هوش مصنوعی: وقتی شمر را پیاده در هامون دید، خوشحال شد و از دلش فریادی سر داد.

هوش مصنوعی: او از بین زنانی که برآمده بودند، به مارد گفت: ای پهلوان!

هوش مصنوعی: چه چیزی بر تو آمد که تو را به چنگ گرفت و برد؟ همان اسبی که تو را در دشت هامون به سرعت می‌راند، چه بر سرش آمد؟

هوش مصنوعی: تو آن کسی هستی که گفتی می‌توانی با صد هزار لشکر مقابله کنی، وقتی که وارد میدان جنگ می‌شوی.

هوش مصنوعی: اکنون چرا از نیزه یک سوار جدا مانده‌ای؟ تو که باید به دوش اسب پرشور بنشینی.

هوش مصنوعی: چرا در کارزار پیاده هستی و به دنبال جنگ دیگری می‌گردی، در حالی که زمانی سوار و قدرتمند بودی؟

هوش مصنوعی: اگر می‌تونی به سمت او حرکت کن، در آنجا کمی به او بگو و راهنماییت کن.

هوش مصنوعی: به نظرت می‌رسد که این نیزه‌ای با شصت بند، تو را در خواب برباید و بدین ترتیب، بدنت در کنار اسبی آرام بگیرد.

هوش مصنوعی: چهره شمر به قدری شرم‌آور و زشت شده که از رویش عرق گرم می‌چکد.

هوش مصنوعی: در میان لشگری از سواران، یک مادیان سبک‌وزن وجود دارد که از نظر زیبایی و رفتار، گویی از آسمان فرود آمده است.

هوش مصنوعی: آن بادپای تیغ‌دار که به نام بدی معروف است، متعلق به مجتبی (ع)، نوه خوب‌ترین انسان‌هاست.

هوش مصنوعی: مردم عراق به این بهانه که او از آن پادشاه زیبا روی نفاق است، او را به غارت بردند.

هوش مصنوعی: مادری با دل پر از غم و ناراحتی به سمت فرزندش آمد و به او چیزی را گفت.

هوش مصنوعی: من هیچ چیزی را به کسی نسپردم تا من را به جهنم نزدیک کند.

هوش مصنوعی: پرستنده به مانند باد در زمان مشخصی آمد و چیزی را از آن دوران با خود آورد.