: زنانی که شرمنده و سرافکنده هستند، در وضعیتی آشفته و ناامید به سر می‌برند.

هوش مصنوعی: با دیدن او، بی‌تردید بر آنها روشن شد که او رهبر زمانه است.

هوش مصنوعی: در میدان نبرد، او به شدت آسیب دید و جان باخت. از دل هر کس صدای ناله و اندوه بلند شد.

هوش مصنوعی: زنان به قدری ناله و زاری کردند که صدایشان به آسمان رسید و مانند ناله‌ی ماهی و ماه شد.

هوش مصنوعی: افسوس، دیگر هیچ‌کس را نداریم که دل‌تنگی‌هایمان را با او در میان بگذاریم و از دردهای‌مان صحبت کنیم.

هوش مصنوعی: این ابیات به دنبال پاسخ به این سؤال هستند که پیامبر و شخصیت‌های مهم مذهبی مانند امام علی (ع) و امام مجتبی (ع) کجا هستند و در کجا می‌توان آن‌ها را یافت. این جستجو نشان‌دهنده yearning و دلتنگی برای وجود آن بزرگواران است.

هوش مصنوعی: کجا رفت آن یادگار زندگی و دنیا؟ حسین (ع)، آن سرور و ولی خدا در این جهان.

هوش مصنوعی: ای کاش آن شاه بزرگ به دست مرگ کشته نمی‌شد، زیرا آسمان با این اتفاق، روزهای ما را تاریک و ناامید کرد.

هوش مصنوعی: سپس همه به دور اسب شاه جمع شدند و با گریه، فریاد و ناله، غم و اندوهشان را ابراز کردند.

هوش مصنوعی: یکی پرسید: اسب سواریت کجاست؟ به خدا قسم، پروردگارت کجا است؟

هوش مصنوعی: چرا پشت شیر خالی از گل و زینت است؟ چرا خداوند از عرش و مقامش دور شده است؟

هوش مصنوعی: یکی پرسید ای اسب سیاه پیامبر، چه بر سر آرامش جان دختر بتول آوردی؟

هوش مصنوعی: چگونه پای پادشاه از زین جدا شد؟ چرا ماه نو از تابش خورشید خالی گردید؟

هوش مصنوعی: زمانی که قدرت از بدن دردناک او رفت، به آرامی او را به خاک سپردی.

هوش مصنوعی: یا دشمن او را به شدت به زمین انداخت و در آسمان بلند به زمین افتاد.

هوش مصنوعی: یکدفعه فرزند کوچک پادشاه دین (اسلام) که فرش زیبای کاخ دین را داشت، به چشم آمد.