هوش مصنوعی: چقدر ناگوار است که ای روزگار، تو حتی لحظه‌ای روشنی و مهربانی به ما نمی‌نمایی.

هوش مصنوعی: آسمان به تو حسادت می‌ورزد و تو چرا جز به این حسادت لحظه‌ای دیگر نپرداختی؟

هوش مصنوعی: ای چرخ زمانه، تو به مردم ستم کردی و باعث رنج و درد آن‌ها شدی. اکنون، همه در بلا و بیچارگی در حال گشت و گذار هستند.

هوش مصنوعی: بسیاری از پادشاهان به خاطر رفتار بد تو، از مقام و جایگاه خود رانده شده و بی‌خانمان شدند.

هوش مصنوعی: لحظه‌ای از تو زندگی آرام در دنیا را نظاره نکردند، اما در سرزمین خدایان قرار دارند.

هوش مصنوعی: نخستین دلیل خروج انسان از بهشت، خصومت و بدعاملی تو بود.

هوش مصنوعی: صفی‌الله از رفتن به بهشت آسیب دید و ناخواسته در سراندیب گرفتار شد.

هوش مصنوعی: از تو، خلیل الله، نیک نامی به وجود آمد که از بابل به سوی مصر و شام فرار کرد.

هوش مصنوعی: صدیق پیغمبر، یوسف، از سرزمین کنعان به زندان مصر رفت.

هوش مصنوعی: وقتی از ظلم و ستم تو به تنگ آمد، مانند موسی که از مصر به مدین رفت، دست به کار شد.

هوش مصنوعی: ای چرخ روزگار، تو که به شدت در حال چرخش هستی، با این حال، احمد به غار فرار کرد و خود را از گزند زمان نجات داد.

هوش مصنوعی: از آنجا به سوی یثرب آمد و سختی‌ها و ظلم‌هایی را که بر او رفته بود، به یاد آورد، ای زشت‌خوی.

هوش مصنوعی: وقتی سازگاری با حیدر (علی) ممکن نبود، زیثرب (زینب) به سوی کوفه رفت.

هوش مصنوعی: پس از اینکه در یثرب شروع به کار کردی، ای شخص نفاق، حسین علی را به مرز عراق فرستادی.

هوش مصنوعی: تو فرزند نبی هستی، اما به ناحFair به دور از زمین و مزار پیامبر دیگران قرار گرفته‌ای.

هوش مصنوعی: تو به خاطر ظلم و ستم و کینه‌توزی، امیر حرم را از حرم بیرون کردی.

هوش مصنوعی: با بازگشت تو، جاذبه‌ای در زندگی‌ام ایجاد شده است که همه چیز را تحت تأثیر قرار داده و دنیای من را پر از نور و خوشبختی کرده است.

هوش مصنوعی: تو از خشم او ترسی نداری، زیرا با قاضی‌ات به دشمنی پرداخته‌ای.

هوش مصنوعی: ای گنبد گندمی که بر سر شاه می‌چرخد، چه کار ناگواری انجام دادی که چنین در این وضعیت قرار گرفت.

هوش مصنوعی: حالا زمان آغاز داستان غم و حزن است، چون یثرب حالا به مکانی برای اندوه و سوگواری تبدیل شده است.

هوش مصنوعی: روح پیامبر اکنون در کنار آن تربت روشن و درخشان وزید می‌زند.

هوش مصنوعی: اکنون باید از غم رهایی یابی و سر به اعتراض بلند کنی، اکنون باید مثل دریا به جوش و خروش بیفتی.

هوش مصنوعی: اکنون باید از چشمان اشک آلود خود مانند باران بهاری ریزش کنم.

هوش مصنوعی: از این به بعد من و چشمانم که مانند خون می‌گریند، از این به بعد من و صدای ناله‌ی رعد.

هوش مصنوعی: از این پس من و خاک در سوگ و غم خواهیم بود و اشک‌هایمان به مانند گل، بر روی زمین خواهد ریخت.

هوش مصنوعی: دیگر من و مانند گل، در حالیکه لباس من آسیب دیده است، مانند بلبل نغمه‌های غمناک می‌خوانیم.

هوش مصنوعی: پس از مهاجرت، فرزند بوتراب (علی علیه‌السلام) در یثرب (مدینه) به دنیا نخواهد آورد که بر زمین آفتابی تابان باشد.

هوش مصنوعی: پس از این که کاروانی که به سرزمین حجاز تعلق داشت، آماده هجرت شدند، این ساز به صدا درآمد.

هوش مصنوعی: هیچ کاروانی دیگر در این مسیر نمی‌آید و سوارکار هم بار خود را بر روی شتر نمی‌گذارد.