هوش مصنوعی: وقتی که از خطرها و مشکلات آزاد شد، به محبوبش تعلق خاطر پیدا کرد و روحش به او نزدیک شد.

هوش مصنوعی: پیامبر در بهشت، با دستان پدرش، آب کوثر را نوشید.

هوش مصنوعی: سلام و رحمت خدا بر آن کس که در جسم و روح پاکش، این محل و بارگاه باشکوه را در بر دارد.

هوش مصنوعی: هیچ چیزی از فرزند بوتراب به دست نمی‌آید، نه می‌تواند دستش را بگیرد و نه پایش را بر رکاب بگذارد.

هوش مصنوعی: نه شمشیر وجود دارد، نه زره‌ای، نه خود فرد، نه ابرهای تیره و نه آسمان کبود.

هوش مصنوعی: در اینجا به این نکته اشاره می‌شود که نه تأثیرات و تغییرات دنیا دائمی هستند و نه خاک و زمینی که ما روی آن زندگی می‌کنیم. همچنین، نور و درخشندگی ستاره‌ها نیز در تغییرات زمان کم‌رنگ می‌شود. به‌عبارت دیگر، همه چیز در دنیا گذرا و تغییرپذیر است و هیچ‌چیز هیچ‌گاه ثابت و پایدار باقی نمی‌ماند.

هوش مصنوعی: آسمان روشن و برافراشته، با درفش بلند خورشید بر سر ما، در حال نوسان و تغییر است.

هوش مصنوعی: در دل ابرهای تیره، قطرات باران به آرامی می‌چکد و انگشتان شگفت‌انگیز طبیعت در حال بازی و تحریک احساسات هستند.

هوش مصنوعی: به هر چشمی که زخم خونین باشد، گویی که بادی از غم در آنجا جاریست، مثل نوای اندوهی که از جان داوود برمی‌خیزد.

هوش مصنوعی: دیگر کسی که به سفر رفته، باز نخواهد گشت و هیچ‌کس با دلیری نمی‌تواند خود را به سلاح نبرد مجهز کند.

هوش مصنوعی: دانش و علم زمانی مؤثر است که به درستی و به شکل اصولی استفاده شود. اگر علم با ندانم‌کاری یا نادرستی به کار گرفته شود، مثل تیری می‌شود که به خوبی پرتاب نمی‌شود و تیرگی و اشتباه به بار می‌آورد.

هوش مصنوعی: ای دل، از این دنیا محبت را بگیر چون در اینجا دل شاد و خوشی نمی‌ماند.

هوش مصنوعی: وقتی کسی مانند عباس وجود دارد، دیگران چگونه می توانند از او پیشی بگیرند یا خود را نشان دهند؟

هوش مصنوعی: روزی ممکن است که تو را بالا ببرد و در روز دیگر ممکن است که تو را به زمین بزنند.

هوش مصنوعی: ابوالفضل پس از اینکه از این دنیا رفت، به آسمان رفت و در کنار خداوند قرار گرفت.

هوش مصنوعی: پادشاه به کنار آن انسان زخمی و بی‌جان رفت و لحظاتی مانند ابرهای بهاری به خاطر او گریه کرد.