هوش مصنوعی: هنگامی که شخصی به سمت بهشت می‌رود، کسانی که نیکو سرشت هستند نیز به او می‌پیوندند.

هوش مصنوعی: بسیاری از جنگجویان به میدان جنگ آمدند و برخی از آنها جان خود را فدای نیک‌خواهی و روحیه شجاعت کردند.

هوش مصنوعی: جز هاشمی‌ها، کسی نیست که در برابر دشمنان شاه شمشیر به دست گیرد.

هوش مصنوعی: برای بزرگداشت خانواده‌ی سرافراز شاه، چتر شهادت را به‌سان ماه برافراشت.

هوش مصنوعی: هر یک از این نام‌آوران، یادگاری ارزشمند به جا گذاشته‌اند که نمونه‌ای درخشان از کمالات و ویژگی‌های برجسته ایشان است.

هوش مصنوعی: در هر یک از مکان‌ها و محیط‌ها، نهنگ‌هایی وجود دارند که به بزرگی و قدرت مشهورند و در واقع به یادگار شخصیت بزرگ و پرآوازه‌ای به نام علی (ع) شناخته می‌شوند.

هوش مصنوعی: وقتی مردان از پادشاهی دست برداشتند، تاج را بر نوک شمشیر گذاشتند.

هوش مصنوعی: در روز جنگ، نه دیدند که کمی از عقب برگردند و نه اینکه مانند پلنگ با جهش به جلو آمده‌اند.

هوش مصنوعی: هر کدام از نیزه‌ها از شمشیر برتر و آماده‌تر هستند.

هوش مصنوعی: همه آتش‌ها به خاطر آزار بدگهران است و این آزار موجب خطر برای جان جنگجویان می‌شود.

هوش مصنوعی: همه جمع شده‌اند تا به آسمان نگاهی بیندازند، در حالی که با بی‌اعتنایی بر تاج مهر تأکید می‌کنند و آن را نادیده می‌گیرند.

هوش مصنوعی: همه به دین و اعتقادات خود وفادارند و برای دفاع از آن حاضرند جان خود را فدای این باورها کنند.

هوش مصنوعی: اولین کسی که از این خانواده به میدان رفت و در جنگ شرکت کرد، خود را آماده کرد و برای آغاز نبرد پیش قدم شد.

هوش مصنوعی: جوانی آزاد و مشهور وجود داشت که پدرش، سپهدار مسلم بود.

هوش مصنوعی: بدی به عبدالله نامجو نسبت داده می‌شود، پدرش نیز بر او خشمگین شده است.

هوش مصنوعی: شیر حق، یعنی علی (ع)، از طرف خداوند به دنیا آمده و تو او را به نام حیدر می‌نامی، پسری که رقیه نامیده می‌شود.

هوش مصنوعی: همان‌طور که خال زیبا و برجسته‌ای در چهره، جلب توجه می‌کند و نامی‌ و اعتبار خاصی دارد، در میدان نبرد نیز کسانی که شجاعت و دلیری خود را نشان می‌دهند، در یادها و دل‌ها ماندگار می‌شوند.

هوش مصنوعی: خون در رگ‌هایش به شدت به جوش آمد و مانند رعد و برق فریاد زد.

هوش مصنوعی: تمام وجودش تبدیل به یک تیغ تیز و خونریز شده است و با نیتی قدرت‌نمایی و کشتن به حرکت درآمده است.

هوش مصنوعی: لباس رزم خود را بپوشید و بر راه مبارز شجاع خاک و غبار نبرد بریزید.

هوش مصنوعی: به میدان جنگ بیایید و با قدرت و شجاعت، شمشیر برنده را به دست بگیرید و نیزه‌ای با افتخار را به کار گیرید.

هوش مصنوعی: چنان بود که اسب به سرعت به سمت شاهدان پیش رفت و او بر زمین بوسه زد.

هوش مصنوعی: به او گفت: ای پادشاه، لطفاً یک بار به این میدان نبرد نگاه کن و ببین چه خبر است.

هوش مصنوعی: بنگر که خدمتگزارانت چگونه یک به یک به شکل انسان از خون جانشان لباس پوشیده‌اند.

هوش مصنوعی: همه سرها به خاک افتاده و بر او زره‌ای پاره پاره به خاطر تیغ انتقام وجود دارد.

هوش مصنوعی: همه جان‌داران، جان خود را به خالق هستی سپرده‌اند و بر روی تختی در اوج و بلندای شکوهمند نشسته‌اند.

هوش مصنوعی: اگر ما اینطور فکر و عهد نمی‌کردیم، هرگز نمی‌توانستیم در کنار یکدیگر بایستیم و دوستان‌مان را ترک نکنیم.

هوش مصنوعی: اسب‌های تندرو به میدان جنگ می‌شتابند و جان برخی افراد را به جان شاه تقدیم می‌کنند.

هوش مصنوعی: همان‌طور که دیگران به فرمان تو پیشی گرفتند، اکنون نوبت این است که به خانواده‌ات توجه کنی.

هوش مصنوعی: همه افراد به طور واقعی آرزو دارند که جان خود را در راه عشق و دوستی فدا کنند.

هوش مصنوعی: اگر در آغاز کار آنها، خوش‌شانسی همراهی نکرد، در پایان، آرزوهایشان محقق خواهد شد.

هوش مصنوعی: من یکی از آن مردان بلندمرتبه هستم که به خاطر این آرزو، نیرو و قدرت از وجودم رفته است.

هوش مصنوعی: اگر بخواهم به محبوبم بگویم که من چگونه خود را به او معرفی کنم و برای نشان دادن عظمت خود تا چه‌حد تلاش کنم، جانم را به خطر می‌اندازم تا او را به شناخت شایسته‌اش برسانم.

هوش مصنوعی: جهان برای مسلم به وسیله‌ی من روشن است و دیدار من برای او مایه‌ی روشنی چشم‌هاست.

هوش مصنوعی: دو نفر را در زندگی خود انتخاب نکن، بلکه به من که منتظرم ارجحیت بده و در تصمیم‌گیری‌ها به من توجه کن.

هوش مصنوعی: زمانی که پادشاه به فرزند خواهرش نگاه کرد، یاد مسلمین بر او چیره شد و اشکش جاری شد.

هوش مصنوعی: سلام و درود فرستاد به جان پاک او با حالتی از دل‌تنگی، سپس در این حالت شعری سرود.

هوش مصنوعی: ای پرچمدار من که نامت شنیده شده، کجایی؟ می‌خواهی ببینی در این جمع چه خبر است؟

هوش مصنوعی: سربازان کشته شده‌اند و پادشاه بی‌پناه است، اکنون صدای طبل جنگ به گوش می‌رسد و نبرد در پیش است.

هوش مصنوعی: دل‌های بانوان حرم به شدت نگران و ترسان هستند، همه آن‌ها از درد و غم مربوط به خانواده هاشم رنج می‌برند.

هوش مصنوعی: اگر جوانی را ببینی که به خوبی آراسته و لباس زیبایی به تن دارد، همچون اسب زین شده‌ای که آماده مسابقه است، نشان از توجه و تلاش او دارد.

هوش مصنوعی: در این متن به نظر می‌رسد که گوینده به دلیل درخواست اجازه برای جنگ با فردی بدخواه، احساس ناراحتی کرده و نسبت به وضعیت خود ابراز نگران می‌کند. او با ذکر غم و اندوهش، از احوال خودش و دشواری‌هایی که با آن مواجه است، صحبت می‌کند.

هوش مصنوعی: کجایی که بتوانی به پسر کمک کنی تا در این نبرد به دشمن حمله کند؟

هوش مصنوعی: فراق و جدایی تو، عزیزم، برای من قابل تحمل نیست؛ زیرا فرزندت بر این جدایی خواهد افزود و آن را شدیدتر می‌کند.

هوش مصنوعی: چطور می‌توانم او را به جنگ بفرستم در حالی‌که کسی جان خود را از بدن جدا کرده است؟

هوش مصنوعی: او مدام سخن می‌گفت و اشک‌ها از چشمانش می‌ریخت، در عین حال نفرین می‌کرد به کسانی که بدخواه او بودند و از روحیه‌ای پست برخوردار بودند.

هوش مصنوعی: بعد از گریه، آن پادشاه ناچار دستوری برای جنگ داد.

هوش مصنوعی: به هاشم نژادان خبری رسید که از باغ سرو بلند، چیزی رخ خواهد داد.

هوش مصنوعی: برای همیشگی دور هم جمع شدند و تصمیم گرفتند دوباره درباره‌ی چیزی غم‌انگیز صحبت کنند.

هوش مصنوعی: ای بی‌کس، تو فرزند پورسالار، جوانی که همچون مسلمانان به سرانجام نرسیده‌ای.

هوش مصنوعی: تو به خاطر آن صفدی که در پیش ما هستی، به یادگار بمان تا نسل تو در نبردها پیروز شود.

هوش مصنوعی: جوان گفت: دستم را از خودتان دور کنید، زیرا در نهایت من با شما نشسته‌ام.

هوش مصنوعی: وقتی که نام خوبان و آزاده‌ها را می‌برم، جانم از دنیای بی‌خبران جدا می‌شود.

هوش مصنوعی: زندگی ما در نهایت به مرگ می‌انجامد، بنابراین حرکت در این مسیر، چه به جلو و چه به عقب، نتیجه‌ای یکسان دارد.

هوش مصنوعی: او این را گفت و دستور داد تا به دوستانش خداحافظی کنند. شکیب از غم خود به شدت کاهش یافت و دیگر غمگین نبود.

هوش مصنوعی: سپس مردی شجاع و دلیر بر زین سوار شد و نیزه‌ای در دست گرفت که مانند مار به دور خود می‌پیچید.

هوش مصنوعی: سروی با چهره‌ای درخشان و زیبا مانند ماه، با کلاهی به سر، وارد شد.

هوش مصنوعی: تو گفتی که بهرام با شمشیرش به زیر آمد و به زمین افتاد در زیر آسمان آبی.

هوش مصنوعی: زیر فشار او، باری به سنگینی کوه وجود دارد که زمین از حرکت و تکان آن به زحمت افتاده است.

هوش مصنوعی: وقتی که او برابر با لشکر گرسنه قرار گرفت، نیزه‌اش را به زمین زد.

هوش مصنوعی: هژبر، دلاور، با صدای بلندی فریاد می‌زند و به دشمنان بدذات می‌گوید که لشکرشان بدشانس و شوم است.

هوش مصنوعی: این چه رفتاری است که این‌گونه تند و پرخاشگرانه انجام می‌دهید؟ آیا فکر می‌کنید که ما همیشه در این دنیا خواهیم ماند؟

هوش مصنوعی: شما به طوری به سوی من آمدید که گویی در دام خطر آمده‌اید و به مهمانی موجودی خطرناک و شرور دعوت شده‌اید.

هوش مصنوعی: من فرزند دختر علی (ع) هستم و مانند شیر جوانی قوی و نیرومند هستم.

هوش مصنوعی: من هاشمی زاده‌ای معروف هستم که مادر نمی‌تواند کسی بهتر از من به دنیا بیاورد.

هوش مصنوعی: من سعادتمندانه از خال مقدس ابو طالب، پسر شه اولیاء، بهره‌مند هستم.

هوش مصنوعی: در اینجا گوینده به جنگ و نبرد اشاره می‌کند و اینکه او بر اسب‌هایی که در این مسیر بسیار زیادی هستند سوار می‌شود. همچنین به پدرش اشاره می‌کند که در این وضعیت به خاطر فرزندش ناراحت و گریان است.

هوش مصنوعی: شجاع‌ترین مرد در میدان جنگ مقابل من، مانند کودکانی بود که بر روی نی‌نشسته‌اند.

هوش مصنوعی: تیغ من به شدت برنده است و مانند دست قضا عمل می‌کند، همچنین نوک نیزه‌ام به اندازه دندانی شبیه مار، خطرناک و کشنده است.

هوش مصنوعی: او این را گفت و به جمعیتی بزرگ حمله کرد، به طوری که جان جنگاوران به شدت ترسانده شد.

هوش مصنوعی: در گذشته، در یک دوره با شمشیر سرها را قطع می‌کرد و در دوره‌ای دیگر، با نیزه به جنگ و مبارزه می‌پرداخت.

هوش مصنوعی: او به طور مداوم از سمت چپ ضربه می‌زند و از سمت راست می‌کشد، در حالی که بدنش را به زمین می‌زند و جانش را تلف می‌کند.