هوش مصنوعی: شنیدم از فردی خردمند که گفت برای این انسان بر روح و جسمش درود فرستاده شود.

هوش مصنوعی: وقتی در یثرب خبر مرگ چهار پسر به او رسید، مانند مادر پسرانش (ام البنین) از آن واقعه آگاه شد.

هوش مصنوعی: هر روز به سمت قبرستان می‌روم و حال و روز غمگینان را مشاهده می‌کنم.

هوش مصنوعی: با سر پر از هیجان و شور، از خاک سیاه، برخواستی و خود را آماده کردی.

هوش مصنوعی: نشسته‌ای و از درونت نجوای بلندی آزاد کرده‌ای، به‌گونه‌ای که مانند پرنده‌ای شده‌ای که به خاطر صدای زیبا خاموش می‌شود.

هوش مصنوعی: تو با دل حزین و اندوهگین خود به یاد عبدالله و جعفر بزرگان، ناله و آوازی سرمی‌دهی.

هوش مصنوعی: گاهی از شدت درد و رنج، نام عثمان را به زبان آوردی و گاهی از عذاب دل، آهی سرد کشیدی.

هوش مصنوعی: اشک‌های تو مانند جوی باریکی از چشمانم جاری شد و جهان را پر از غبار درد و اندوه کرد.

هوش مصنوعی: سپس بر فرمانده خوشبخت شاه، آتش شوق و افسوس را از دل برکشیدی.

هوش مصنوعی: تو گفتی که پور (پسر) سراسر سرور (خوشحالی) و جوانی، یعنی زاده‌ی حیدر (حضرت علی) هستی.

هوش مصنوعی: من برای سر بریده‌ات که به خون آغشته است، یا برای بازوهای نیرومندت، می‌گریم.

هوش مصنوعی: چه کسی آن برنامه‌ریزی را در خون خود دارد؟ که تو بر اثر آن، مانند شیر نر، وحشت‌زده و آشفته شدی؟

هوش مصنوعی: تو از مادر جدا شدی و دور از سرزمین خود به سرمی‌بری، مانند کسی که به دست پادشاهی در دیاری دور کشته شده است.

هوش مصنوعی: من برای تو، ای برز و بالای تو، به خاطر حیدر عالی‌قدر، گریه می‌کنم.

هوش مصنوعی: دست‌های بلندی که قدرت و توانایی زیادی دارند، به چه کسی تعلق دارند؟

هوش مصنوعی: ای جوان، تو چطور روح خود را به دست سپردی؟ تشنه‌ی آب زلالی هستی که در کنار آن قرار نداری.

هوش مصنوعی: اگر سکینه (آرامش) از تو درخواست کند و تو آبی نداشته باشی، چه جوابی می‌خواهی بدهی؟

هوش مصنوعی: اگر به خاطر جانم درخواست شستن دستانم را کردی، چرا نگفتی که من هم مادری دارم؟

هوش مصنوعی: تو نگفتی که آیا دو چشمش به انتظار نشسته‌اند یا اینکه روزش را تیره کردی و او را ترک کردی.

هوش مصنوعی: ای جوان، چرا آن کس که به تو آسیب زدید، بر پیرمردت بی‌رحمی نکرد؟

هوش مصنوعی: برادر وقتی به کنارت آمد، خونین بودن چاک لباس تو را دید.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم چه بر سر او آمده که به خاطر آن، کمرش خمیده شده است.

هوش مصنوعی: ای جوان، تو فرمانده لشکر هستی و علمدار گروه برادران.

هوش مصنوعی: تو که در کنار برادران بودی و مسئولیت حفاظت از آن‌ها را داشتید، چرا از آن‌ها دور شدی و چرا در موقع سختی از برادر خود حمایت نکردی؟

هوش مصنوعی: کاش در آن نبرد نبودم، تا لحظه‌ای بی‌وقفه برایت گریه کنم و دل‌تنگی‌ام را نشان دهم.

هوش مصنوعی: بیایید در میان محبت و عشق غرق شویم، چنان که دلم سوزان باشد و تیرهای غم را از وجود تو دور سازم.

هوش مصنوعی: سرم را به زانو می‌گذارم و بر زخم‌های بدن تو دارویی می‌زنم.

هوش مصنوعی: چرا ای جان من، دل ضعیفم را دو فرزند خود را یتیم نشان دادی؟

هوش مصنوعی: ای پسر عزیز، اگر فرزندانت از من درباره تو سوال کنند، چه پاسخی باید به آنها بدهم؟

هوش مصنوعی: وقتی اندکی نالان شدی، چنین آهنگی را برای آن بانوی دل‌شکسته سرودی.

هوش مصنوعی: ای تشنه لب، تو کشته‌ی فرزند من هستی و جان من به تو وابسته است. دل من به خاطر تو رنج می‌کشد.

هوش مصنوعی: من دیگر با اشک و ناله بر تو نمی‌زنم و شایسته است که برای تو به سوگ و گریه بپردازم.

هوش مصنوعی: اگر زنده بمانم، هیچکس را نمی‌سوزانم و تمام غم و اندوهم فقط برای حسین (ع) است.

هوش مصنوعی: شاید کسی برای تو مثل مادری دلسوز و عاطفی باشد که به خاطر تو گریه کند، اما او در واقع مادر شاه حجاز نیست.

هوش مصنوعی: اگر مادر آن پادشاه دین وجود نداشته باشد، پس کنیز و بنده او، بتول، ام البنین است.

هوش مصنوعی: در هر روز و شب بر او می‌گریم، مانند مادری مهربان که بر فرزند خود غمگین باشد.

هوش مصنوعی: من به خاطر عباس، که معروف و بزرگ است، گریه نمی‌کنم و همچنین برای عبدالله و جعفر هم شکایت نمی‌کنم.

هوش مصنوعی: برو تا زمانی که من هستم، اشک‌هایم را با آب چشم بشویید.

هوش مصنوعی: من این همه سر و صدا و نغمه را برای روشنایی دل فاطمه انجام دادم.

هوش مصنوعی: متاسفانه، از آن شاه بی‌کس باید افسوس خورد که دور از بدنش به خاطر زخم شمشیر جان سپرد.

هوش مصنوعی: نوعی تأسف و افسوس درباره‌ی شاهی که از درد جدایی و زخم دچار مشکل شده است. به نظر می‌رسد که او به تنهایی و دور از بدنش، سرنوشت ناگواری را تجربه کرده و این وضعیت برایش بسیار دشوار و ناراحت کننده است.

هوش مصنوعی: ای کاش از آزاده‌ی بوتراب، که به خاطر خون او، تراب به رنگ لاله‌ها درآمد.

هوش مصنوعی: ای کاش که آن چهره زیبای طلایی که مانند زعفران می‌درخشد، به علت تشنگی، غروب نکند.

هوش مصنوعی: افسوس که آن بدن نازپرورده و آماده، به دشمنی دین و مذهب تبدیل شد و بر او سوار شده‌اند.

هوش مصنوعی: از غم و اندوه آن زن دل‌شکسته، مردان و زنان یثرب در هر گوشه و شکاف خانه‌ای به سوگ نشسته‌اند.

هوش مصنوعی: در شب و روز، همه در حال گریه بودند و دل‌ها از آتش غم در حال سوختن بودند.

هوش مصنوعی: شنیدم که مروان، کسی با نفوذ و تأثیر، در مرز یثرب (مدینه) حکومتی برپا کرده است.

هوش مصنوعی: روزی مردی از شهر به دشت رفت و وقتی که از کنار زن سوگوار عبور کرد، به او توجه کرد.

هوش مصنوعی: زمانی که به حال زار او نگاه کرد، دل سخت او نرم شد و گریه کرد.

هوش مصنوعی: چگونه آن مرد زشت و بدرفتار ناله می‌کرد که در نتیجه دشمنی‌هایش، دیگران به حال او گریه کردند؟

هوش مصنوعی: شخص هیچگاه نتوانسته به آرامش دست یابد و نه شب‌ها به راحتی خوابیده و نه روزها از گریه و ناراحتی خبری از آرامش بوده است.

هوش مصنوعی: او در شب و روز با درد و رنج زندگی می‌کند، به طوری که هر لحظه احساس عذاب و اندوه عمیق می‌کند.

هوش مصنوعی: بدی مانند لاله ای است که دلش غمگین و داغدار است و زمانی که از این دنیا پر از ناپایداری برود، آرامش می‌یابد.

هوش مصنوعی: سلام به آن بانوی بزرگ و حقیقی، سلامی بیشتر از آنچه که به جهان آفرین می‌فرستم.

هوش مصنوعی: سلامی دیگر بر چهار فرزند او از سوی خداوند که صاحب جهان است.