هوش مصنوعی: دو رشته موی او از بهترین کمندها زیباتر است و خود او از تیغی که خون می‌ریزد، خطرناک‌تر و برنده‌تر به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: زیبایی پیامبر از چهره‌اش آشکار می‌شود و خوابش در جان شیر خدا است.

هوش مصنوعی: اگر شجاعت و قدرتی داشتی، می‌توانستی با رهایی از خواب و غفلت به مقابله با دشمنانت بیایی.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به تصویری از نبرد و جنگ اشاره می‌کند. او از سلاحی چون تیغ سخن می‌گوید که سود و فایده‌ای بر آن دسته‌اش است، به گونه‌ای که نشان‌دهندهٔ قدرت و پیروزی در میدان نبرد است. این تصویر بیانگر سختی و چالش‌هایی است که در جنگ وجود دارد و نشان‌دهندهٔ عزم و اراده در مواجهه با شکست و مشکلات است.

هوش مصنوعی: او به زیبایی و به طور دلنشینی ابروهایش را چنان آرایش کرده که انگار با آن، خشم و زبونی را به سپاه کوفیان می‌اندازد.

هوش مصنوعی: سالار لشکر عشق، دلش را از جان جدا کرد، و تو گفتی که مرگ را رو به روی خود دید.

هوش مصنوعی: کوه‌ها به لرزه درآمدند و زمین مانند جیوه به حرکت درآمد.

هوش مصنوعی: زمانی که زمین پر از اجساد کشته‌شدگان شد، اسب به حرکت درآمد و پای خود را در فشار قرار داد.

هوش مصنوعی: به سمت دشمن علمدار حمله شد، با تیغی تند و بازویی قوی.

هوش مصنوعی: کسی که پرچم سپهبد را برپا می‌کند، بدن ناپاک و بدکار او را به خون می‌مالد.

هوش مصنوعی: ارتش با سواران و پیادگان در حال آماده‌باش، به سرعت در حال آماده‌سازی برای نبرد بود و در آن لحظه، تیر و کمان‌هایشان را به سمت دشمن نشانه گرفته بودند.

هوش مصنوعی: در یک حمله، شیر به راحتی هشتاد مرد را به زمین می‌زند.

هوش مصنوعی: او نه به فکر تیر و کمان بود و نه از دشمنان زیاد ترس داشت.

هوش مصنوعی: به دل سپاه وارد شد و شکست‌های زیادی بر جای گذاشت، و عده‌ای از مردان را به زمین انداخت و بارها به جنگ ادامه داد.

هوش مصنوعی: ناگهان از باران تیرهای ستمگرانه، زندگی‌اش به شدت تغییر کرد و وضعیتش به بُهت و ناامیدی افتاد.

هوش مصنوعی: هنگامی که شاهزاده قاسم پیاده ایستاد، در کنار او یک کافر نیزه ای را پرتاب کرد.

هوش مصنوعی: شخصی که از نژاد ناپاک و یا فرزند نامشروع به دنیا آمده، به خاطر خانواده‌اش به بدنامی معروف است.

هوش مصنوعی: جوان در جوانی خود به کار و تلاش مشغول بود و همان سرنوشت یا سرنوشت‌های ناخوشایند، مانند دو اسب که به سرعت به سوی او می‌آیند، به ناگاه بر او یورش آوردند.

هوش مصنوعی: وقتی دیدند که او از کار جنگ افتاده، بلافاصله سپاه را به دور او جمع کردند.

هوش مصنوعی: یکی با تیرش زد، دیگری با تیغش حمله کرد، و یک نفر هم با شمشیر زنگ‌زده‌اش حمله کرد. افسوس که این وضعیت پیش آمد.

هوش مصنوعی: یکی به او ضربه‌ای زد با چاقو بیوقفه، یکی دیگر با چوب تیر به او حمله کرد و یکی هم با سنگ به او ضربه زد.

هوش مصنوعی: سرو جوان به خاطر آسیب از پای افتاد و از هر حلقه زره‌اش خون جاری شد.

هوش مصنوعی: آن چهره‌ی زیبا بر زمین قرار گرفت و با ناله‌ای دردناک گفت: ای دشمن، تو شکارم هستی.

هوش مصنوعی: من از این دام مخوف که به فنا ختم می‌شود، به سمت مملکت جاودانگی حرکت می‌کنم.

هوش مصنوعی: بیا تا زمانی که جانم از بدنم نرفته، فرصتی داشته باشم تا دوباره به چهره‌ات نگاه کنم.

هوش مصنوعی: وقتی برادر پسر صدای زاری را شنید که او را نام می‌برد و به کمک می‌خواند، متوجه شد که او در درد و رنج است.

هوش مصنوعی: وقتی که موج‌های او مانند دریا به اوج می‌رسند، با قدرت و هیجان، بر گروه خود حمله می‌کند.

هوش مصنوعی: در دستان قهرمانی همچون ذوالفقار، که مانند آتشفشانی خروشان است، زهر این شمشیر آتشین، قدرتی ویرانگر و سوزان دارد.

هوش مصنوعی: بدانید که نیروی سپاه متلاشی شد و از میان آن‌ها بسیاری کشته شدند و بر روی دشت پخش شدند.

هوش مصنوعی: زمانی که داماد خوشحال به مکان عروسی نزدیک شد، بدن نازنینش را در خون دید که بی‌حرکت خوابیده است.

هوش مصنوعی: یک بی‌دین در دلش آرزوی این را داشت که سرش را از تنش جدا کند.

هوش مصنوعی: یکی از بدی‌ها در زندگی، نام بدسرشتی است که بواسطه آن نفرین می‌شود و به یاد می‌آورند.

هوش مصنوعی: شمشیر را بالا برد و صدای نعره‌ی بلندی سر داد، که از این جا برخیز، ای بدشانس!

هوش مصنوعی: دژخیم با دست آلوده‌اش سپری درست کرد، اما تیغ شاه این سپر را شکسته و او را از پای درآورد.

هوش مصنوعی: از ترس به زمین افتاد و دستش را به سوی سپاه انداخت، در حالی که دستش بریده بود.

هوش مصنوعی: فریاد می‌زند که ای نسل معروف، فرزند بهترین بشر مرا کشت.

هوش مصنوعی: سعی کنید با شجاعت انتقام بگیرید، من از چنگال شیر آزاد شدم.

هوش مصنوعی: سپاهیان به سوی پیامبر حرکت کردند و از میان گروه‌های مختلف به سمت او آمدند و شکوه و زیبایی خود را به نمایش گذاشتند.

هوش مصنوعی: پادشاه شمشیر پدر را بالا برد و آن بدن را کشت و بر سوارکاران حمله‌ور شد.

هوش مصنوعی: در جنگ با کوفیان به شدت مشغول بود و خون بر زمین گسترده می‌شد، به‌گونه‌ای که رنگ زمین به رنگ یاقوت درآمده بود.

هوش مصنوعی: یک نفر صدایی را در گوش او می‌شنود که از دامادی که در حال افتادن است خبر می‌دهد.

هوش مصنوعی: ای عمو، از سرم بدگویی بردار، چون که پای سمند بر استخوانم فرود آمد و آن را شکست.

هوش مصنوعی: به طور ناگهانی از این جنگ دور شدم و زیر پای اسب‌ها له شدم.

هوش مصنوعی: شاه به سوی کشته رفت و از اسب پیاده شد.

هوش مصنوعی: او را دیدم که از این دامگاه رها شده و به آرامگاه بهشتی رفته است.

هوش مصنوعی: او با شتاب و آزادی به سمت اوج آسمان می‌رود و روانش به سوی پدرش سرازیر شده است.

هوش مصنوعی: به خاطر مشکلاتی که پیش آمده، بدن او از هم گسسته و پیکرش زیر پاها آسیب دیده است.

هوش مصنوعی: او سرش را به زانو گذاشت و صورت زیبایش را روی صورت نازنینش قرار داد.

هوش مصنوعی: او با لبان خود خونی را بر لبانش جاری کرده و با چهره‌اش، اشک‌ها را مانند جویباری به سمت چشمانش سرازیر کرده است.

هوش مصنوعی: او می‌گفت ای کسی که داماد من هستی، صبر کن، زیرا دل و جان من خوشحال نیست.

هوش مصنوعی: عقاب قوی پنجه‌ای در حال پرواز است و در کنار آن، گل تازه‌ای در حال شکفتن و سرو جوانی در حال رشد است.

هوش مصنوعی: این بیت به ویژگی‌های برجسته و عظیم دینی اشاره دارد. شاعر به نسل پیامبر و ویژگی‌های خاص آن‌ها اشاره می‌کند و قدرت و بزرگی این نسل را مورد ستایش قرار می‌دهد. همچنین بر اهمیت و نمایندگی آن‌ها از علی، یکی از شخصیت‌های برجسته اسلام، تأکید دارد.

هوش مصنوعی: بر روی بدن لطیف و زیبا، زخم‌های ناشی از کینه و عداوت به وضوح دیده می‌شود، و چهره‌ی پاکش در میان خون و زمین پنهان شده است.

هوش مصنوعی: ای جنگجوی تند و تیز، بر تو گران است که در روز نبرد از او یاری بگیری.

هوش مصنوعی: به کمکت نمی‌آید و اگر هم بیاید، نمی‌تواند تو را از رنج و زحمت نجات دهد.

هوش مصنوعی: ای جوانان! گل‌های نونهال، شما به درستی از راز جان آگاهید.

هوش مصنوعی: در این دنیا، در زیر آسمان آبی، هیچ چیز بهتر از جوانی و شادابی تو نیست.

هوش مصنوعی: کیست که بتواند درخت بلند و زیبا را از ریشه بکند؟ و چه کسی می‌تواند این نور درخشان را خاموش کند؟

هوش مصنوعی: چه کسی این ساختار دلیری را ویران کرد؟ چه کسی جرأت کرده است که در دستان شیر، تاب و توان را بیندازد؟

هوش مصنوعی: کیست که این درد و رنج را بر دل من گذاشته است؟ آیا از ناله و فریاد عمیق من نترسیده است؟

هوش مصنوعی: او این کلمات را گفت و سپس در برابر این بدن پاک، شاهزاده محبوب را در آغوش گرفت.

هوش مصنوعی: به سمت چادرها برگشت و دوباره فریاد زد که ای بانوان حجاز!