هوش مصنوعی: اما گروهی دیگر چنین نوشتند که درباره‌ی فرمانده‌ی جنگ و دین صحبت می‌کنند.

هوش مصنوعی: چون فرزند شیر، از دستان پروردگار بزرگ می‌شود، برای جستجوی آب به سمت رودخانه روانه می‌گردد.

هوش مصنوعی: به رودخانه رفت و ظرفی پر از آب برداشت و با سرعت به راه خود ادامه داد.

هوش مصنوعی: به کسی که گفتیم، قبلاً سپاه عمر را به حرکت درآوردند.

هوش مصنوعی: به خاطر ترس از او، فرمانده دین شمشیر کشید و راه کریغ را بستند.

هوش مصنوعی: هر جا که نگاه کردی، شخص مشهور و معروفی را ندیدی، جز آنکه او را بر روی اسب و در حال سوارکاری مشاهده کردی.

هوش مصنوعی: هشدارها و خطرات آنقدر شدید شد که هیچ کس صدای ناله‌ی ناشنوا و موسیقی نای را نشنید.

هوش مصنوعی: در میان گروهی از جنگجویان، مردی شجاع وجود دارد که به قدرتمندی یک فیل درشت‌بدن و به دلیری یک شیر نیرومند است.

هوش مصنوعی: دو بازوی او همچون دو سنگ استوار و محکم به نظر می‌رسند، و بدنش به گونه‌ای است که بدون پشتیبانی و استحکام ستون‌ها، مستقلاً ایستاده است.

هوش مصنوعی: در برابر بدی و نیکی در میدان جنگ، هزاران مرد نامور و دلیر استوار هستند.

هوش مصنوعی: پدرش صدیف بود و مادرش عفریت، که او نیز به شخصیتی پر قدرت و غالب معروف بود.

هوش مصنوعی: او وقتی دید که آن لشکر بی شمار چقدر از یک سوار فرار می‌کنند...

هوش مصنوعی: از غیرت او خونش به جوش آمد و مانند شتری که دندان‌هایش را نشان می‌دهد، از دهانش کف کرد.

هوش مصنوعی: ای مردم، دلیل این رفتار شما چیست؟ آیا برایتان شرم و حیا وجود ندارد که چنین می‌کنید؟

هوش مصنوعی: چرا از یک سوار می‌گریزند؟ آیا این زشتی و ننگ را برای خود پسندیده‌اید؟

هوش مصنوعی: شما بسیارید و او تنهاست. اگر کوهی از آهن هم به زمین بیفتد، تاثیری بر او نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: در جهان، کسی هرگز چنین شگفتی را ندیده است که امروز شخصی از این نوع ظهور کرده باشد.

هوش مصنوعی: به من بسپارید این کار را، زیرا هیچ‌کس جز من لایق انجام آن نیست.

هوش مصنوعی: من در این لحظه او را از اسب به زیر می‌آورم و در این سرزمین جانش را می‌گیرم.

هوش مصنوعی: وقتی شمر این حرف‌ها را شنید، خندید و با تمسخر به او گفت.

هوش مصنوعی: ای دلیر سوار، تو که می‌توانی از گرگ نر، بره را نجات دهی، پس تلاش کن و به میدان بیا.

هوش مصنوعی: شجاعت و دلیری و همچنین شهرتت را در این قضاوت به عنوان شاهدی برای تو می‌آورم.

هوش مصنوعی: اگر شاه شب از تو باخبر شود، یقیناً تو فرمانده سپاه خواهی شد.

هوش مصنوعی: من به توانایی‌ها و هنرهای تو افتخار می‌کنم و همواره به ستایش و شمارش آنها مشغولم.

هوش مصنوعی: ترابی در دلش آرزویی دارد و قصد دارد تا خواسته‌اش را به سمت یاری و کمک برساند و آن را بهبود بخشد.

هوش مصنوعی: اما یکی به من بگوید هر چه در دل داری و آرزو می‌کنی.

هوش مصنوعی: وقتی به کوفه می‌روم، جایی که تو و فرزندان بی‌گناهی وجود دارید، چه بگویم...

هوش مصنوعی: من می‌دانم که تو از این میدان بزرگ و معروف دیگر برنمی‌گردی.

هوش مصنوعی: اگر به من نگیری بالیدنت که به خاطر عشق و آرزوهایت به خاک افتاده‌ای، دلم می‌خواهد که رویاهایم هم خاک شود.

هوش مصنوعی: مارد به خاطر کینه‌اش فریاد زد و گفت: ای پسر شیطان، بیهوده صحبت نکن.

هوش مصنوعی: تو لیاقت سرزنش و بی‌احترامی را داری چون به خاطر نبرد و درگیری آواره و پریشان‌حالت شده‌ای.

هوش مصنوعی: کجا دیده‌ای که دلیران در میدان مبارزه به دیگران حمله کنند و از شجاعت خود دست بکشند؟

هوش مصنوعی: زمانی که مردی پلید به نام شمر این سخن را شنید، یکباره خاموش شد و سپس از روی ناچاری چیزی گفت.

هوش مصنوعی: برای این که تو بر مردی و رفتار او سخت نگیری، بدان که آنچه من گفته‌ام را بی‌دلیل نپندار.

هوش مصنوعی: برو و ببین که نر اژدها نمی‌تواند از این شیر قوی و شجاع فرار کند.

هوش مصنوعی: اگر از روح و نفس خود، زنده شوی دوباره، مرا به نام اهریمن یا کسی که بیهوده می‌گوید، نخوان.

هوش مصنوعی: او این را گفت و به لشکر فرمان داد که ای مردم شجاع آماده باشید.

هوش مصنوعی: در میدان نبرد، در کنار یکدیگر بایستید و در حین این اتحاد، از مهارت خود در جنگیدن بهره‌برداری کنید.

هوش مصنوعی: ببینید چگونه این جنگجوی ماهر، این جوان را از پای در می‌آورد.

هوش مصنوعی: وقتی آن موجود بدبخت و غمگین از وضع او خبر شد، به شدت خشمگین و بی‌تاب شد.

هوش مصنوعی: همچون ابرو که بر پیشانی مچاله شده است، او زره‌ای رومی بر تن پوشیده است.

هوش مصنوعی: یک نفر بر سر خود کلاهی از فولاد گذاشت و تو گویی که بر فراز کوه البرز گنبدی ساخته است.

هوش مصنوعی: با کمربند خود تیغ تیزی را به خود بست و نیزه‌ای که شبیه به اژدها بود را در دست گرفت.

هوش مصنوعی: از روی اسب به پایین فرود آمد و مانند کوه، محکم و استوار ظاهر شد، چنان که باد از میان جمعیت به سرعت بیرون می‌رود.

هوش مصنوعی: بچه شیر خدا به شدت فریاد می‌زند، ای کسی که از نسل هاشمی‌ها هستی، آماده نبرد باش.

هوش مصنوعی: از قله‌ی بلند پایین بیا و اگر به زندگی نیاز داری، آرامش را پیدا کن.

هوش مصنوعی: دستت را به دست من بده و مراقب باش، وگرنه سپاهیان به خاطر خونخواهی خواهند آمد.

هوش مصنوعی: می‌خواهم تو را با کمند خود محکم بگیرم، ای قهرمان عزیز.

هوش مصنوعی: من تو را به این دشت که میدان نبرد است می‌آورم و پیکرت را پیش روی سپاه قرار می‌دهم.

هوش مصنوعی: زخم‌هایی که بر تن تو ایجاد شده، مانند حلقه‌های جوش می‌باشند و نشان‌دهنده‌ی آزار و دردهای تو هستند که به هم متصل شده‌اند.

هوش مصنوعی: پس از آن، با شمشیر تو را می‌زنم تا طعمه‌ی لاشخورها شوی و بدن تو را ببلعند.

هوش مصنوعی: وقتی آن فرماندهی که مدافع دین است این را شنید، مانند شیر به شدت برخواست و فریاد زد.

هوش مصنوعی: او گفت: ای مردی که نه نامی داری و نه عیبی، مرگ تو را به سوی جنگ می‌برد.

هوش مصنوعی: نمی‌دانی وقتی عمرت به پایان برسد چه می‌شود، اما به مانند شیری که به سوی شکار می‌رود، با هیجان و قدرت به سمت زندگی و چالش‌ها پیش می‌روی.

هوش مصنوعی: وقتی کسی بخواهد به دیگری آسیب برساند، مثل شیر باهوش از پشت به او حمله می‌کند و او را غافلگیر می‌کند.

هوش مصنوعی: بیا تا روح تو را از تن خارج کنم و به مهمانی شیطان بفرستم.

هوش مصنوعی: وقتی مارد، آن جنگجوی قوی و شجاع را دید، فهمید که او صاحب قدرت و مهارت دلاوری است و با تیغی در دست خود خطرناک و آماده به جنگ است.

هوش مصنوعی: از ترس او به شدت به خود لرزید، مثل درختی که در باد سرد دی‌ماه تکان می‌خورد.

هوش مصنوعی: به ناچار به سمت او رفت و نیزه‌ی بلند را با دقت به سمتش نشانه گرفت.

هوش مصنوعی: وقتی پسر شاه واقعی این را دید، دست خود را از آستین بیرون آورد.

هوش مصنوعی: در اینجا اشاره به لحظه‌ای است که یک نیزه به شدت در گلوگاه کسی فرو می‌رود و او را به سختی از دست تقدیر ناخوشایندش آزاد می‌کند. این تصویر نمادین به نوعی از مبارزه و رهایی اشاره دارد.

هوش مصنوعی: وقتی مارد این را دید، شمشیرش را بلند کرد و بر او فریاد زد، همانند رعدی که در آسمان می‌غرد.

هوش مصنوعی: فرمانده سپاه به او اجازه نداد که عمل کند و ناگهان نیزه‌ای به سمتش پرتاب کرد.

هوش مصنوعی: از آن نیزه به باره گی رسید و به خاطر یک حرکت ناگهانی، درنگ کرد.

هوش مصنوعی: در این بیت، گفته شده است که فردی از پشت یک اسب به سرعت پیاده می‌شود و به سوی یک پرنده می‌دود. این حرکت به نوعی نشان‌دهنده‌ی شجاعت و اکتیویته آن شخص است که به دنبال هدفی تیزبینانه و پرانرژی است.