هوش مصنوعی: مسلم، پسر عقیل، دارای نام نیکو و پدرش از خانواده‌ای سرآمد و خوشبخت است.

هوش مصنوعی: وقتی پیام‌آور شاه به سوی شاه پیروزمند رفت، سپه‌دار نیز راهی او شد.

هوش مصنوعی: پادشاه از محبت خودش به محبوبش دعوت کرد، صورت زیبا او را بوسید و در آغوش گرفت.

هوش مصنوعی: بسیاری از مردم او را به خاطر پاکی‌اش ستایش کردند و سپس او دروازه‌ای به سوی درون خود گشود که در آن جواهرات پنهان وجود داشت.

هوش مصنوعی: ای پسر خوش‌نام، عقیل، که پدرت از نسل ابراهیم خلیل است.

هوش مصنوعی: تو نیروی حمایتی و قدرتی هستی که من به آن تکیه می‌کنم و به مردانگی من قوت می‌بخشی.

هوش مصنوعی: تو خوشبختی و نماینده من هستی، برادر، تو پسر و وارث منی.

هوش مصنوعی: تو نشانه قدرت و اصالت اسلامی، از نسل قریش و یک گوهری ارزشمند هستی.

هوش مصنوعی: هر تصمیم تو را من هم قبول دارم و برای این موضوع به خداوند شاهد می‌زنم.

هوش مصنوعی: بدان که از بزرگانی در کوفه نامه‌های زیادی به من رسیده است.

هوش مصنوعی: به هر نامه‌ای که می‌نویسم، از تو عذرخواهی می‌کنم و هر لحظه دلم می‌خواهد که به سمت تو بیایم.

هوش مصنوعی: تو باید به سفر به سوی کوفه بروی و چند روز زودتر از من راهی شوی.

هوش مصنوعی: در آن سرزمین، وقتی به خاطر گرفتاری‌ها و مشکلاتی که داشتی آرامش پیدا کردی، به یاد بزرگان و شخصیت‌های مهم کوفیان در آن دیار بیفت.

هوش مصنوعی: این بیت به این مفهوم اشاره دارد که آیا کسی هست که بتواند به خواسته‌ها و دستورات من عمل کند؟ چرا که در دل او افکاری وجود دارد که با من در تضاد است.

هوش مصنوعی: زمانی که می‌بینی که مردم با محبت و مهربانی با من رفتار می‌کنند، بدان که به خواسته من همه آنها اطاعت می‌کنند.

هوش مصنوعی: به نزد من کسی را فرستاده‌ای که سریع بیاید تا ببینم چه نظری دارد.

هوش مصنوعی: سپس دبیر خوش‌ذوق و خوش‌بیان با عطر مشک و گلاب و عطر عبیر و پارچه‌ی حریر به جمع آمد و مراسم را آغاز کرد.

هوش مصنوعی: یک نفر نامه‌ای نوشت و بر روی آن مهر زد و آن را به پسر عموی خود که خوشبخت بود، داد.

هوش مصنوعی: مسلم بر درگاه شاه بوسه زد و سپس به سمت کوفه راهی شد.