هوش مصنوعی: ای مهربان، تو جان من هستی و بدنم به تو وابسته است. در این جهان، من با دیدن تو روشن و شاداب می‌شوم.

هوش مصنوعی: جان من و منبع لذت من، تویی ای دلبر جوان و دلنشین من.

هوش مصنوعی: به او نگاه کن، ای دل شکستۀ لیلا، در حالی که این مجنون پیر ناتوان تو هست.

هوش مصنوعی: نگاه کن که چگونه، به خاطر فشارهای زمان و گردش روزگار، پشت او همچون کمان خم شده است.

هوش مصنوعی: چرا ای جوان از کنار من می‌روی؟ کجا می‌روی که مثل تیر از کمان پرتاب می‌شوی؟

هوش مصنوعی: واقعاً نمی‌دانی که بدون دیدن روی تو، دلم چقدر آشفته و پریشان می‌شود. مثل موهای تو که در هم پیچیده است.

هوش مصنوعی: هر کجا که بروی، به خاطر تو مانند دیوانگان به دنبالت می‌آیم و موهایت را می‌کشم.

هوش مصنوعی: وقتی من از تو جدا شوم، تو هم لطف و محبت خود را به جان و دلم هدیه کن.

هوش مصنوعی: نمی‌خواهم در چنگال دشمنان گرفتار شوم و تحت سلطه ستم‌گران قرار بگیرم.

هوش مصنوعی: به تو پیشنهاد می‌کنم که بدون ترس و نگرانی، خودت را در معرض چالش‌ها قرار ندهی و در فضاهای پرخطر وارد نشوی. در مکان‌های ناپسند و پر از دشواری‌ها با ظاهری آسیب‌پذیر و بی‌پناه ظاهر نشو.

هوش مصنوعی: برای سال‌های طولانی از تو مراقبت کردم و در کنارم نگه‌ات داشتم تا در برابر سختی‌های زندگی از تو محافظت کنم.

هوش مصنوعی: من نه در روز آرامش داشتم و نه در شب، چون باغبان باغ زیبایی تو بودم.

هوش مصنوعی: در سال و ماه، با چشمانی پر از اشک، از دور به قامت و چهره‌ی تو می‌نگرم و زیبایی‌ات را در دل خود زنده می‌کنم.

هوش مصنوعی: به این شکل از تو ارزشمندتر کردم که بتوانم با خیالی راحت در پناه تو بمانم.

هوش مصنوعی: اکنون که به سن پیری رسیده‌ام، چرا باید از سرم سایه‌ای کنار بزنم؟

هوش مصنوعی: من از دیدن چهره و موی کسی که دشمنش برای او خون می‌ریزد بسیار ناامید و افسرده‌ام.

هوش مصنوعی: از این درخت بلند و زیبا متأسفم که ناگهان با ضربه‌ای قطع می‌شود.

هوش مصنوعی: چگونه می‌توانم همچنان زنده بمانم، در حالی که تو را می‌بینم که از پشت اسب افتاده‌ای؟

هوش مصنوعی: وقتی شاهزاده صحبت‌های مادرش را می‌شنود، به‌گونه‌ای جواب می‌دهد که لبانش مانند گل شکفته می‌شود.

هوش مصنوعی: ای پرده‌نشین، بانوی بزرگ دین! چرا این‌گونه زاری و ناله می‌کنی؟

هوش مصنوعی: بنشین و ساکت باش لحظه‌ای در کنار من، تا بتوانم رازی را که پنهان کرده‌ای، آشکار کنم.

هوش مصنوعی: در گفتار پیامبر بزرگوار، شنیده‌ام که از سوی خداوند، او به پیروزی و موفقیت دست یافته است.

هوش مصنوعی: من در حال سفر با کاروان غم و سختی‌ها هستم و مانند حسین به سوی کربلا می‌روم.

هوش مصنوعی: در آن دشت هر کس که همراه کسی باشد، مثل یار می‌شود و در میدانی که در آن جنگ رخ می‌دهد، کسی است که با وجود تشنگی، جان خود را از دست می‌دهد.

هوش مصنوعی: هیچ انسانی زنده از آنها باقی نماند و روحشان به سوی خدایی یگانه می‌رود.

هوش مصنوعی: شهیدان در نزد خداوند مقام و منزلتی متفاوت و والاتر دارند.

هوش مصنوعی: یکی مادر عمیق فکر کن که از فرزند پرورش‌یافته‌اش سخن می‌گوید.

هوش مصنوعی: وقتی که روز به شمارش بیفتد و مشخص شود، پایان جهان فرامی‌رسد و روزگار به انتهای خود می‌رسد.

هوش مصنوعی: روزی خواهد رسید که تغییرات عظیمی در آسمان و زمین به وضوح مشخص خواهد شد.

هوش مصنوعی: هر رازی که پنهان شده است، روزی آشکار خواهد شد و هر چیزی که به خواب رفته، از زیر خاک بیرون خواهد آمد.

هوش مصنوعی: هوا گرم و سوزان است و زمین سخت و محکم، همه اینها از فرمان خالق جان‌هاست.

هوش مصنوعی: یک پل باریک مانند مویی ایجاد شده است و به وسیله آن، زیبایی و جذابیت دو طرف نمایان شده است.

هوش مصنوعی: خداوند ترازویی می‌آورد که در آن خوبی‌ها و بدی‌های انسان‌ها سنجیده می‌شود.

هوش مصنوعی: دل‌های پاک پیامبران به شدت نگران و ترسان شده است، زیرا چشم کسانی که نیکو هستند، به عمق و تاریکی بی‌عدالتی‌ها خیره شده است.

هوش مصنوعی: از همه طرف نامه‌های زیادی به پرواز در می‌آیند، مانند رعد و برق که آتش تندی به پا می‌کند.

هوش مصنوعی: در روز قیامت، دوزخی که از آتش سوزان تشکیل شده به زنجیر کشیده می‌شود و به سمت دشت محشر منتقل می‌گردد.

هوش مصنوعی: هر گروهی از مردم از همه سو در صفی منظم ایستاده‌اند و به ترتیب در کنار یکدیگر قرار گرفته‌اند.

هوش مصنوعی: پیامبر خدا (ص) بر منبر نشسته و در دستش پرچم حق و عدالت امیرالمؤمنین علی (ع) است.

هوش مصنوعی: از هر طرف، شهیدان با لباس‌های خونین به آرامی در حال حرکتند به خاطر آن جمع بزرگ و محترم.

هوش مصنوعی: در دل خود، فرشتگان همه در حال ذکر و تسبیح هستند و به آرامی سرود می‌خوانند.

هوش مصنوعی: در آن روز، ای مادر، ما غمگین خواهیم شد، زیرا چند زن به سوی محشر در حال حرکت هستند.

هوش مصنوعی: تمام مردم در جهان به صورت شجاعانه تلاش کرده‌اند و پسران را در مسیر خداوند قرار داده‌اند.

هوش مصنوعی: یکی از مادران مشهور و شناخته شده به نام وهب وجود داشت که مانند او در میان زنان عرب، شیر زنی پیدا نمی‌شود.

هوش مصنوعی: دست او، سر پسر نیاز را به همراه آورد تا خیر و برکت جهانیان را به ارمغان آورد.

هوش مصنوعی: مادر دیگری که چهار شیر را بزرگ کرده، دلش از غم و اندوهی مملو است که به خاطر دینی که به دوش دارد، احساس فشار و ناراحتی می‌کند.

هوش مصنوعی: فرزند خوشبخت، هدیه‌ای را به نزد خداوند در عرش برد.

هوش مصنوعی: دو دست علمدار، هدیه‌ای از طرف شاه را به نزد شاه نجف آورد.

هوش مصنوعی: باز هم ستاره‌ای نورانی به سمت ما می‌آید، در حالی که سر قاسم، که نام برجسته‌ای دارد، پر از خون است.

هوش مصنوعی: زینب، دختر بزرگوار، با دلی پر از غم و اندوه به پیش پدر خود می‌رود و برای او از درد و رنج فقدان دو فرزندش سخن می‌گوید.

هوش مصنوعی: اگر زمین به یکباره لرزشی تجربه کند، مانند روز قیامت، دشت از سر و صدا پر خواهد شد.

هوش مصنوعی: صدای بلندی از سکنه عرش به گوش می‌رسد و این صدا به‌قدری قوی است که مانند جیغ و فریاد می‌لرزد و ساختمان عرش را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: از آن وقت که به وجود مقدس فاطمه (ع) آشنا شدم، جمعی از حورهای بهشتی دور او جمع شده‌اند.

هوش مصنوعی: سراسر سرش را با دستاری پاک و خوش‌حال بپوشان که به خاطر تیرهای دشمنانش، پر از خون شده است.

هوش مصنوعی: وقتی زبانم را به دست کسی می‌سپارم که مانند حسن (ع) در پیراهن نیکو و زیبایی است، به نوعی می‌خواهم بگویم که به او اعتماد دارم و از او می‌آموزم.

هوش مصنوعی: روح جبریل با دستانی که پر از خون است، از جلو می‌گذرد و سر او در دست دارد.

هوش مصنوعی: این بیت به زیبایی و محبت آغوش پیامبر بزرگ اسلام اشاره دارد و نشان می‌دهد که این آغوش می‌تواند نور و روشنی بخش دل حیدر، که به علی (ع) مشهور است، باشد. به نوعی این اشعار از رابطه عمیق و محبت‌آمیز بین پیامبر و امیرالمؤمنین سخن می‌گوید.

هوش مصنوعی: در اینجا، شاعر از فضایی صحبت می‌کند که مادر همچنان دلشوره دارد، و او از اینکه در چنین جایی نزدیک به معصومیتی همچون وجود مقدس حضرت زهرا قرار بگیرد، ترس و خجالت دارد. به بیان دیگر، احساس نگرانی و حرمت در حضور نورانی و پاک ذات آن بزرگوار را برای خود متصور است.

هوش مصنوعی: اگر زنی بزرگ و محترم به تو بگوید که ای مادر پسر جوان و قهرمان،

هوش مصنوعی: آیا کسی جز محبوب من، که به نزد تو آمده، بهتر است؟ فرزندی از یک شکست خورده که شمشیر می‌زند.

هوش مصنوعی: در آن لحظه چه پاسخی برای دختر پیامبر داری؟ چه دلیلی می‌توانی برای او بیاوری؟

هوش مصنوعی: وقتی اکبر این راز لیلا را شنید، از گفتن عاجز ماند و نتوانست پاسخی بدهد.

هوش مصنوعی: او از دست خود رهایی یافت و با رضایت تمام، دامنش را کنار گذاشت تا جانش از بدنش خارج شود.

هوش مصنوعی: زمانی که او از مادر و عمه‌اش اجازه گرفت، به سمت آرامگاه برادرش رفت.

هوش مصنوعی: در آن لحظه، سجاد (علیه‌السلام) به خاطر بی‌نوازی و اندوه، به شدت تحت تأثیر قرار گرفته و بی‌حال بر روی بستر افتاده بود.