هوش مصنوعی: ای برادران گرانقدر و ارجمند! به خود بیاندیشید و با قاطعیت و شجاعت، قدمی علیه مشکلات و چالش‌ها بردارید.

هوش مصنوعی: یک زن کنیز به王 آمد و با عذرخواهی از او خواست که حقش را ببخشد، در حالی که به حالت ناتوان و زار ایستاده بود.

هوش مصنوعی: می‌گوید: ای کسی که آفرینش، تو را به عنوان خدمتگزاری برای جهان قرار داده است، همه انسان‌ها همچون برادر یکدیگر هستند.

هوش مصنوعی: تو مانند دریا هستی که پر از نعمت‌های الهی است. جای تعجب است که کسی بتواند از تو آب حیات بگیرد و هنوز تشنه بماند.

هوش مصنوعی: تو می‌دانی که ما به دنبال خواسته‌هایمان هستیم، اما چرا باید بر سر حاجت‌هایی برویم که به حقیقت نمی‌رسند یا نادرستند؟

هوش مصنوعی: اگر برادر پسر را نادیده بگیرد، تو قاسم زار نخواهی بود. تو باید در زندگی خود به خوبی و با احترام رفتار کنی، حتی اگر در شرایط سختی به سر ببری. احترام به دیگران نشانه بزرگی فرد است.

هوش مصنوعی: وقتی که او از طرف شاه آمد، نتوانست اجازه بگیرد. به همین خاطر ناامید شد و چهره‌اش رنگ باخت.

هوش مصنوعی: واقعاً برای قربانی شدن تو، نه ارزشی وجود دارد و نه مناسب است.

هوش مصنوعی: جوانی یتیم وجود دارد که دلش را نشکنید؛ او نیز حق دارد در کنار شهیدان، جایی داشته باشد.

هوش مصنوعی: ای پادشاه، به یاد روزهایی که می‌گذرد، مرا نیز از شرمندگی بر مادر نجات بده.

هوش مصنوعی: پادشاه به او گفت: از این بیشتر جستجو نکن، برای پسر نیاز به اجازه داری.

هوش مصنوعی: این کار برای من آسان نیست، چرا که تا زمانی که جانم هست، انجام نخواهد شد.

هوش مصنوعی: به سمت جایی که او زندگی می‌کند برو و دیگر از روی ناراحتی خودم را آزار نده.

هوش مصنوعی: دل غمگین و شکسته‌ام، نفس ناامیدم به سوی پرده بانوی خوشبخت و شاداب می‌رود.

هوش مصنوعی: یک جوان یتیم به نزد کسی آمد و در خاک و بیابان افتاد و به حالت افسردگی و نابسامانی درآمد.

هوش مصنوعی: غم و اندوه یکی بر دیگری افزوده شد و هر دو به خاطر این غم بسیار گریه کردند و به یکدیگر تسلیت گفتند.