هوش مصنوعی: هیچ‌کس به اندازه من توانایی انجام این کار را ندارد، و در نظر من این کار به هیچ وجه سخت نیست.

هوش مصنوعی: من آن کسی هستم که دشنه‌ام از خون می‌چکد و به خاطر حسین علی (ع) که تشنه است، این خون ریخته می‌شود.

هوش مصنوعی: هرچند او فرزند نوپا و کوچک پیامبر اسلام است، اما از نظر فضیلت و شرافت مانند پدر بزرگش علی (ع) است.

هوش مصنوعی: من از اینکه او را بکشم احساس ندامت نمی‌کنم، حتی اگر باید سرش را از بدنش جدا کنم.

هوش مصنوعی: او این سخن را گفت و روانش به سوی شاه شتافت، در حالی که دلش پر از دغدغه و نگرانی بود، مانند تپش‌های خورشید و ماه.

هوش مصنوعی: لحظه‌ای گذشت و بر سینه‌ی پادشاه نشسته شد، یکی خنجر سرخی را در دستش گرفته بود.

هوش مصنوعی: شمر پلید وقتی به چهره‌ی شاه دین نگاهی انداخت، با حیرت از او خواست که چرا اینگونه است.

هوش مصنوعی: من از آن دسته افراد نیستم که با یک نگاه ساده فریبم دهند و مرا از مسیر درست باز دارند.

هوش مصنوعی: به یقین بدان که اگر برگردم به خاک، امروز جانم به خطر خواهد افتاد.

هوش مصنوعی: تو به مکانی رسیده‌ای که بسیار بلند و والا است و این مکان بر دادگری محترم و ارزشمند قرار دارد.

هوش مصنوعی: علوم و دانش‌های الهی در سینه پیامبر (ص) جا کرده و او مظهر کامل علم و آگاهی در دنیا است.

هوش مصنوعی: او گفت: من از نژاد ابرها هستم و خودم را به نام شمر معرفی کرده‌ام.

هوش مصنوعی: پادشاه گفت: نمی‌دانی من کی هستم و از چه کسی ارث برده‌ام؟

هوش مصنوعی: او گفت: من تو را از هر کس دیگری می‌شناسم، چرا که تو به مانند پیامبران هستی.

هوش مصنوعی: خاندان تو از آنجا نشأت گرفته است که پدرت، علی (ع)، همانند شیر دلیر و شجاع است و مادرت، دختر پیامبر بزرگ اسلام، مصطفی (ص) می‌باشد.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف شخصی می‌پردازد که با فقدان عفت و شرم، به گونه‌ای است که نور خورشید بر او نمی‌تابد و سایه‌اش را تحت‌الشعاع قرار نمی‌دهد. در واقع، این فرد به خاطر ویژگی‌های منفی‌اش، به نظر می‌رسد که از شرافت و زیبایی دور است و نمی‌تواند نور مثبت و روشنی را به خود جلب کند.

هوش مصنوعی: تو فرزند رسول خدا و حسین (ع) هستی و نام جدت خدیجه (س) است که از طرف مادر به تو رسیده است.

هوش مصنوعی: تو درکنار فرزند ابوطالب، یادگار پیامبرت را پرورش داده‌ای.

هوش مصنوعی: خسرو تاجور به او گفت: "اگر می‌دانی، من فرزند بهترین انسان‌ها هستم."

هوش مصنوعی: چرا اینقدر عجله داری برای کشتن من؟ چه چیزی را از این کار نادرست به دست می‌آوری؟

هوش مصنوعی: گفت: از تو نشان دهم که چطور مرا به خاک و خون می‌کشند، در حالی که یزید دامنم را پر از زر و زیور کرده است.

هوش مصنوعی: به شاه گفت: کدام یک از این دو گزینه برای تو محبوب‌تر است؟

هوش مصنوعی: پیامبر پاک و معصوم تو شفاعت می‌کند و یا فرزند هندی زرتشت کمک خواهد کرد.

هوش مصنوعی: او گفت: می‌روم، یک پول کم ارزش یزید از تو و از نیابت تو بیشتر است.

هوش مصنوعی: شاه به او گفت: حالا که حجت بر تو تمام شده، اگر می‌خواهی، می‌توانی بی‌گناه مرا بکشی.

هوش مصنوعی: قبل از رفتن من، فقط یک جرعه آب به من بده که بتواند تشنگی روحم را برطرف کند.

هوش مصنوعی: گفت: مرگ برای تو نزدیک‌تر بود، زیرا لب‌های تو از آب مرطوب‌تر است.

هوش مصنوعی: تو همانی که گفتی «علی» پدر من بود، ساقی حوض با جمعیت.

هوش مصنوعی: به دوستان خود طعام و نوشیدنی‌های خوشمزه و نعمت‌های فراوان می‌دهد، همچون آب کوثر، می و عسل شیرین و شکر.

هوش مصنوعی: صبر کن و با تشنگی خودت را نگه‌دار تا اینکه در نهایت بر سر حوض کوثر، آب به تو برسد.

هوش مصنوعی: من از تو بهره‌ای ندارم، زیرا آنچه دارم، چیزی نیست جز آب خنجر که به خاطر دشمنی‌ای است که تو در دامن حیدر داری.

هوش مصنوعی: او به جوانی که پسر بوتراب است گفت: وقتی تو این‌قدر شتاب‌زده‌اید که می‌خواهید مرا بکشید، چرا این‌طور عمل می‌کنید؟

هوش مصنوعی: پردهٔ صورتت را کنار بزن تا بتوانم یک نگاه به روی تو بیندازم.

هوش مصنوعی: او پذیرفت و چهره زشت پادشاه را نشان داد، وقتی به چهره‌اش نگاه کرد.

هوش مصنوعی: دو چهره زشت و ناپسند را دید که خداوند آنها را برای دوزخ آفریده است.

هوش مصنوعی: بیماری او باعث شده که بینی‌اش بزرگ و زشت شود، به طوری که به نظر می‌رسد مانند پوزه‌ی یک گراز است.

هوش مصنوعی: وقتی شاه روی چهره ناپاکی را دید، آهی عمیق و غمگین از دل برآورد.

هوش مصنوعی: فرمود که تمام سخنان صحیح و درست است و این خواسته‌ها از جان لعل جدم سرچشمه می‌گیرد.

هوش مصنوعی: از دژخیم پرسیدند، جدت چه گفت؟ بگو که اگر می‌خواهی با سلیقه و فهم من هم صحبت کند، باید بشنود.

هوش مصنوعی: او گفت: قبلاً شنیدم که شیر خدا با بهترین انسان‌ها سخن گفته است.

هوش مصنوعی: کسی که به خاطر تو سر خود را به خطر بیندازد، باعث می‌شود که من از آن کار زشت آسیب ببینم.

هوش مصنوعی: چهره‌ای زشت و زیبا نبودن، ناشی از ناپاکی و بدسرشتی فرد است.

هوش مصنوعی: فرمان‌هایی که او داد، به گونه‌ای است که در نهایت به نفع آنچه که او می‌خواهد تمام می‌شود، هرچند ممکن است در ظاهر کار دشواری به نظر آید. این اشاره به این دارد که برخی شرایط و چالش‌ها به سختی می‌توانند به نتیجه مطلوبی برسند.

هوش مصنوعی: وقتی مرد بدخواه سخنان فرزند شیر خدا را شنید، از شدت خشم پر از خشم و ناراحتی شد.

هوش مصنوعی: گفت: وقتی که جدت درباره من سخن گفت، مرا به گونه‌ای به تصویر کشید که شبیه به سگ و نگاه به وحشی‌ها بود.

هوش مصنوعی: من در دل او زخم عمیقی گذاشته‌ام و از پشت به او ضربه می‌زنم، تو را هم با بی‌رحمی به قضا و تقدیر می‌سپارم.

هوش مصنوعی: این شخص این حرف را گفت و سپس با چکمه‌ای که ناپاک بود، پای خود را بلند کرد و کاری را انجام داد که اصلاً قابل شنیدار نیست.

هوش مصنوعی: سپس شاه را بر زمین افکندند و فرشتگان از آسمان به شوق و شادی فریاد زدند.

هوش مصنوعی: روزی چهره‌ای زیبا و شرمگین مانند خورشید وجود داشت که حالا در خاک داغ و بی‌احترامی افتاده است.

هوش مصنوعی: از ترس، زمین لرزید و غبار زیادی به وجود آمد که از زمین تا آسمان پخش شد.

هوش مصنوعی: پس از آنکه غم و اندوه چهره خورشید را تیره کرد، فرشتگان از دل خود فریادی به پا کردند.

هوش مصنوعی: جبرییل دست بر سر خود زد و از خداوند بزرگ اجازه خواست.

هوش مصنوعی: در آن سرزمین خطرناک، شاه از بستر خود برخاست و بر سر خاک افتاد.

هوش مصنوعی: همه روح پیامبران با نغمه‌ای غمگین مشغولند و پرده‌ای بر دور آن بزرگوار افکنده‌اند.

هوش مصنوعی: دست‌های عزاداری به سر گذاشته و اشک‌های فراوانی بر چهره‌اش جاری شده است.

هوش مصنوعی: یکی به شمر گفت: ای شمر، از چهره رسول خدا شرم کن و بگذار آرزوهایت را کنار بگذاری.

هوش مصنوعی: من بهترین تلاش خود را می‌کنم و نمی‌خواهم بیشتر از این بر تو غم بیفزایم.

هوش مصنوعی: یکی گفت: این چهره‌ی پرنور چقدر درخشندگی دارد که ماه و خورشید از آن روشنی می‌گیرند.

هوش مصنوعی: نباید در این لحظه، عشق و محبت که دو منبع روشنایی هستند، به ناگاه در دل تاریکی و سیاهی پنهان شوند.

هوش مصنوعی: شخص پلید و بدخلق را با کلام خود نرنجان و اگر به تو آزار رساند، با شدت و قاطعیت مقابله کن.

هوش مصنوعی: هر کسی که مقام و الوهیتی دارد، به مانند سر خود تاجی زیبا بر بالای سرش می‌درخشد و درخشندگی صورت او، همچون نوری است که در شب‌های معراج ساطع می‌شود.

هوش مصنوعی: هر جایی که آن فرد ناخالص و بدجنس آسیب می‌زد، شاه از دلش آهی عمیق و غمگین برمی‌آمد.

هوش مصنوعی: این بیت به بررسی جایگاه و شخصیت‌های بزرگ اسلامی اشاره دارد. در آن به پیامبر اسلام، احمد (ص)، و امام علی (ع)، به عنوان دو الگوی بی‌نظیر در دیانت و شجاعت اشاره می‌شود. پرسش در این بیت به این معناست که این شخصیت‌های بزرگ و شخصیت‌های واقعی خلیفت الله و الهام‌بخش کجا هستند؟ به نوعی، شاعر با این سوال، به دنبال درک و شناخت عمیق‌تری از وجود این عظمت‌ها و نمایانگرهای الهی است.

هوش مصنوعی: کجاست حسن (ع)؟ چرا جعفر که شمشیر می‌زد، ناپدید شده؟ کجاست حمزه، آن مردی که لشگرها را می‌شکست؟

هوش مصنوعی: آیا عقیل سرافراز، سالار و فرمانده کجاست؟ همان مسلم که نامش معروف است، کجاست؟

هوش مصنوعی: کجا هستند دوستانی که فداکاری کردند؟ کسانی که سرهایشان را به خاطر من بالا برده‌اند، رفته‌اند.

هوش مصنوعی: ای کاش، ای کاش که من در این جای گرم و بی‌رحم، بدون هیچ حمایتی، با لبانی تشنه اینگونه به هلاکت برسم.

هوش مصنوعی: وقتی چشمان پادشاه به خواب رفت، آرامش از وجود آفرینش رفت.

هوش مصنوعی: یک نفر بر روی زمین ایستاده است و زمین به حالت سیاه و چسبناکی درآمده که به طور مداوم در حال تحول و تغییر است، مانند آسمان که دائم در حال حرکت و نوسان است.

هوش مصنوعی: اگر پادشاه در حال بیماری نمی‌بود، هیچ نشانه‌ای از نیکی و پیشرفت در زمین نمی‌دیدیم.

هوش مصنوعی: شمر به خاطر اینکه کار شاه را به انجام رسانید، از محل قتلگاه خارج شد.

هوش مصنوعی: در آغوش پنهان پادشاه دین، کسی به زبان عربی شعری حماسی می‌خواند.

هوش مصنوعی: من آن شخص را کشتم که از همه انسان‌ها، از باب و مادرش، نیکوتر و بهتر بود.

هوش مصنوعی: من آن سید پاک را از پای درآوردم، کسی که وابسته و محبوب شاه لولاک بود.

هوش مصنوعی: من به خاطر انجام کار ناپسند خود را آزار دادم و باعث خشم خداوند شدم، هم در این دنیا و هم در آن دنیا.

هوش مصنوعی: ای کاش، فرزند پاک و نیکوی پیامبر مهربان، که به راستی مایه‌ی عزت و بزرگداشت دین روشن و آشکار است.

هوش مصنوعی: آن کس که در راه خدا از خود فاصله بگیرد و خود را پاک کند، می‌تواند شکست‌ها و نواقص خود را اصلاح کند و به کمال برسد.

هوش مصنوعی: او آنچه را که داشت به محبوبش بخشید تا بتواند فقط چهره خداوندش را مشاهده کند.

هوش مصنوعی: آموخت تا مردم را بندگی کنند و از او ، مدعی شرمنده شود.

هوش مصنوعی: وقتی او در مسیر حقیقت هر آنچه را که داشت، بخشید، خداوند نیز هر آنچه را که برای او داشت، به او عطا کرد.

هوش مصنوعی: بهشت و جهنمش را تحت کنترل خود درآورد و جهان را به خاطر محبتش به بند کشید.

هوش مصنوعی: او با محبتش کلید شفاعت را به دست من داد و راهی برای بخشش فراهم کرد.

هوش مصنوعی: هر خاکی که در آن آرامش و سکونت بیشتری باشد، از کعبه نیز دارای ارزش و مقام بالاتری است.

هوش مصنوعی: ثواب دور زدن و طواف در خانه خدا بسیار بیشتر از هر طواف دیگری است.

هوش مصنوعی: اگر گرسنگی به او ارزش و مقام می‌دهد،‌ پس پاداش او فراتر از آن چیزی است که تصور می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر کسی مانند آب، بن مژه را فراموش کند و به باغ مینوش نرود، پاداش کمتری خواهد داشت.

هوش مصنوعی: آیا تو، فرمانروای سرزمین عشق، مانند تاج و تخت عشق را می‌آرایی؟

هوش مصنوعی: ای سرور برتر و بزرگ، ایوان دین تو درخشنده و محبوب جان آفریننده است.

هوش مصنوعی: به طرف این بنده‌ی درحال زاری نگاه کن، و نیروی سپاه گناهکار را ببین.

هوش مصنوعی: من از هر کس دیگری گناه بیشتری دارم، اما با این حال، تو را خیلی دوست دارم.

هوش مصنوعی: هر صبح و شام از تو مدح و ستایش می‌گویم، به یاد و نام خانه‌ی دل‌گرفته‌ات.

هوش مصنوعی: یک قطره از باران رحمتت نازل کن تا این بنده را از تیره روزی و سختی‌ها نجات دهی.

هوش مصنوعی: ای خدا، به پادشاهی که جانش را در راه تو فدای کرده، و به نسل پیامبر بزرگ، رحمت و بخشش عطا فرما.

هوش مصنوعی: الان به سخنان شاه گوش فراده و از کلام دانشمندان قدیم بهره‌برداری کن.

هوش مصنوعی: زمانی که کارها به ناامیدی انجامید و روزگار سخت شد، اسب شاه از سمت زحمت و تلاش نمایان شد.