هوش مصنوعی: آنها به هامون رسیدند، به طوری که به یکباره مسیرشان به سمت کوفه از نظرشان ناپدید شد.

هوش مصنوعی: از لب تشنگی آن دو نفر راه را شناخته، دست سرنوشت آنها را به راحتی از چنگال مرگ نجات داد.

هوش مصنوعی: وقتی آن دو نفر معروف را مرده دید، جهانی که در نظرش روشن و سفید بود، به چشمش تیره و سیاه شد.

هوش مصنوعی: با دل اندیشه‌های زیادی کرده‌ام، اما چه راهی دارم که بر تقدیر خداوند چیره شوم؟

هوش مصنوعی: چشم‌های زیبا و جذاب او را دید که به خاطر عطش و نیاز، رنگش زرد شده بود مثل گیاه شنبلید.

هوش مصنوعی: به آسمان و ماه و ستاره‌ها ناله کنید که ای پیشوا، هر کسی که راه را گم کرده است.

هوش مصنوعی: به کمک کسانی که در困困 هستند بشتاب و به آن‌ها یاری برسان، زیرا غیر از تو هیچ‌کس دیگری نیست که بتواند به آنان کمک کند.

هوش مصنوعی: تو نپسند که تمام وجودمان به خاطر قطره آبی در این خاک گرم نابود شود.

هوش مصنوعی: درد در دلم، آرزوی دیدن حسین است که دیگر نتوانم چهره‌اش را ببینم.

هوش مصنوعی: پس از تجربه‌های زیاد و دیدن مشکلات و سختی‌ها، تصمیم گرفت به آرامش و سادگی زندگی برگردد و مسیر خود را با کودکان و بی‌خیالی ادامه دهد.

هوش مصنوعی: در آن دشت خشک و بی آب و آتش، او به آرامی حرکت کرد و سپس ایستاد.

هوش مصنوعی: در بیابان وسیع و خشک، چشمه‌ای خوش آب و هوا به چشمش می‌خورد.

هوش مصنوعی: خود و هر دو فرزند هم، آب را نوشیدند و سپس به سمت رفتن و حرکت سریع‌تر شدند.

هوش مصنوعی: به کوفه سفر کردند و به محلی رفتند که فرمان داده شده بود شاه وارد می‌شود.