هوش مصنوعی: زهیر ابن قین، سوار ماهر و شجاعی به میدان نبرد آمد و بر روی چهره‌اش غباری نشسته بود.

هوش مصنوعی: سمند او را می‌بوسید و گفت که ای کسی که در وجودت، اسرار پنهان نمایان است.

هوش مصنوعی: هرچه که باشیم و هرچقدر هم که به تردید بپردازیم، بهتر است که تلاش کنیم و با جدیت پیش برویم.

هوش مصنوعی: برای مدتی کوتاه می‌خواهیم به تلاش و کار سخت بپردازیم تا در نهایت به افتخار و شرفی همیشگی دست پیدا کنیم.

هوش مصنوعی: اجازه بدهید تا در این میدان مبارزه کنم، لبی از خون خود می‌سازم که مانند لاله‌ای زیبا جلوه کند.

هوش مصنوعی: شاه از آن مرد با شخصیت عذر خواهی کرد و فرمان جنگی صادر کرد.

هوش مصنوعی: زهیر دلیر به میدان جنگ آمد و مانند شیر به سپاه مقابل فریاد زد.

هوش مصنوعی: ای گروهی که دل‌های بی‌احساس و ناپاکی دارید، به خاطر کینه‌جویی با خدا و سرپرست عالم دچار اشتباه شده‌اید.

هوش مصنوعی: من خدمتگزار و غلام درگاه حسین (ع) هستم و نام من خوشبخت و سعادتمند است.

هوش مصنوعی: اگر تصمیمم را بگیرم و عزمم را جزم کنم، میدان جنگ برایم مانند محلی برای شادی و جشن خواهد بود.

هوش مصنوعی: لذت می‌برم از اینکه در میدان نبرد جانم را فدای راه و مسیر پادشاهی کنم.

هوش مصنوعی: آیا کسانی که بی‌حیا هستند، می‌توانند به حسین (ع) که نوه پیامبر (ص) است، نزدیک شوند؟

هوش مصنوعی: چرا آب شیرین و گوارا را بر روی آن پادشاه بستید؟

هوش مصنوعی: او این را گفت و همچون شیر نیرومند، شمشیرش را برای دستیابی به جهان بالا برد.

هوش مصنوعی: تو گفتی که شمشیر او مانند اژدهاست و دمش همچون ابرهای بلای آسمانی است.

هوش مصنوعی: در یک لحظه، صد و بیست مرد و سوار را از آن لشکر بد و نابکار درهم ریخت و نابود کرد.

هوش مصنوعی: پس از اینکه او از زرمگه بیرون آمد و به نزد شاه رفت، همه جهان به او درود فرستادند و او را پناه‌دهنده گیتی نامیدند.