هوش مصنوعی: زمانی که خورشید، پیکر نیرومند ابوالفضل را دید، در دلش خشم علی(ع) را مانند دریا احساس کرد.

هوش مصنوعی: علی فرزند شاه، علم را به دست گرفت و به میدان جنگ رفت.

هوش مصنوعی: عون و علی، دو برادر و مانند شیرانی جنگجو، با هم به میدان آمده‌اند و به خوبی از شرایط و خطرات محیط خود آگاه هستند.

هوش مصنوعی: در میدان نبرد، پرندگانی که به لشکر زده شده بودند، به تعداد زیاد به سوی دشمن حمله کردند و سرهای بسیاری از سربازان جدا کردند.

هوش مصنوعی: به پسر برادر رسیدند و وقتی او را دیدند، از مرکب خود به زمین افتادند.

هوش مصنوعی: دشمنان او را متفرق کردند و از میان جمع دورش کردند.

هوش مصنوعی: وقتی که شاهزاده زخم‌های زیادی برداشت، دیگر نتوانست در نبرد شرکت کند.

هوش مصنوعی: ناگهان شخصی زشت و بدذات به سمت او آمد که به خاطر بدخلقی‌اش به بدنامی معروف شده بود.

هوش مصنوعی: با یک زخم، او را به زمین انداخت و آسمان از ترس به رنگ خون درآمد.

هوش مصنوعی: روح از بدنش پرواز کرد و به آسمان رفت و به آرامش و خوشبختی پیوست.

هوش مصنوعی: زمانی که نام عباس به زبان آمد، او را دید و از دلش آهی عمیق و سرد برکشید.

هوش مصنوعی: اسب جنگ به ستیز برمی‌خیزد و سرش را با شمشیر تیز در برابر دشمن پایین می‌آورد.

هوش مصنوعی: ابوالفضل شمشیری به کار برد که نام و نشانی از آن در دنیا باقی نماند.

هوش مصنوعی: سپس فرخ، فرمانده دیانت، برای گرفتن انتقام، بدن کشته شده را در برابر زین گرفت.

هوش مصنوعی: به میدان جنگ، پیروزی را به یاد می‌آورد و با اندوه، آن را در حضور شاه قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: وقتی پادشاه آن بدن زخمی و چاک چاک را دید، که چهره و موهایش به خون و خاک آلوده بود.

هوش مصنوعی: با صدای بلند فریاد زد و به شدت ناله کرد و از روی اندوه گریست. سپس با چشمانی پر از اشک به اطراف نگریست.

هوش مصنوعی: بدن نیکو و زیبا همچون شهزاده‌ای با خصوصیات ویژه، به نمایش گذاشته شده است.

هوش مصنوعی: چرخ یلی که به زمین افتاده، به خاطر جراحت‌هایش خونش را به دور می‌ریزد و آن را پاک می‌کند.

هوش مصنوعی: جوان حسن (ع) با حالتی زار و دلbroken می‌گفت که مرگ تو چنان ضربه‌ای به من زده است که گویی کمرم شکسته است.

هوش مصنوعی: چه کسی به کوشنده دلیر تیر زد؟ که دریا را در حال جوشیدن خوشحال کرد؟

هوش مصنوعی: چه کسی در خون دل خود یال دلیری را کشید؟ که روز روشن من را به سیاهی تبدیل کرد؟

هوش مصنوعی: پادشاه در حال ناله و اندوه بود که ناگهان صدایی از حرم به گوش رسید.

هوش مصنوعی: زنان مانند آهوهایی که دور یک قهرمان می‌چرخند، از پشت پرده‌ها به سرعت بیرون آمدند.

هوش مصنوعی: با چشمانش یکی از تیرها را از بدنش بیرون کشید و یکی دیگر لبش را بوسید و مکید.

هوش مصنوعی: از نینوا صدای شیونی برخواست که همه مردم دنیا از آن پر از صدا و نوا شدند.

هوش مصنوعی: آدمی با دل افسرده و جوانمردی در کنار بستر مادرش نشسته و در حال صحبت با اوست.

هوش مصنوعی: ای tóc تو همچون کمندی است که دل من را به بند کشیده است. دو زلف تو همچون زنجیری من را اسیر خود کرده‌اند.

هوش مصنوعی: او نسبت به جوانی من رحم نکرد و باعث شد که جانم پر از زخم و درد شود.

هوش مصنوعی: بدنی را که من تربیت کرده‌ام، مانند جانم که به خاطر زخم‌های سنگین به خون افتاده است؟

هوش مصنوعی: وقتی که از این در بیرون رفتی و به سمت خانه‌ات رفتی، راهی به سوی باغ بهشت پیدا کردی.

هوش مصنوعی: تو نگفتی که من مادری داشتم، پس چرا من از او دور شدم و او را رها کردم؟

هوش مصنوعی: ای جوان، تو نمی‌دانی که بدنم بدون تو نخواهد ماند و ناتوان خواهد شد.

هوش مصنوعی: او مدام صحبت می‌کرد و با این حال بسیار ناراحت بود، به خاطر مرگ پسرش عزاداری می‌کرد.

هوش مصنوعی: دل خود را در دنیای خودخواهی گرفتار کرده‌ایم، در حالی که خداوند ما را در مسیری دیگر قرار داده است.

هوش مصنوعی: پس از مرگ عبدالله بن حسن، من از مرگ قاسم سخن می‌گویم.