هوش مصنوعی: زمانی که پادشاه صدای فرزند شکیب را شنید، احساساتی عمیق در دلش پیدا شد و اشک از چشمانش سرازیر شد.

هوش مصنوعی: وقتی که شیر بچه‌اش را ببیند، تمام درد و زخم‌های بدنش را فراموش می‌کند و به خاطر آن احساس مسئولیت و قهرمانی می‌کند.

هوش مصنوعی: نخستین غریو و فریاد و هیاهو در میدان رقابت بلند شد، همان‌گونه که کافران از ترس جاخالی می‌کنند و جرأت نمی‌کنند در برابر آن بایستند.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف شمشیری به نام ذوالفقار اشاره دارد که به خاطر برآمدگی و قدرتش معروف است. همچنین از آتش خشم و نابغه‌ای که با این شمشیر به مبارزه می‌پردازد، سخن می‌گوید. به طور کلی، تصویر قدرت و خشم نابودگر در این شعر به چشم می‌خورد.

هوش مصنوعی: لشکر زمانی که دشمن را دید، متفرق شدند و با کمر خمیده و ناتوانی خود را از میدان بیرون کشیدند.

هوش مصنوعی: زمانی که فرزند شاه به بستر آمد، در دریای خون او را در درون آب دید.

هوش مصنوعی: سرو زیبا به خاطر دشمنی و کینه چاک چاک شده است، و بستر او از علف‌ها و سطح زمین پر شده است.

هوش مصنوعی: به خاطر زخمی که بر روی پیکر او ایجاد شده، دو موجود یا دو هویت جدید از او به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: از دل بیمار و آزاردهنده‌ام، آهی بلند می‌کشم و خود را به زمین می‌زنم.

هوش مصنوعی: او با دست و زانو به جلو می‌رفت تا به کنار فرزندش برسد.

هوش مصنوعی: او با سر شکسته‌اش در کنار کسی قرار گرفت که از تاج خورشید و ماه، خجالت می‌کشید.

هوش مصنوعی: سپس بر چهره او نگاهی انداخت و لب و صورتش را بوسید و بر مویش نیز kiss¬ی زد.

هوش مصنوعی: با سر بلند و چهره‌ای خونین، لعل‌مانند شد، آن ریشی که بویی همچون کافور داشت.

هوش مصنوعی: از شدت درد دل، بارها فریاد زد و با چشمان اشکبارش چنین گفت.

هوش مصنوعی: پس از تو، ای فرزند بوتراب، خانه‌ی جهان به ویرانی خواهد گرایید.

هوش مصنوعی: پس از تو جوانان از آسمان به سوی زمین می‌ریزند و بر سر خاک تیره‌ای که دنیا را پوشانده، دچار ویرانی خواهند شد.

هوش مصنوعی: تو از این دنیا رفتی و دیگر از کینه و غم و درد و زحمت آرامش یافته‌ای.

هوش مصنوعی: پدر به تنهایی و بدون همدردی باقی مانده و در اطرافش دشمنان زیادی را مشاهده می‌کند.

هوش مصنوعی: زمانی که شهزاده صدای فرمانده را شنید، در آخرین لحظه چشمانش را باز کرد.

هوش مصنوعی: لبان مانند گل، باز شده و پدر را سلامی فرستاد و گفت.

هوش مصنوعی: من به سفر رفته‌ام و تو ای پدر، در کنار بخشنده خداوند بمان.

هوش مصنوعی: پیامبر (ص) به من جامی پر از آب عطا کرد تا آتش دل و جانم را آرامش بخشد.

هوش مصنوعی: برای تو بهشتی آماده کرده‌اند که در آن یک جام پر از کافور وجود دارد.

هوش مصنوعی: ای تشنه، بشتاب و از من این لیوان آب را بنوش!

هوش مصنوعی: این فرد به این فکر می‌کند که این مکان ناپایدار و زودگذر را رها کرده و به سمت نیاکان و پیشینیان خود حرکت کند.

هوش مصنوعی: وقتی شاه جان را به کسی داده دید، تو احساس کردی که او کاملاً گیج و متحیر شده است.

هوش مصنوعی: دود تیره‌ای از اشک‌هایش به راه افتاد و به خاطر آه‌هایش، جهان را پر کرد.

هوش مصنوعی: این جمله به معنای این است که پور، با شادی و خوشحالی، می‌گوید که ستاره‌ای زیبا و دلنشین درخشان است و پاسخ‌های شیرینی دارد.

هوش مصنوعی: پدرم چه زود از دنیا رفت و مرا تنها گذاشت.

هوش مصنوعی: دل من با دیدن تو شاد بود، اما حالا با نبودنت حسرت و غم بر دلم نشسته است و دنیا برایم خزان شده است.

هوش مصنوعی: ای ستاره درخشان پدر، چه زود زندگی‌ات به پایان رسید.

هوش مصنوعی: هر ستاره‌ای که در صبح زود بیشتر می‌درخشد، عمرش کمتر است.

هوش مصنوعی: مفهموم این بیت این است که نگو من تو را فراموش کرده‌ام، حتی اگر حرفی بزنم یا سکوت کنم.

هوش مصنوعی: در کلام تو خودت را می‌بینی و وقتی ساکت می‌شوی، یاد تو در دل و جانم زنده می‌شود.

هوش مصنوعی: آیا من باید به خاطر زیبایی تو گریه کنم یا به خاطر راه رفتن دلربای تو؟

هوش مصنوعی: نمی‌دانم کدامیک را باید بیشتر غمگین باشم، آیا به خاطر زخم‌های سرت بگریم یا به خاطر پیکرت که پر از خاک و خون است؟

هوش مصنوعی: آیا برای دل بی‌حالی‌ات گریه کنم یا به خاطر آرزوهای نادیدنت؟

هوش مصنوعی: گروهی که به تو آسیب رسانده‌اند، خداوند انتقامشان را خواهد گرفت و عذاب شدید بر آنها نازل خواهد کرد.

هوش مصنوعی: ای جوان، درد و غمت مرا از پا درمی‌آورد و مانند ریشه‌ای، زندگی‌ام را از اساس نابود می‌کند.

هوش مصنوعی: برو و پیغام مرا به جدت برسان و به مادرم و پدرم هم بگو که پیام من را دریافت کنند.

هوش مصنوعی: در زمان دیگری به سوی تو می‌آیم، امیدوارم تو از این راه به دل اندوهناک من فکر نکنی.

هوش مصنوعی: سپس آن شخص، بدن کشته را بر روی زین اسب عقاب انداخت.