هوش مصنوعی: آیا تو که به آب و نعمت محمد (ص) دسترسی داری، این‌گونه تشنه‌ای؟ این رفتار، نشانه‌ی وفاداری نیست.

هوش مصنوعی: او حتی یک قطره آب سرد ننوشیده، اما چشمانش به گونه‌ای خیره شده که گویا در حال انتظار چیزی بزرگ است.

هوش مصنوعی: با یک دل آکنده از درد و ناراحتی، اشک‌هایم مانند آب، از چشمانم سرازیر شد و به سوی رود روان ریخت.

هوش مصنوعی: وقتی او آب را به زمین می‌پاشد، آسمان از خوشحالی به او تبریک می‌گوید.

هوش مصنوعی: سپس آن مشک خوشبو را پر کردند و اسب را به سمت هامون زرود راندند.

هوش مصنوعی: وفا در کجا پیدا می‌شود وقتی که کسی با یک پورشه کاین از کنار آب فرات عبور کند و بی‌توجه به تشنگی دیگران باشد؟

هوش مصنوعی: با اسانس و عطر دل‌انگیز بر دوش و دلی پر از شوق، به سرعت به سوی خیمه‌ها حرکت کرد.

هوش مصنوعی: وقتی لشکر دید که فرماندهٔ شاه ظرفی پر از آب به سوی محل استراحت می‌برد، حیرت کرده و متوجه شدند که خبری مهم در راه است.

هوش مصنوعی: آنها سنگین‌تر از گوهر به نزدیکی آمدند و از سمت دیگر زهر حیاطشان را پر کرد و بر هم فریاد زدند.

هوش مصنوعی: همه به سوی او حرکت کردند و برای رویارویی با او آماده شدند و سلاح‌های خود را در دست گرفتند.

هوش مصنوعی: بار دیگر سپاه به پا خاست و گردی بر سر ماه درخشید.

هوش مصنوعی: صدا و زبان سواران و نواي کوس به گوش می‌رسد و اسب آزاد و رام به گردون آسمان شتابان می‌دوید.

هوش مصنوعی: سپهبد وقتی آن سپاه را از دور دید، از روی اسب پایین آمد.

هوش مصنوعی: به یک طرف مشک را گذاشت و به سرعت مانند یک شاهباز به پرواز درآمد.

هوش مصنوعی: حمله‌ی شجاعانه و سریع او به کوفیان مانند حمله‌ی یک شیر به گله‌ای از موجودات ضعیف است.

هوش مصنوعی: تو گفتی که این شمشیر مثل آتش است که هر چیزی را که خشک و تر باشد، می‌سوزاند.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف اژدهایی می‌پردازد که مانند یک آتشفشان است و می‌تواند با دم خود به معاندان و ستمگران آسیب برساند. اژدها نماد قدرت و خطر است و اشاره به نیروی تخریبی آن دارد.

هوش مصنوعی: به خاطر ضربه‌ای که از سم اسب مشهور زمین بر او افتاده، به طور ناآرام و بی‌قرار مانند جیوه شده است.

هوش مصنوعی: از تیغ او، مرگ خود را محافظت می‌کرد و زهره‌ی اسبش، جهانی پر از ترس را به وجود می‌آورد.

هوش مصنوعی: تو بر سر هر کسی که پرنده‌ای را زده‌ای، آن پرنده را به سرعت از تنگ سمند خود رها کرده‌ای.

هوش مصنوعی: هر کسی که با تیغی زخمی کرده، نشان و علامتی از خودش به کسی نمی‌دهد.

هوش مصنوعی: تو با شمشیری به مبارزه پرداخته‌ای و می‌گویی من مانند شیر، نیرومند و با شجاعت در این جهان حضور دارم.

هوش مصنوعی: من فرزند کسی هستم که در میدان نبرد تنها و بی‌نظیر بود و در نتیجه، عمرو بن عبدود را شکست داد.

هوش مصنوعی: من نیرویی هستم که همچون پنجه‌ی شیر به دیگران قوت می‌بخشم و من جوهر و ذات مجاهدی استوار و شکست‌ناپذیر هستم.

هوش مصنوعی: او می‌گفت که با کلمات خود، مردان را از پا درمی‌آورد و زمین را پر از پیکرهای کشته شده می‌کند.

هوش مصنوعی: زمانی که زمین از شرافت و نیکویی پر شد، آن شخصیت مشهور به سمت رودخانه آمد.

هوش مصنوعی: زمین را بوی مشک گرفت و به سمت چادر پادشاهی که در انتظار آب بود، حرکت کرد.

هوش مصنوعی: وقتی لشکر دیدند که آن شخص پیروز و خوشحال به سمت خیمه با مشک آب می‌آید، به شتاب در حرکت شدند.

هوش مصنوعی: دوباره نیروها از سمت دیگر آمدند و به سمت زمین تاختند.

هوش مصنوعی: آن‌ها راه را برای کسی که روحی پاک و بی‌آلایش دارد، به روی خود گشودند؛ شاید بتوانند آبش را بر زمین بریزند و از او بهره‌مند شوند.

هوش مصنوعی: وقتی آن حیرت و شگفتی را از آنها مشاهده کرد، جوانی را از میان دشنه‌ای که جان می‌ستاند، بیرون کشید.

هوش مصنوعی: شخصی در حال حمل مشک و شمشیر قوی است. این تصویر به گونه‌ای است که او مانند کسی است که در دل طوفان قرار دارد.

هوش مصنوعی: آنها به شدت حمله کردند و سرها مانند برگ‌های درختان به زمین افتاد.

هوش مصنوعی: سوار دلیر با شمشیرش سپاه را مانند نخی در هم پیچید.

هوش مصنوعی: بسیاری از سرکشان را در آن حمله، تن سیاه و خسته در دستان آتش رها کرد.

هوش مصنوعی: در آن دشت وسیع، به اندازه‌ای کشته شده بودند که باد از میان آنها نمی‌توانست عبور کند.

هوش مصنوعی: سواران دیگر از آن شخصیت معروف شکست خوردند و به سمت رودبار عقب‌نشینی کردند.

هوش مصنوعی: بسیاری هستند مردانی که از ترس تیغ و شمشیر، خود را به آب می‌اندازند تا جان خود را نجات دهند.

هوش مصنوعی: بر اثر ضربهٔ شدید او، جانم رهایی یافت و در آتش، آن آب به هم پیوست.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که فرد بارها و بارها در میدان جنگ و نبرد شرکت کرده و با شجاعت و قدرت در نبردها حضور دارد، به طوری که دستانش به خون مردان دلیر و شمشیرش آغشته شده است.

هوش مصنوعی: اما در دلش اراده‌ای برای جنگ نبود، پس کارد را در آنجا نکشید و نایستاد.

هوش مصنوعی: او تلاش می‌کرد که آن آب را به جایی برساند، اما تنها به پیش پرده خانه دسترسی داشت.

هوش مصنوعی: اگر ابوالفضل تصمیم به جنگ می‌گرفت و دلش به قهرمان‌پروری می‌سوخت، نمی‌توانست به چنین مقام بلندی دست یابد.

هوش مصنوعی: در آن میدان هیچ سوارکاری نمانده است که با پادشاه وارد نبردی دیگر شود.

هوش مصنوعی: عمر فهمید که آن مرد شجاع از دسیسه‌ها و آسیب‌های کسانی که در میانه‌ی رود هستند، آسیبی نمی‌بیند.

هوش مصنوعی: آب به خاطر شاه جهان می‌ریزد و در برابر چشمانش، همه چیز تیره و تار می‌شود.