هوش مصنوعی: وقتی آن فرد پلید و بدذات به نزدیکی کوفه رسید، از گرد راه آمد.

هوش مصنوعی: سرو مانند درختی است که با زیبایی و زینت خود، بر سر خود پارچه‌ای سفید دارد و در زیر آن، حسرتی تلخ از بدی‌ها و کینه‌های بدشگون پنهان کرده است.

هوش مصنوعی: یک استر (حمل و نقل) با بارش بر دوش در حال حرکت است و در دستش شاخه‌ای از درختی را گرفته است.

هوش مصنوعی: در مسیر تا روزی که جهان روشن و نمایان شود، شبانگاه جمعه به آرامی ناپدید شد.

هوش مصنوعی: او به شهر وارد شد، به گونه‌ای که مانند شتری تشنه که به آب نزدیک می‌شود، لب‌هایش را به خوراک برساند.

هوش مصنوعی: چهره و سر خود را در پیراهنی پنهان کرده‌است، همان‌طور که در عرب سنت و ادب وجود دارد.

هوش مصنوعی: تمامی ساکنان شهر به رفتار آن دیو تن دادند و تحت تأثیر او قرار گرفتند.

هوش مصنوعی: آنها فکر می‌کنند که او از نسل پیامبر است، در حالی که خداوند، دین را از فرزند حیدر (علی) نازل کرده است.

هوش مصنوعی: شنیدم که جمعی از مردان به گرد هم آمده و چهار بار به هزار نفر رسیده‌اند.

هوش مصنوعی: یک نفر به پایش بوسه می‌زند و دیگری به سوی اسبش که صورت زیبایی دارد، می‌رود.

هوش مصنوعی: تمامی درخواست‌های نیاز را به زبان آوردند که خوش آمدی ای سرور حجاز.

هوش مصنوعی: در این سرزمین، تمام ما افرادی هستیم که به خدمت و پرستش مشغولیم.

هوش مصنوعی: در پاسخ به مردان کوفه، زمین به دیوی خشمگین و زنجیرشده تبدیل شده است.

هوش مصنوعی: در نگاه او، جهانی وسیع به نظر می‌رسد و من، پریشان و سرگردان، به سمت کاخش روانه می‌شوم.

هوش مصنوعی: زمانی که به نزدیکی کاخ رسید، انسان زشت‌سیرتی در اطراف آن مشاهده کرد که مردم بیش از حد جمع شده بودند.

هوش مصنوعی: از یاران او کسی است به نام مسلم باهلی که نسبت به دوستان علی دشمنی می‌کند.

هوش مصنوعی: فریاد می‌زند که ای کسانی که در کجراهی و فتنه‌جویی هستید، این فرد همان کسی نیست که شما تصور می‌کنید.

هوش مصنوعی: این دنیا متعلق به عبیدالله است، نه فرزندی از حضرت زهرا (ع) و نه نوه علی (ع).

هوش مصنوعی: وقتی که نام پسر زیاد را شنیدند، مردم جاهل و فاسد دست به اقداماتی زدند.

هوش مصنوعی: فرزندان و افراد مختلف، همگی از هم دور شدند و پراکنده گشتند، درست مانند هنگامی که گله‌ای از حیوانات در اثر صدای گرگ دچار ترس و وحشت می‌شوند و به هر سو می‌گریزند.

هوش مصنوعی: وقتی آن فرد ناپاک به نزدیك دژ رسید، از دلش فریادی برآمد که نعمان را به خود جلب کرد.

هوش مصنوعی: از دژ پایین بیا و در را برای من باز کن، من حالا در اینجا به تو رسیده‌ام.

هوش مصنوعی: دنیا بدون تو مانند چیزی خالی است، ای سرور من، تو باید رفتی و از زمان اربابیت برتری داشته باشی.

هوش مصنوعی: آیا این‌گونه مرزها را حفظ می‌کنند؟ آیا فرماندهان آگاه به این کار مشغولند؟

هوش مصنوعی: برخور با تو به گونه‌ای باشد که از آسمان بر تو نفرین فرود آید و خورشید و ماه نیز از مهر و محبت تو دوری گزینند.

هوش مصنوعی: نعمان از اسب پایین آمد و در را باز کرد و به داخل رفت، همچون یک ستمگر.

هوش مصنوعی: او از بالای بلندی نشست و آن شب خوابش نبرد؛ همواره درگیر درد و تفکر بود.

هوش مصنوعی: وقتی خورشید از این آسمان آبی و درخشان طلوع می‌کند، انگار که در دنیای گردون می‌چرخد.

هوش مصنوعی: پور زیاد از کاخ بیرون آمد و به سمت مسجد رفت تا فساد و فتنه‌ای به پا کند.

هوش مصنوعی: در اثر فرمانی، افراد گمراه و تاریک‌اندیش گرد هم آمدند و بزرگان کوفه نیز به اجتماع پیوستند.

هوش مصنوعی: او بر روی منبر رفت و خطبه‌ای آغاز کرد. پس از خطبه، به این شکل سخن گفت.

هوش مصنوعی: من شعله‌ای هستم که به فساد و تباهی اهل این زاد و بوم می‌افروزم. من کسی هستم که اگر بخواهم، می‌توانم به راحتی مشعل روشنی در برابر ظلم و ستم باشم.

هوش مصنوعی: یزید، که فرمانروای جهان است، بر من حکم رانی می‌کند و بر شما نیز فرماندهی دارد.

هوش مصنوعی: کسی که در مقابل من ایستاده و به من حمله می‌کند، با چالاکی و شجاعت به رفتارهایش ادامه می‌دهد و من از درد و جراحات ناشی از مبارزاتم رنج می‌برم.

هوش مصنوعی: هر کسی که به عهد و پیمان من پایبند باشد، محبت و دوستی بسیار من را تجربه خواهد کرد.

هوش مصنوعی: او این کلمات را گفت و از منبر پایین آمد و به خانه‌اش رفت.

هوش مصنوعی: مردم کوفه از گفتار او به شدت ترسیدند و به ناگاه دچار وحشت شدند.