هوش مصنوعی: پس از مدتی که چنین حالتی ادامه داشت، به یادش قاسم نامی آمد که مشهور و شناخته شده بود.

هوش مصنوعی: از آن نصیحت زیبا که حسن (ع) با قلم خود نوشته است، استفاده کن.

هوش مصنوعی: به این شکل به او فرمان داده بود که وقتی غم و اندوه بر تو فرود آید، همانند گروهی از مردم.

هوش مصنوعی: دستت را بگشا و درست بخوان، چرا که در خواندن آن، درمان درد تو نهفته است.

هوش مصنوعی: جوان وقتی به یاد بازوها و قدرتش می‌افتد، درهای حفاظت و امنیت را برای خود باز می‌کند.

هوش مصنوعی: او را بوسید و دستانش را باز کرد و لحظاتی به ستایش خالق جهان مشغول شد.

هوش مصنوعی: من از بند غم رهایی یافتم و با امید در دل به خوشبختی رسیدم.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که خود آزادی و شادی، اصول و دارایی‌های اساسی او هستند. از نظر او، این دو عنصر مهم‌ترین چیزهایی هستند که به زندگی‌اش معنا می‌دهند و او را شاداب می‌کنند.

هوش مصنوعی: همه اسرار آن نامه به امام گفته شد و همانطور که گل شکوفا می‌شود، حسن (ع) نیز درخشید و ظاهر گشت.

هوش مصنوعی: او با لبخندی به او گفت که نگران نباش، از سختی‌های دنیا آزاری برایت نباشد و دلت نرنجد.

هوش مصنوعی: این نامه را به عمّی بیفراز تا دل تو از غم‌ها رهایی یابد.

هوش مصنوعی: در این بیت اشاره به قدرت و شکوه شاهین و موقعیت والای آن در آسمان است. با این مضمون که شاهین، به عنوان نمادی از قدرت و بلندی، بر آسمان سلطنت می‌کند و حتی ابرها و چالش‌های بزرگ را پشت سر می‌گذارد. در اینجا، به توانایی شاهین در مدیریت و کنترل اوضاع اشاره شده است و همچنین به برتری آن نسبت به دیگران.

هوش مصنوعی: از جایش برگشت و به نزد پادشاه رفت. آن نامه را با اشک و حسرت به او داد.

هوش مصنوعی: می‌گفت: اگر می‌دانی که آیا من سزاوار هستم یا نه، نگاهی به نوشته‌ای که درباره قربانی‌ام است بینداز.

هوش مصنوعی: من از پیش پدر خوشبخت و شاداب خود بیرون نیامدم، بلکه به خاطر همین لحظه، به دوش او گذاشته شدم.

هوش مصنوعی: به جان همین شاهزاده شهریار، مرا از غم‌های روزگار آزاد کن.

هوش مصنوعی: تصور کن که حق من را بدان، اما شاه به من عطا نکرد، چون عطای او چنان بود که قاسم از مادر به دنیا نیامده است.

هوش مصنوعی: فرزند برادر شاه، تاج پادشاهی را به دست گرفت و آن نامه ی معروف و معروف را انتخاب کرد.

هوش مصنوعی: زمانی که به نوشته‌های برادرش نگاه کرد، بیشتر از بهار باران گریه کرد.

هوش مصنوعی: او را بوسید و وقتی که تاج را بر سر گذاشت، صدای شادی‌اش به آسمان رسید.

هوش مصنوعی: برادر، کجایی که حالا برادرت را در حالتی زار و درمانده می‌بینی؟

هوش مصنوعی: تو در بهشت با احمد و حیدر هستی، اما من در دستان دشمن بدذات گرفتارم.

هوش مصنوعی: تو جام من را پر از شراب کوثر کرده‌ای و من در کربلا با دل تشنه انتظار می‌کشم.

هوش مصنوعی: تو مانند بانوی بهشتی هستی و هم صحبت من، اما من تنها ناله‌ها و غم‌های خود را دارم.

هوش مصنوعی: تو ای پادشاه بهشت، در دل من، به مانند یک قهرمان در میان لشگر دشمنانم حضور داری.

هوش مصنوعی: در این فضا قدمی بردار و لحظه‌ای از دل افرادی که در رنج و گرفتاری هستند، غمی را برطرف کن.

هوش مصنوعی: به فرزندم نگاه کن که به خاطر من و درد دلم، از چشمانش اشک می‌ریزد و به زمین افتاده است.

هوش مصنوعی: او از من می‌خواهد که مجوزی برای نبرد بگیرد، اما به‌طور پنهانی بدن خود را آماده جنگ کرده است.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم چه حرفی باید به او بزنم؛ پاسخ من ناشی از حیرت و سردرگمی‌ام از سرعت و کندی‌اش است.

هوش مصنوعی: اگر او را به سوی شمشیر تیز بفرستم، مرگش از من تپش و جنبش خواهد کرد.

هوش مصنوعی: اگر بگویم که او را به جای تو نگه دار، غیر از این چیزی در دستوری فراتر از این نیست.

هوش مصنوعی: آه، افسوس که هیچ‌کس مانند من در این دوران آشفتگی و پریشانی دیده نشده و نخواهد شد.

هوش مصنوعی: پس از آنکه شهزاده به شدت ناراحت و دلbroken بود، او را در آغوش گرفتند و مانند جانش در کنار خود گذاشتند.

هوش مصنوعی: به چهره و موهایش دست بکشید و بگویید: ای محبوب من، تو برای من بهتر از هر چیزی هستی.

هوش مصنوعی: گوش کن تا در این نامه خوشحال کننده، پدر چه راهنمایی‌هایی برای پسرش انجام داده است.

هوش مصنوعی: ای قاسم راد، تو جوانی هستی که اندیشه‌ای نیکو و آزادی در دل داری.

هوش مصنوعی: وقتی دیدی که گروه گروه از کوفیان به سمت جنگ می‌آیند، مانند سیلی که به راه افتاده باشد.

هوش مصنوعی: وقتی دیدی که شمشیرها و نیزه‌های دلیران بر افراشته است و آن‌ها در صف و ردیف‌هایی منظم ایستاده‌اند،

هوش مصنوعی: وقتی مشاهده کردی که دلاوران و یاران او در هر سو برای جنگ آماده شده‌اند و چهره خود را به سوی میدان نبرد کرده‌اند.

هوش مصنوعی: فرزندم، مبادا به خاطر شجاعت و قدرت خود از جوانی و جوانان بترسی و در برابرشان ضعف نشان دهی.

هوش مصنوعی: برای والد خود جانت را قربانی کن و حتی اگر لازم باشد، سر خود را بده. برخی جان خود را فدای او کن.

هوش مصنوعی: اگر به جنگ بپردازی، دامن او را بگیر و سوار بر اسب پرافتخار او شو.

هوش مصنوعی: برو و بوسه‌ای به قدم‌های آن دلاور بزن و دل مهربانش را به حرکت درآور.

هوش مصنوعی: آیا تو به خاطر جنگ و نبرد نمی‌کوشی تا جان و سر خود را فدای آن کنی؟

هوش مصنوعی: در این نامه فقط یک موضوع مطرح شده است و آن این است که هیچ کس نتوانسته چنین راهنمایی زیبا و ارزشمند را بنویسد.

هوش مصنوعی: تنها این است که امروز سرنوشت تو رقم می‌خورد و دیگر زمان وقوع آرزوهایت فرا می‌رسد.

هوش مصنوعی: اگر این لحظه تو را به جنگ نفرستم، باید بدانی که در این تأخیر حکمت الهی وجود دارد.

هوش مصنوعی: یک نصیحت و راهنمایی به من داده شده که در عمق وجودم آن را شنیده‌ام.

هوش مصنوعی: به من گفته‌اند که ای فرزند فاطمه، به دشت نگرانی و ترس برو.

هوش مصنوعی: وقتی که زندگی و سرنوشت بر تو گشوده شود، دختر خود را به فرزند من بسپار.

هوش مصنوعی: بمان تا من این وصیت را انجام دهم، سپس هر چه که می‌خواهی از من بگذر.

هوش مصنوعی: این شعر به گفتگویی بین یک نوجوان شاهزاده و یک شخص دیگر اشاره دارد. شاهزاده که جوان و پر انرژی است، به فردی با روحی روشن و با شعور خطاب می‌کند و از او صحبت می‌کند. نمایش این علاقه و احترام به شخصیتی برجسته و فرهیخته در این گفته مشخص است.

هوش مصنوعی: این روزی که ما جشن عروسی برگزار می‌کنیم، در واقع روزی است که بیش از هر چیز دیگری، یادآور غم و اندوه است تا شادی و خوشحالی.

هوش مصنوعی: من از این شادی و خوشی‌های مصنوعی بیزارم، زیرا در حقیقت، زندگی در کنار گورستان است.

هوش مصنوعی: گرازها بر همه مسلطند و شیران، زبانشان بسته است؛ همه‌ی این وضعیت مانند دریایی از خون است.

هوش مصنوعی: دل مانند نقره خالص است که به خاطر صدای ناگهانی و اضطراب به تپش افتاده است.

هوش مصنوعی: تو تنها و بدخواهی و دیگران هم کم کم جمعیتشان کم شده است، فقط یک نفر مشهور باقی مانده است.

هوش مصنوعی: چگونه می‌توانم در مهمانی شادی بنشینم و جشن و سرور را با آرامش برگزار کنم؟

هوش مصنوعی: در این لحظه به میدان جنگ می‌فرستم، چرا که بودن در کنار من بهتر از بودن در میهمانی و لذت بردن است.

هوش مصنوعی: او به خسرو که نیروی کمی دارد گفت: من از فرمان شاه پیروی می‌کنم و سرپیچی نخواهم کرد.

هوش مصنوعی: این زمان دختر خود را به تو می‌سپارم، سپس به میدان جنگ می‌روم و پای را به جلو می‌گذارم.

هوش مصنوعی: او این جمله را گفت و دست جوان را گرفت و به سمت جایگاه خود راهی شد.

هوش مصنوعی: فرزندان شیر خدا را همه به خوراکی خواند فرزند بهترین نام‌ها.

هوش مصنوعی: یک صندلی با ارزش و مرتبه بالا را آورد و بر روی میکده قرار داد.

هوش مصنوعی: وقتی احمد (ص) بر کرسی نشسته است، مانند خورشید بر عرش ظاهر می‌شود و زمین را چون فرشی در برابر زیبایی‌اش روشن و زیبا می‌سازد.

هوش مصنوعی: سپس کسی شروع به سخنرانی کرد و ستایش و شکرگذاری برای ذات حق انجام داد.

هوش مصنوعی: خدا و پیامبران را ستایش کرد و همچنین به شیر خدا (علی) نیز دعا و نیایش کرد.

هوش مصنوعی: بعد گوهری از راز پیامبری بیرون آمد که نامش با نام گرامی حضرت فاطمه یکی بود.

هوش مصنوعی: قاسم با محبت و محبت خاصی تحت تأثیر قرار می‌گیرد و به خاطر همین عشق و محبت، خوشحال و شاداب می‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی با عشق و محبت به خاطر شهادت تعهدی برقرار شد، آن ارتباط باعث جدایی از دو سرای دنیا شد.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که برادر پسر باید از سر تا پا خود را بپوشاند تا لباس خوشبختی و موفقیت پدر را بر تن کند.

هوش مصنوعی: تو گفتی که دین حسن همیشه در حال زندگی است و جهان به واسطه نور او روشن و درخشان بوده است.

هوش مصنوعی: سپس او به این صورت دستور داد که هر چه سریع‌تر یک خیمه بر پا کنند.

هوش مصنوعی: چه خیمه‌ای؟ طنابش که از گیسوی حوریان درست شده به قدری زیباست که نگران حالتی است که بهشتیان را به حسرت می‌اندازد.

هوش مصنوعی: داماد دست عروس را به عنوان نشانه‌ای از عشق و همراهی به او می‌دهد، در حالی که قلبش پر از حسرت و تاسف است.

هوش مصنوعی: بدان که آن زیبا خیمه را به سویشان فرستاد و خود به سمت دشت با دامن کشیده آمد.

هوش مصنوعی: قاسم نوجوان به سمت خیمه حرکت کرد و با همسرش در حال رفتن بود.

هوش مصنوعی: گاه به نگاهی به شریک زندگی‌اش می‌افتاد، گاه به یاد رنج‌های پادشاه می‌افتاد.

هوش مصنوعی: زمانی که نگاه به زمین می‌اندازد، زمانی دیگر به بلندای صدا فریاد می‌زند.