هوش مصنوعی: در شبی دیگر، بهترین مخلوق خدا (ع) به سوی حرم خود رفت.

هوش مصنوعی: دو تا درخت به خاطر نماز، بالای سر هم رشد کرده‌اند و چهره‌ی خود را از نیاز به یکدیگر دور کرده‌اند.

هوش مصنوعی: دست خود را به سوی خداوند بلند کرد و گفت: ای خالق هرچه که وجود دارد.

هوش مصنوعی: من هیچ گام و حرکتی جز طبق فرمان تو برنداشته‌ام و هیچ کلامی جز به دستور تو بیان نکرده‌ام.

هوش مصنوعی: در درون من هیچ کس جز تو پیدایش نشد و هیچ چیز دیگری مانند سوز عشق تو در دل و چشمانم روشنایی نداشت.

هوش مصنوعی: ای خدا، به این خاک روشن و درخشان، به آن شخصیت بزرگوار که در این مکان پاک آرامیده است.

هوش مصنوعی: آنچه در دنیا برای ما خوب و خشنودکننده است، همان را برای من برگزین، تا پیامبر (ص) نیز خوشحال و راضی باشد.

هوش مصنوعی: تا سحرگاه به گریه و زاری پرداخت به‌گونه‌ای که خوابش را از روی خاک پاک ربود.

هوش مصنوعی: در خواب دلپذیر او، پیامبری با چهره‌ای درخشان، نمایان شد و بر شاه ظاهر گردید.

هوش مصنوعی: سروها با زیبایی و سرزندگی در حال حرکتند و در دل طبیعت خود را به هم می‌زنند و در این میان چشمان تماشاگران را به خود جلب می‌کنند.

هوش مصنوعی: شه بزرگ و پادشاه عالم، با شکوه و عظمت، بر بالین آن مرد قرار گرفت.

هوش مصنوعی: وقتی که جانش را در آغوش تنگ او گرفت، بر لبانش که به رنگ یاقوت بود، بوسه‌ای زد.

هوش مصنوعی: ای چشمان من، تو روشنایی حسین هستی و تو همچون گل‌های زیبا در باغ من می‌درخشی.

هوش مصنوعی: بهترین میوه از درخت می‌چینم، دختر عزیز و نازنینم را.

هوش مصنوعی: هرچند که ممکن است به زودی از دست دشمن آسیب ببینی، اما دوری از محبوب و معشوقت برایت سخت‌تر خواهد بود.

هوش مصنوعی: گروهی از کسان که از جسم خود جدا می‌شوند، خود را یاران و دوستان من می‌دانند.

هوش مصنوعی: من از افرادی که کارهای زشت و ناپسند انجام می‌دهند، امیدی به کمک و شفاعت در روز محشر ندارم.

هوش مصنوعی: کنار این ستمگر، گروهی ناپاک هم به رستاخیز خدا امیدی ندارند.

هوش مصنوعی: به زودی از این مکان و دنیای خراب به سمت پدر و مادر و برادر خواهم رفت.

هوش مصنوعی: کسی که دلش با عشق چهره زیبای تو شاد است، در شب و روز همیشه در آرزوی تو به سر می‌برد.

هوش مصنوعی: در باغ بهشتی، جایی برای تو وجود دارد که وجودت گواه بر حقیقت این مسیر است.

هوش مصنوعی: برای رسیدن به هدفی والا، باید تمام وجودت را فدای آن کنی و به خاطر آرزوهایت، با عشق و اشتیاق پیش بروی. در این راه، گاهی نیاز است که از خوشی‌ها و راحتی‌ها بگذری.

هوش مصنوعی: شاه به فرخ نیا رفت و در حال نماز و طلب آمرزش از او، خود را به طور صمیمانه نشان داد.

هوش مصنوعی: ای خوش قدم و سعادتمند، مرا از این دنیا به بهشت ببر.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که نیازی به دنیای مادی نیست و بهتر است که انسان از زادگاه خود که همان دنیا است، خارج شود و به زندگی واقعی بپردازد. به عبارتی، زندگی دنیوی نمی‌تواند تمام نیازهای انسان را برآورده کند و بالاتر از آن باید به ارزش‌های معنوی و روحانی توجه کرد.

هوش مصنوعی: پیامبر گفت: ای روح پاک، حال زمان آن است که در این دنیای مادی زندگی کنی.

هوش مصنوعی: این بیت به دعوت از دوستی برای قدم گذاشتن به دنیای زیبا و معنوی اشاره دارد. شاعر از دوستی می‌خواهد که پس از نوشیدن شراب خوشبو و ناب شهادت، به دنیای ابدی و دلنواز بیاید و با یکدیگر در این مسیر همراه شوند.

هوش مصنوعی: اکنون از مدینه به عراق می‌روم و همراه خود، اهل حرم را نیز می‌برم.

هوش مصنوعی: داور بی‌همتا به شکلی که تو را کشته و اهل بیت تو را در بند کرده است، خواهد آمد.

هوش مصنوعی: وقتی این حرف گفته شد، پادشاه از خواب بیدار شد و با عجله به سمت خانه‌اش رفت.

هوش مصنوعی: وقتی که کمی نشست، شروع به خواندن کرد و به نظر می‌رسید که دوستان و نزدیکانش را به یاد می‌آورد.

هوش مصنوعی: به آنها گفت آنچه را که در خواب دیده بود و از این طریق سخنان زیادی گفت و شنید.

هوش مصنوعی: بانوان حجاز وقتی که آن راز پنهان را از دانای راز شنیدند، متوجه شدند.

هوش مصنوعی: آوایی از آن‌ها برخاست که به درستی مانند فریادی از آسمان شنیده می‌شود.

هوش مصنوعی: آن کاخ پر از صدای سوگ و اندوه شد، و به خاطر صدای بلندی که از زمین برخاست، به مکانی برای عزاداری و تالم تبدیل گردید.

هوش مصنوعی: پادشاه گفت: در دلخوری و ناله چه فایده‌ای است؟ سفرکرده باید هر چه زودتر آماده شود.

هوش مصنوعی: در شبی دیگر که وقت خداحافظی با خورشید فرا رسد و آسمان به رنگ نیلی تغییر رنگ دهد.