هوش مصنوعی: در آن شب تاریک، روح رسول به سوی وداع با قبر حضرت فاطمه (بتول) حرکت کرد.

هوش مصنوعی: بدان زمین که مربوط به اوست، چشمانی گشوده می‌شود و به سوی مادر می‌فرستد پیام و سلامی کوتاه.

هوش مصنوعی: ای مادر خوب و مهربانم، تو من را در روز و شب تربیت کرده‌ای.

هوش مصنوعی: من به خاطر محبت و لطف تو بزرگ شدم و همیشه در آغوشت بوده‌ام.

هوش مصنوعی: من آن کسی‌ام که تو به عنوان یک نوزاد پاک و بی‌گناه، مرا در آغوش خود پرورش دادی.

هوش مصنوعی: ای سرآمد خانم‌های بهشت، بدان که سرنوشت من باعث آواره‌گی‌ام شده است.

هوش مصنوعی: اکنون من می‌روم، خداحافظ. تو هم از غم عزیزم دور باش و شاد زندگی کن.

هوش مصنوعی: پس از اینکه کار را به آخر رسانید، پیام از جانب حضرت زهرا (سلام) به او رسید.

هوش مصنوعی: از آن خاک پاک صدایی به گوش رسید که همانا بانوی بهشت به او گفت.

هوش مصنوعی: ای زیبای شکوفا در باغ من، تو بیشتر از همه چیز بر آتش دل من افزوده‌ای.

هوش مصنوعی: به دنیای زیبا و بی‌غم اشاره می‌کنی که در آن هیچ نشانی از اندوه وجود ندارد، و این باعث می‌شود که قلب من پر از اندوه و ناراحتی شود.

هوش مصنوعی: ای کاش که در این دنیای پرآشوب، به اندازه‌ی نیمه‌زنده‌ای زنده باشم تا بتوانم همراه تو به سفر بروم و همسفر کاروان تو شوم.

هوش مصنوعی: من با صدای زنگ به سیر و سفر ادامه می‌دهم و در پی رسیدن به مرحله‌ای جدید هستم.

هوش مصنوعی: هر جا که برویم، از اشک‌های چشم‌ت را پاک می‌کنیم و غبار موی تو را به یاد می‌آوریم.

هوش مصنوعی: من در هر جایی از تو مراقبت می‌کنم و به نگهداری بچه‌هایت می‌پردازم.

هوش مصنوعی: نمی‌خواهم در این مسیر خطرناک بمانم و امیدوارم که فرزندان تو و شترهایت به زمین نیفتند.

هوش مصنوعی: در این راه، ای فرزند گرامی، لازم است که کسی به تو کمک کند و بر غم‌هایت بگوید.

هوش مصنوعی: وقتی که به میدان جنگ بروی و در برابر ظلم و بی‌عدالتی سپاه کوفی کشته شوی.

هوش مصنوعی: برای مرگ تو، دلش به شدت غمگین است و مانند ابر بهاری، به شدت اشک می‌ریزد.

هوش مصنوعی: دو چشم روشن تو را می‌بندد و از جسم خونی تو تیر می‌کشد.

هوش مصنوعی: زمانی که جان از بدن خارج می‌شود، به نحوی که کفن به بدن چاک می‌افتد و خاک بر تن می‌نشیند.

هوش مصنوعی: بعد از خداحافظی با مادر، شاه به سمت قبر برادرش رفت.