هوش مصنوعی: وقتی که برادران و دوستان شاه به سمت پیامبر رفتند و از این محل خارج شدند.

هوش مصنوعی: سردار دلش از غم و اندوه دچار درد و ناراحتی شده است. او لحظه‌ای به دشت و میدان نبرد نگاه می‌کند.

هوش مصنوعی: زمین را پر از میوه و مرد را دید که هوا پر از تاریکی و غبار است.

هوش مصنوعی: پرتوی درخشان از یک پرچم در همه جا می‌تابد و صداهای زنگ‌زنی و نداهای جنگ در فضا پیچیده است.

هوش مصنوعی: در اینجا به تصویر کشیده شده است که افراد زیادی با زره و شمشیر در زمین حضور دارند و این صحنه به شکل گسترده و وسیع مانند دریا و از جنس آهن به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: تن‌هایی که دل‌های پرشوری دارند، در خون و خاک خوابیده‌اند. زمانه به قدری وحشتناک و ترسناک است که زمین هم از آن به لرزه درآمده است.

هوش مصنوعی: از یک سو خداوند دین به تنهایی و بدون یاری در میدان نبرد قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: زنی بر نیزه تکیه زده به کسی که کسی را نمی‌شناسد و برای کشتن او، نیزه‌داران زیادی آماده‌اند.

هوش مصنوعی: هیچ کس از جان‌فشانان او باقی نمانده و نزدیکان و دوستانش در خون غوطه‌ور هستند.

هوش مصنوعی: از دوستان و برادران او، جز علی اکبرش کسی نامی از خود باقی نگذاشته است.

هوش مصنوعی: از یک سو، عده‌ای بی‌دغدغه و بی‌خبر از غم و اندوه دیگران زندگی می‌کنند، و از سوی دیگر، مردمی هستند که پسرانشان کشته شده‌اند و در سوگ و اندوه بسر می‌برند.

هوش مصنوعی: از سویی، کودکی زیبا و مانند ماه به آسمان می‌خواند و از تشنگی شکایت می‌کند.

هوش مصنوعی: در پی کمک و حمایت شاه و خانواده‌اش، دل ساقی که لبش تشنه است، غمگین و ناراحت شد.

هوش مصنوعی: به خاطر غیرت و احساساتش، خون در بدنش به جوش آمد و موهایش از زیر زره بیرون زد.

هوش مصنوعی: به خود گفت که اکنون زمان مناسبی است و باید برای رفتن یک راه‌حل پیدا کند.

هوش مصنوعی: دیگر جایی برای تو در این دنیا نمی‌ماند و بهانه‌ای برای رفتن نیز وجود ندارد.

هوش مصنوعی: باید برای درخواست یا ناله کردن پیش پادشاه رفت و برای به دست آوردن سود، باید چهره را بر خاک بگذارد.

هوش مصنوعی: بوسه زدن به دست و پا و اشک ریختن به خاطر زیبایی چهره.

هوش مصنوعی: تا زمانی که به تو اجازه نبخشند، نمی‌توانی از سختی‌های زندگی رها شوی.

هوش مصنوعی: او این را گفت و با چشمانی پر از اشک از دیدگان ناپدید شد، و پرچم پرآوازه را به دستان محکم خود سپرد.

هوش مصنوعی: شخصی به سوی خسرو حقیقی آمد و چشم‌هایش به آسمان و زمین خیره شد.

هوش مصنوعی: نسیم خوشی از ارتفاعات پایین آمد و به آرامی بر زمین سایه‌ای از چرخ‌های آسمان افکند.

هوش مصنوعی: ای نگهبان هر دو جهان، خداوندی که هر چیزی را به وضوح و به پنهان می‌بیند.

هوش مصنوعی: من به یک خواسته‌ی کوچک نیاز دارم، امیدوارم شاه به من نگاه کند و رحمتش را نثارم کند.

هوش مصنوعی: می‌خواهم سرم شاداب و دلم خوش باشد و از زنجیرهای درد و غم آزاد شوم.

هوش مصنوعی: دل من از این زندگی خسته و سیر شده است و جان دادن برای راه تو برایم خیلی دیر شده است.

هوش مصنوعی: تو تنها به خاطر من نیایی و من نه برای این بدن و روح خود، نمی‌خواهم.

هوش مصنوعی: پس از مرگم، هیچ نام و نشانی از من در دنیا باقی نخواهد ماند.

هوش مصنوعی: ای کاش از آن نعمت‌هایی که پروردگار به من داده، برای خاک پایت قربانی کنم.

هوش مصنوعی: از تلاش ناچیز و بی‌ارزش خود خجالت می‌کشم و بر چهره‌ام عرق سردی می‌نشیند.

هوش مصنوعی: در حضور تو نامی از خود بر زبان آورم، زیرا که جز تو هیچ کس دیگری برایم وجود ندارد.

هوش مصنوعی: این متن به شما یک هدیه کوچک هدیه می‌دهد و از شما می‌خواهد که سر خود را به سمت آسمان بلند کنید.

هوش مصنوعی: از خداوند می‌خواهم که مرا از نزدیکی‌اش دور نکند و از من خطاهایم را بگذرد، چرا که هدف من فقط در جستجوی حقیقت و پیروزی است.

هوش مصنوعی: من می‌خواهم تا زمانی که خون برادرانم از این سپاه به میدان جنگ جاری شود، به نبرد بروم.

هوش مصنوعی: پس از این، جان خود را به تو می‌سپارم و راهی باغ بهشت می‌شوم.

هوش مصنوعی: من در حضور پدرم با رویی شرمنده می‌خواهم از غم و سختی‌هایم صحبت کنم.

هوش مصنوعی: زمانی که پادشاه آن را گفت، او این سخن را شنید و به زاری و اشک‌ریزی افتاد.

هوش مصنوعی: از چشمانش اشکی روان فرو ریخت و دامنش پر از گل‌های ارغوانی شد.

هوش مصنوعی: او لحظه‌ای به چهره‌اش نگاهی کرد و از زیبایی و بزرگی‌اش شگفت‌زده شد.

هوش مصنوعی: دختری را دیدم که مانند سرو، قد بلند و خوش قامت بود. او با زیبایی و قدرتی که داشت، توجه هر کسی را به خود جلب می‌کرد.

هوش مصنوعی: چهره‌ای چون ماه درخشان و روشن دارد که نوری زیبا بر چهره‌اش می‌تابد و مانند یک خط سبز دور آن موهای سیاه و زیبا را احاطه کرده است.

هوش مصنوعی: با دو دست به کافور و مشک سیاه پراکنده شده، از حالت نشسته بلند شده است.

هوش مصنوعی: در دنیا کسی را مانند تو ندیدم. تو همان‌گونه‌ای که گفتی، تنها شیر خدا هستی.

هوش مصنوعی: بدان که فر و مقام بلند او که هیچ کس همتای او نیست، نام خالق جهان را بر زبان می‌آورد.

هوش مصنوعی: سپس به او گفت: ای بزرگوار، صاحب مقام والایی و دست توانمند.

هوش مصنوعی: تو، قهرمان و پشتیبان من هستی و با وجود تو احساس امنیت و پناه می‌کنم.

هوش مصنوعی: در این میدان سخت، تو تنها حامی و یار منی، که به من کمک می‌کنی و در زمان مشکلات همراه و حامی من هستی.

هوش مصنوعی: شما تنها کسی هستی که در جمع ما حضور داری و دشمنان از وجود تو می‌ترسند و این ترس پایه و اساس وجود آنهاست.

هوش مصنوعی: تو همچون یال و کوپال شیر هستی، دشمن با تو شکار خواهد شد. پرده زینب در غم و اندوه به سر می‌گرداند.

هوش مصنوعی: وقتی که تو به زمین افتادی و جان باختی، دیگران به راحتی تو را اسیر می‌کنند و در زنجیر ظلم قرار می‌دهند.

هوش مصنوعی: وجود تو باعث موفقیت و پیروزی من است، و بدون تو، همه چیز به هم می‌ریزد و سرنوشت و مقامم دگرگون می‌شود.

هوش مصنوعی: بدون تو، آسمان بر من می‌بارد و به احساس من گویی که تنم آرزوی خواب در زیر خاک را دارد.

هوش مصنوعی: بگو به من چطور می‌توانم به تو برسم در حالی که تیر و تیغ در کمین است و دل مادرت از مرگ تو می‌سوزد.

هوش مصنوعی: دل من درباره مرگ تو نگرانی ندارد، پس بی‌دلیل ناراحت نباش و خانه‌ی صبر و شکیبایی‌ام را خراب نکن.

هوش مصنوعی: ابوالفضل به سمت پایین خم شد و گفت: "ای کسی که از اسرار پنهان آگاه هستی..."

هوش مصنوعی: تو خود از ابتدا خواسته‌ای که به این مشکلات دچار باشی و اگر این‌طور نبود، همه‌چیز در اختیار تو بود.

هوش مصنوعی: تمام موجودات جهان تحت فرمان تو هستند و تو می‌توانی بر آن‌ها تسلط داشته باشی. آنها همگی در پناه تو قرار دارند.

هوش مصنوعی: من کی هستم که نگهبان تو باشم؟ نگهبان واقعی تو، خدایی است که بر همه چیز نظارت دارد.

هوش مصنوعی: من برادر تو نیستم، بلکه به عنوان بنده‌ای در درگاه تو ایستاده‌ام و به تو احترام می‌گذارم.

هوش مصنوعی: تاج سر من به خاطر توست و من همچون کنیزی هستم برای مادرت.

هوش مصنوعی: مادرم را خدا خلق کرده است و از او کسی چون من به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: می‌گوید که می‌خواهم برای تو جانم را فدای تو کنم و در بهشت خوشبختی به سر ببرم.

هوش مصنوعی: یاران از کنارم رفتند و اکنون وقت آن است که به دنیا و مسیر خودم بپردازم.

هوش مصنوعی: بدخواه نادان را نمی‌بینی که با صدای بلند مقابل می‌آید و به چالش می‌کشد.

هوش مصنوعی: از من بگذرد مرد بی‌درد، جز شاه و فرزند شاه چیزی باقی نخواهد ماند.

هوش مصنوعی: من نباید به خوبی و خوشی کسی نگاه کنم در حالی که شاه من در مقابل شمشیر و تیر قرار دارد.

هوش مصنوعی: او در جنگ تلاش می‌کند و دلش به خاطر مرگ فرزندش می‌شکند.

هوش مصنوعی: به او گفت شاهنشاه دریا و زمین که تو یادگار پدرت در هنر هستی.

هوش مصنوعی: ناچار باید به خوبی تلاش کنی و با آرامش به سمت میدان بروی و از آغاز کار خود را آماده کنی.

هوش مصنوعی: از این نیروی بزرگ یک جرعه آب برای این کودکان بگیر که از آن بنوشند.

هوش مصنوعی: لب‌های گل‌های معطر به واسطه‌ی عطش و تشنگی، ناله‌های زاری سر می‌دهند که نشان‌دهنده‌ی نیاز و آزردگی آن‌هاست.

هوش مصنوعی: به فرد بداندیش و نادان بگو که در این میدان گسترده، با صدای بلند صحبت کند.

هوش مصنوعی: این قوم را به یاد بسپار و حال و نام و نشانی از من در خاطرشان بگذار.

هوش مصنوعی: من از نسل یکتاینده و بزرگ، علاوه بر نزدیکی به خانواده‌ام، در جایگاهی با عظمت و معتبر قرار دارم.

هوش مصنوعی: آیا رحمت‌ای به حال ما می‌آورند و برای بچه‌های ما آبی می‌بخشند؟

هوش مصنوعی: حتی اگر از آب نیز به آنها نرسد، باز هم دلیل و حجت خدا بر آنها کامل می‌شود.

هوش مصنوعی: پس از اینکه به این پرسش پاسخ دادی و به این سمت آمدی، می‌خواهم ببینم که چه تصمیمی خواهی گرفت.

هوش مصنوعی: رئیس خوش‌چهره و پر افتخار، با احترام و محبت به برادر خود، در مقابل او سجده کرد.