هوش مصنوعی: اگر کسی را در جایگاه بالایی قرار دهند، در نهایت ممکن است او به گناه یا آسیب دچار شود.

هوش مصنوعی: هر چه در توان داری، سعی کن کار خوب انجام دهی؛ زیرا تو مانند خاکی هستی که می‌تواند به شدت و قدرت در حال جوشیدن باشد.

هوش مصنوعی: زمانی که مرگ شمارش روزهای زندگی‌ات را آغاز می‌کند، به گونه‌ای زندگی کن که دیگران نتوانند بگویند تو مرده‌ای.

هوش مصنوعی: ببخش و از زندگی لذت ببر، زیرا پس از مرگ، دیگران از آنچه که تو ارائه دادی، بهره خواهند برد.

هوش مصنوعی: در اینجا سخن از این است که اگر می‌خواهی از تنهایی و انزوا دوری کنی، باید پیش از آنکه به سرانجام بدي‌ای برسی، اقدام کنی و در واقع باید جرات داشته باشی و به زندگی ادامه دهی.

هوش مصنوعی: در غم خود غرق نشو و اجازه نده که اشک‌هایت باعث تیره‌روزی‌ات شوند. به جای آن، تلاش کن تا با این اشک‌ها، مشکلات و اندوه‌هایت را پاک کنی.

هوش مصنوعی: جهان برای کسانی که دل در گرو عشق و معرفت دارند، چیز زیادی نیست. زمانی که می‌گذرد، رنج و آسایش در واقع یکسان به نظر می‌رسند.

هوش مصنوعی: ناامید نباش از مرگ کسی در این دنیا، زیرا وقتی جسمی از دنیا می‌رود، روح آن شخص همچنان زنده است.

هوش مصنوعی: اگر غم و اندوهی داری، برای آن پادشاه غمگین باش که انسان‌های بدخلق را به سمت حقیقت و راستی هدایت می‌کند.

هوش مصنوعی: هنگامی که او کشته شد، دین و علم نیز از بین رفت و به همین ترتیب، تمام خلقت نیز نابود شد.

هوش مصنوعی: نگاه کن که در سوگ این شاه دین، چه بدعیان و بدکارانی در کمین هستند.

هوش مصنوعی: چهل سال در گوشه‌ای زندگی کرد و جز اشک‌هایش هیچ چیز دیگری برایش باقی نماند.

هوش مصنوعی: همه در سوگ باب غمگین بودند و اشک می‌ریختند، ولی او نیازی به آسایش و آرامش نداشت و در این لحظه حتی نان و آب هم نمی‌خواست.

هوش مصنوعی: اگر نان گرم و آب سرد را ببینی، از روی درد و ناراحتی فریاد می‌زنی.

هوش مصنوعی: افسوس که در میدان جنگ، شاه با وجود تشنگی جان خود را از دست داد و آبی نچشید.

هوش مصنوعی: در آن روز سخت و ناگوار، به علت خشم و کینه، او جان و زندگی‌اش را به خالق هستی تقدیم کرد.

هوش مصنوعی: روزی در کوچه‌ای، مردی به آرامی می‌گذشت که ناگهان چیزی از ناودان پایین افتاد.

هوش مصنوعی: او دید که آب تمام شده و نگران شد که شاید آن آب پاک نبوده است.

هوش مصنوعی: یکی به مرد پرهیزکار گفت که از این نوع فکر و اندیشه باید شرم کند.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که اگر آب از حیوانی مانند اسب به دست آید، به اندازه‌ای نیست که خواسته‌های خضر، پیامبر حکمت و دانش، را برآورده کند. برای شخصیتی همچون خضر، این نوع آب کافی نیست و او نیاز به چیزی بیشتر و با ارزش‌تر دارد.

هوش مصنوعی: از این آب خود را پاک کن و به دور از آلودگی‌ها، به اصل و ذات خود برگرد.

هوش مصنوعی: از کسی پرسیدند که این آب چه خاصیتی دارد؟ او جواب داد که باید با آن خود را شست تا از هر گونه آلودگی پاک شود.

هوش مصنوعی: گوينده در پاسخ به او گفت: این اشک‌ها نشانگر صداقت و درد دل خداوند دین است.

هوش مصنوعی: در حالتی که در عزای پدرش عزا می‌گرفت، به خاطر اندوه عمیقش، آسمان نیز انگار به شدت تحت تاثیر قرار گرفته و ملتهب شده بود.

هوش مصنوعی: چنان اشک از چشمانش می‌ریزد که مانند سیلی بزرگ از ناودان سرازیر می‌شود.

هوش مصنوعی: تو همچون ابر بهاری به خاطر دل‌دردی پدرت روز و شب اشک می‌ریزی.

هوش مصنوعی: او در بهشت به ملاقات جد و پدرش رسید و از این دیدار خوشحال شد.