هوش مصنوعی: او گفت: ای پادشاهی که خداوند را می‌شناسی، شکر و سپاس تو را به صاحب‌نظر جهان نرسانم.

هوش مصنوعی: من به خاطر تو جان و سرودم را فدای راهت کردم، اما نتوانستم این آرزو را به زمین بگذارم و فراموش کنم.

هوش مصنوعی: در لحظه‌های پایانی زندگی‌ام به تو رسیدم و از عطر تو، جان تازه‌ای یافتم.

هوش مصنوعی: اکنون که مرگ من فرا رسد، هیچ نگران نیستم، زیرا در آنجا هر زنده‌ای تنها خاک است.

هوش مصنوعی: ای پادشاه محترم، من سه آرزو دارم؛ از سوی رحم و لطف خود به من توجه کن.

هوش مصنوعی: تا زمانی که روح من به بدنم پیوند دارد، به سمت خیمه‌ام نروید، زیرا کمر من دچار آسیب و زخم است.

هوش مصنوعی: به خاطر نیاوردن آب شیرین و گوارا، از کودکان تو خجالت می‌کشم.

هوش مصنوعی: دوم اینکه در غم من ناراحتی نکن، در کناری بر بدسگال (کسی که خوب نیست) گریه نکن.

هوش مصنوعی: وقتی تو گریه می‌کنی، دشمنان به‌خاطر شادی از درد تو خوشحال می‌شوند و با خشم و کینه به تو حمله می‌کنند.

هوش مصنوعی: کسی که گفته‌ای در این روز هیچ‌کس از همراهان زنده نمی‌ماند، به سیمی اشاره می‌کند.

هوش مصنوعی: آیا پس از من کسی غیر از سید الساجدین خواهد بود که امام زمان شود؟

هوش مصنوعی: به محض اینکه از این در وارد شدی به سوی حرم، سفارش کن که به آن شخص محترم اینگونه رفتار کند.

هوش مصنوعی: وقتی که در یثرب سکونت گزیدی، از مشکلات و تنگناهای زندگی رهایی پیدا کردی.

هوش مصنوعی: در خانه‌ای که تنها مانده است، دو کودک از عمه‌اش به جا مانده‌اند و دل پر از غم و اندوهی دارند.

هوش مصنوعی: به کسی که معصوم و پاک است، باید محبت و مراقبت نشان دهی و از زشتی‌ها و نابهنجاری‌ها در دنیای اطراف، جلوگیری کنی.

هوش مصنوعی: به یاد داشته باش که این افراد یتیم و بی‌پناهن، پس به دلشان رحم کن و مانند یک پدر به آنها نگاه کن و به دیدارشان بشتاب.

هوش مصنوعی: شاه به شدت از سخنان او غمگین شد و اشک‌هایش به شکل قطره‌های بزرگ بر روی گونه‌اش ریخت.

هوش مصنوعی: چهره زیبا و درخشان او را دیدم و به خاطر زیبایی‌اش تحت تاثیر قرار گرفتم. خون و خاک را فراموش کرده و فقط بر صورت او بوسه می‌زنم.

هوش مصنوعی: جوان که چشمانش را به روی شاه گشود، افسوس و آهی کشید و در نتیجه جانش را به او تقدیم کرد.

هوش مصنوعی: خوشا به حال کسی که برای عشق خود جان را فدای یار کند و یار نیز او را در کنار خود بپذیرد.