هوش مصنوعی: وقتی به نزدیکی پرده‌نشین رسید، صدای طبل و نی از میان لشکر بلند شد.

هوش مصنوعی: یکی از سربازان در میان لشگر فریاد زد و گفت: ای شاه، فرزند حیدر، گوش کن.

هوش مصنوعی: اگر مردی هستی، به میدان برو و خودت را نشان بده؛ وگرنه بهتر است که به سمت میدان نبرد نروی.

هوش مصنوعی: وقتی این ناله و فریاد از دشمن کینه‌توز شنیده شد، داماد شمشیرزن آماده شد تا پاسخ دهد.

هوش مصنوعی: شجاعت و غیرت در خون هاشمی هاست و آن‌ها همانند حیدر، معروف به دلاوری و افتخارند.

هوش مصنوعی: در جایی که او زندگی می‌کند، همچون خانه‌ای برای آرامش است و مانند رودخانه‌ای جاری، به سرعت از دست عشق آزاد شده است.

هوش مصنوعی: او با صدای ناله و درد گفت که من به سوی سرنوشت خود می‌روم، اما تو به یاد من پدرم باش.

هوش مصنوعی: زمانی که با هم خواهیم بود، تو مرا نخواهی دید، مگر در دنیای دیگری.

هوش مصنوعی: هرچند که قلب من از محبت تو پر است، اما من دو چشم دارم که از چهره تو روشنایی می‌گیرند.

هوش مصنوعی: من همیشه به این وضعیت عادت داشتم که به دنیا نگاه کنم و آرزو کنم هرگز از تو یک نفس هم دور نشوم.

هوش مصنوعی: اما چه کنم که زمانه کهنه هرگز یک لحظه هم با میل و خواسته من هم‌راستا نشده است.

هوش مصنوعی: آیا نمی‌بینی که دشمنان از پادشاه نیز برای جنگ آماده می‌شوند؟

هوش مصنوعی: تو نمی‌پسندی که بزرگان، جنگ و نبرد را جستجو کنند.

هوش مصنوعی: اگر بعد از مرگ آنها زندگی کنم، در کنار آن‌ها می‌مانم و از زندگی لذت می‌برم.

هوش مصنوعی: اگرچه تو در وجودم همچون جان زندگی می‌کنی، اما امروز فدای تو خواهم شد.

هوش مصنوعی: این مکان برای شادی و خوشحالی من مناسب نیست؛ محلی است که در آن غم و اندوه من برپا است و جایی برای جشن و سرور من نیست.

هوش مصنوعی: زمانی که از این دنیا بروم، به بهشت می‌روم و جشن و شادی جدیدی را آغاز می‌کنم.

هوش مصنوعی: تو را به باغی زیبا و دل‌انگیز می‌برم و در آنجا با گل‌های خوشبو و عطرآگین، تو را غرق در شادی و خوشی می‌کنم.

هوش مصنوعی: من فقط به تو نگاه می‌کنم و نمی‌خواهم چیزی دیگری را ببینم، جز زیبایی و عطر موی تو.

هوش مصنوعی: اگر امروز جانمان را فدای خدا نکنیم و از شدت محبتش زار و نزار نشویم، به قرب و نزدیکی او نخواهیم رسید.

هوش مصنوعی: دوستی و نزدیکی با خداوند از هر نوع دوستی دیگری بهتر است. بشنو که چقدر ارزشمند است این ارتباط را درست و عمیق بیابی.

هوش مصنوعی: من برای دیدار با پروردگار، تو و خودم را در این نبرد فدای می‌کنم.

هوش مصنوعی: من به سمت خودم می‌روم و شمشیر و تیر را به سمت تو می‌فرستم تا تو به عنوان اسیر به کوفه فرستاده شوی.

هوش مصنوعی: به سوی کوفه با کاروان تو می‌آیم، اگرچه تنم در این سفر نمی‌تواند بیاید.

هوش مصنوعی: من تلاش می‌کنم تا دل تو از غم آزاد بماند و همیشه خودت را به یاد داشته باشی.

هوش مصنوعی: ای ماه، به دنبال تو هستم و همه زندگی‌ام را به خاطر عشق می‌گذارم.

هوش مصنوعی: داماد غمگین چون خبر این ماجرا را شنید، مانند عروس جدیدی که به استقبال مشکلات می‌رود، دچار ناراحتی شد.

هوش مصنوعی: با ناراحتی و التماس، او را به دامن خود چسباند و مانع رفتنش شد.

هوش مصنوعی: ای جوان خوش‌فراز، به خاطر جدایی مرا آزار نده.

هوش مصنوعی: اینطور نیست که در محبت و رفتار خوب، کسی که چهره‌اش را به درستی نمایش نمی‌دهد، بتواند عشق را پنهان کند.

هوش مصنوعی: پسر عم، بر اثر اندوه من، خون نریز و به سرعت به سمت شمشیر نرو.

هوش مصنوعی: گفتم آیا تو کسی نیستی که غم‌هایم را تسکین دهی و در برابر سختی‌های زندگی، پناهی برای من باشی؟

هوش مصنوعی: اگر غمی داری، بگو تا تمام رازهای دلم را با تو در میان بگذارم.

هوش مصنوعی: از بی‌محبتی تو دیگر باورم نیست که بر غم‌های من افزوده شود و غم تازه‌ای به دل من بیافتد.

هوش مصنوعی: پدر برای حفظ امنیت من، دستم را به تو سپرد تا دشمن نتواند به من آسیب برساند.

هوش مصنوعی: وقتی که سایه‌ای از تو بر سرم باشد، یاد تو به عنوان دوست و همراهم همیشه در کنارم می‌ماند.

هوش مصنوعی: تو چرا از من روی برگرداندی و مرا این‌گونه بی‌کس و خوار رها کردی؟

هوش مصنوعی: تو مرا در این تله رها می‌کنی، در حالی که خودت در بهشت آرامش می‌سازی.

هوش مصنوعی: از انسان‌های آزاد، چنین رفتاری شایسته نیست و هیچ‌کس از یار وفادار این کار را نمی‌کند.

هوش مصنوعی: وقتی شهزاده صحبت‌های همراه خود را شنید، لحظه‌ای بسیار ناراحت شد و اشک ریخت. سپس شروع به صحبت کرد.

هوش مصنوعی: ای کسی که از غم تو جانم به شدیدترین حال سوخته است، دیگر بر جانم آتش نزن و درد مرا بیشتر نکن.

هوش مصنوعی: در مسیر زندگی، از غم و اندوه فرار نکن و به یاد خداوند بلندمرتبه صبر و استقامت را از او بخواه.

هوش مصنوعی: برای نجات از این جنگ چاره‌ای ندارم، زیرا از دشمن دیگر نیازی به آرامش و بی‌خیالی نیست.

هوش مصنوعی: پدر وقتی که به من محبت و لطف کرد، با این کارش به نوعی پیمان و عهدی با من بست.

هوش مصنوعی: حالا می‌روم تا به مقام شهادت برسم، با کمک و نجاح از سوی خداوند و سرنوشت خوب.

هوش مصنوعی: اگر لحظه‌ای دیگر به من نگاه کنی، خواهی دید که چین و چروک‌ها و موهایم به خون آغشته شده و من بر زمین افتاده‌ام و به حالتی سخت دچار شده‌ام.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم بعد از این چه پیش خواهد آمد؛ آیا صبر و تحمل می‌کنی یا اینکه غم و اندوه را به جان خواهی خرید؟

هوش مصنوعی: جوان به خاطر چیزی بسیار ناراحت شد و به شدت گریه کرد. کسی به او گفت که با چشمان پر از اشک به او نگاه کند.

هوش مصنوعی: اگر به دنبال پیشرفت و موفقیت هستی، باید آماده جنگ با مشکلات و چالش‌ها باشی، چرا که این مسیر ممکن است سختی‌ها و آسیب‌ها را در پی داشته باشد.

هوش مصنوعی: می‌گوید اگر من از تو دور باشم، دل تنگی و اشک‌هایم از شدت غم برای تو مانند خون خواهد شد.

هوش مصنوعی: من هیچگاه نام تو را بر زبان نمی‌آورم و هرگز با غم تو شاد نخواهم بود.

هوش مصنوعی: در این دنیا، من به خاطر تو فعالیت می‌کنم و وقتی به روزشمار برسم، به تو پاسخ می‌دهم.

هوش مصنوعی: این بیت به این معنی است که چه نشانه‌ای وجود دارد که من بتوانم تو را بشناسم؟ آیا در آن جمع بزرگ، مرا به سوی تو راهنمایی می‌کند؟

هوش مصنوعی: من چگونه می‌توانم تو را دوباره پیدا کنم؟ آیا هر آنچه را که دیدم، برای تو بگویم؟

هوش مصنوعی: دست شاهزاده اصیل را بزد و تکه‌ای از آستینش را جدا کرد.

هوش مصنوعی: در آن فضای پر از خطر، به من گفت که مرا با این تکه آستینم بشناسند.

هوش مصنوعی: الان بگذار تا به سوی جنگ بروم، زیرا دیگر تاب و توان انتظار کشیدن را ندارم.

هوش مصنوعی: عروسی که روزهای سیاه و بدی را تجربه کرده، به ناچار و به رغم ناراحتی‌اش به شادی می‌پردازد و در این حال همه چیز را از دست می‌دهد.

هوش مصنوعی: زمانی که پرنده‌ای دوباره از آن بهار جوان برآمد و به سوی شاه پرواز کرد، جان تازه‌ای پیدا کرد.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به تصویری زیبا از احترام و ارادت به پادشاه اشاره می‌کند. او خون خود را به نشانه وفاداری و سرسپردگی در آغوش پادشاه می‌ریزد و به او می‌گوید که تو مانند عرش، جایی برای سجده و پرستش هستی. این بیان نشان‌دهنده مقام والای پادشاه و ارزشمند بودن او در نظر شاعر است.

هوش مصنوعی: من دیگر در انتظار یاران نخواهم ماند، گذشته‌ها را به یاد نیاور.

هوش مصنوعی: هرگاه که دستوری از برادر تو به من رسید، مانند راهی به بهشت، به تو نشان می‌دهم.

هوش مصنوعی: پادشاه داماد را به حضور خود فراخواند و شمشیر خود را به او تقدیم کرد تا برنده آن شود.