هوش مصنوعی: تو حرمت هر دوی ما را رعایت کردی و از دست خودت اجازه نداشتی که حرمت ما شکسته شود.

هوش مصنوعی: پس از اینکه مدتی از آن ماجرا گذشت، همه‌ی مشکلات و بحران‌های بزرگ به فراموشی سپرده شدند و دیگر اهمیت نداشتند.

هوش مصنوعی: در شب، به خاطر این دو جوان زیبا، با دل aching و با زاری، روح من به پرواز درآمد.

هوش مصنوعی: دو شهزادۀ نیک‌خُو را خطاب قرار داد و این سخن را گفت و بر خاک نشسته، چهره‌اش را بر زمین گذاشت.

هوش مصنوعی: ای جوانان نوپای باغ خلیل، دو فرزند از بوستان عقیل.

هوش مصنوعی: اگر به‌ طور ناخودآگاه از من اشتباهی سر زده باشد، به خاطر آن شرمنده‌ام و به زبان عذرخواهی می‌آورم.

هوش مصنوعی: از خداوند بپرسید که آیا می‌تواند گناهان من را ببخشد و آن‌ها را به حساب روزهایی که در زندگی سپری کرده‌ام، نه به حساب عمرم، بگذارد.

هوش مصنوعی: اگر در دلِ مرجان‌ها آفتی ببینم و اگر تنم یکی یکی تکه تکه شود،

هوش مصنوعی: من هرگز اجازه نخواهم داد که شما را به کسی بسپارم؛ زیرا از چنین انسانی با اخلاق زشت نمی‌توانم انتظار خوبی داشته باشم.

هوش مصنوعی: من نمی‌خواهم در مشکلات و دردها بمانم؛ لذا شما را به یثرب، سرزمین خودم، می‌فرستم.

هوش مصنوعی: هر وقت که با من هستید، هر چیزی که از من بر بیایید، غم و افسوس نداشته باشید چون این نتیجه‌ای از ذات من نیست.

هوش مصنوعی: جوانان وقتی صدای پیر را شنیدند، به او گفتند: ای انسان روشن فکر و دانا.

هوش مصنوعی: دل به تو عشق ورزیده و روشن است، مانند نامی که بر زبان‌هاست و تلاش تو قابل ستایش و قدردانی است.

هوش مصنوعی: هر چه که بخواهی، انجام بده؛ زیرا که همان کار نیکو از جانب خداوند برای تو مقدر شده است.

هوش مصنوعی: زمانی که خورشید به غرب می‌رسد، درون ابرهایی که مانند زندان شب تیره‌اند، نوری به وجود می‌آید و شب از آن خارج می‌شود.

هوش مصنوعی: روز روشن و زیبا، آن دو شاهزاده را به باغی می‌برد که در آن سروهایی رقصان و آزاد وجود دارد.

هوش مصنوعی: از زندان خارج شد و به سمت دروازه رفت و آن دو نفر، انگشترهای خود را به او سپردند.

هوش مصنوعی: او گفت: ای دو جوان زیبا، از این مسیر به سمت قادسیه حرکت کنید.

هوش مصنوعی: در آنجا برادری داشتم که از علاقه‌مندان به حیدر بود.

هوش مصنوعی: این خاتم را به من نشان دهید تا آن را به یثرب ببرم و از آنجا راهی پیدا کنید.

هوش مصنوعی: وقتی آن مرد دین به نشانه‌ای از زمان نگاه کند، شما را به شهر یثرب هدایت می‌کند.

هوش مصنوعی: کودکان برای او عذرخواهی کردند و از حق، پاداش خوبی درخواست کردند.

هوش مصنوعی: جوانان رفتند و او دوباره برگشت، اما این بار به شکلی جدید و متفاوت ظاهر شد.

هوش مصنوعی: وقتی که لحظه‌ای گذشت و ماه در پشت ابرها پنهان شد، نور آن از بین رفت و زمین به تاریکی فرو رفت.

هوش مصنوعی: حجاب و تاریکی بر زمین غالب شد به‌طوری که کسی که به آسمان نگاه می‌کرد، آنجا را هم تیره و تار می‌دید.

هوش مصنوعی: در آن شب تار، جوانان باهوش و فرزانه مسیر حجاز را گم کرده بودند.

هوش مصنوعی: وقتی که انتقام گرفتن پیش می‌آید، هیچ کس نمی‌تواند از شرّ او نجات یابد و از دام او فرار کند.

هوش مصنوعی: زمانی که سپیده دم فرا می‌رسد، خورشید به سمت شرق با شتاب حرکت می‌کند.

هوش مصنوعی: آن‌ها خود را در حالی دیدند که دو گردون (آسمان و زمین) بالای سرشان قرار دارد و دروازه‌ی کوفه به رویشان باز است.

هوش مصنوعی: آن‌ها از فکر بد و منفی دیگران به وحشت افتادند و به خاطر این عجایب و شگفتی‌ها دچار ترس و اضطراب شدند.

هوش مصنوعی: در آنجا که کمی درنگ کردند، از دور باغی پر از درخت خرما را دیدند.

هوش مصنوعی: مردم به سمت نخلستان روانه شدند و در زیر درختی پنهان شدند.

هوش مصنوعی: بلبل در باغ گل جا پیدا کرده و از سر اندوهش، به سرود و آوازخوانی مشغول شده است.

هوش مصنوعی: از درد و سوز دل خود آتشین شدند و به خاطر غم و اندوه خود، مانند یتیمان گریه کردند.

هوش مصنوعی: وقتی که آن دو نفر به سراغ هم آمدند و در بالای آن مکان قرار گرفتند، شدت عشق و حرارت آن‌ها افزایش یافت.

هوش مصنوعی: کنیزی را دیدند که با سرعت زره به تن کرده و از رود آب می‌آورد.