هوش مصنوعی: شنیدم که فرزند رسول بزرگوار به کاخ ولید رفت.

هوش مصنوعی: او فهمید که آن مردم، که به شیطان پرستی مشغول‌اند، به سادگی نمی‌توانند از چنگال او رها شوند.

هوش مصنوعی: او به خود گفت بهتر است که از این سرزمین روم بروم تا از درگیری و دشمنی‌ها دور بمانم و آرامش پیدا کنم.

هوش مصنوعی: هرچند که در غربت مشکلات زیادی وجود دارد، اما مرگ به مراتب بهتر از این ذلت و بی‌پناهی است.

هوش مصنوعی: یک شب، دل‌ناراحت و غمگین به سمت مزار جد پاکش روانه شد.

هوش مصنوعی: در آن مکان بلند، با تواضع سرش را خم کرد و به احترام، مورد احترام قرار گرفت.

هوش مصنوعی: از خاک یکی نور به وضوح نمایان شد که خورشید به خاطر شرم آن، تاریک گشت.

هوش مصنوعی: تمامی خلقت پر از نور و روشنی گردید، گویی که جهان به نوعی کوه طور تبدیل شده است.

هوش مصنوعی: سلطنت در آن نور پنهان شد و به‌دلیل آن زیبایی، نور بر نور تابیده شد.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف زیبایی و تأثیرگذاری شخصی می‌پردازد که از تماشای جلوه‌اش کسی به شدت تحت تاثیر قرار گرفته و به نوعی از هوش رفته است. گوینده به وضوح می‌گوید که وقتی به آن شخص نگاه می‌کند، انگار که همه چیز را فراموش کرده و تنها تحت تاثیر زیبایی او قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: همان بی خبری و غفلت در او ظاهر شد که در هنگام نزول وحی بر حضرت موسی، بر کوه طور، رخ داد.

هوش مصنوعی: اما این نور با آن نور یکسان نیست. بگویم که این دو تفاوتشان چیست؟

هوش مصنوعی: نور دوستان علی (ع) که برای کلیم خدا (حضرت موسی) ظهور کرد، بد و ناپسند است.

هوش مصنوعی: زیبایی چهره‌ی خداوندی که جان را خلق کرده، زشت است اگر آن زیبایی در سایه‌ی نیکی رفتار فرزند شیری دین محو شود و ناپدید گردد.

هوش مصنوعی: وقتی او نور فرزند زهرا را دید، به سوی مشهد حرکت کرد.

هوش مصنوعی: هرچند که در دلش رازهای زیادی بود، اما چیزی نگفت و تصمیم گرفت که آن را به زمان دیگری موکول کند.

هوش مصنوعی: بله، در لحظه‌ی وصال و دیدار محبوب، دیگر فرصتی برای صحبت و حرف زدن نخواهد بود.