هوش مصنوعی: وقتی به سفر عشق تو همراه دیگران شدم، در مسیر دلدادگی به قدری غرق شدم که دیگر نتوانستم بر اثر شوق و هیجان خودم را کنترل کنم و به سرانجام مطلوبی رسیدم.

هوش مصنوعی: بر روی کهربا با ناراحتی، عقیق خالصی را قرار دادم؛ مانند لعل، از عشق تو دلم خونین شده است.

هوش مصنوعی: زمانی که دل و جانم را به زیبایی ابرو و چشم سیاه تو سپردم، مانند سپری در برابر تیرهای درد و ظلمت زندگی شدم.

هوش مصنوعی: چشم خود را از زیبایی‌های دنیا بستم و به فقر و تنگدستی پناه بردم تا به خاک پای کسانی که دارای بصیرت و دانش هستند، نزدیک شوم.

هوش مصنوعی: در دل خود، درد و غم تو را به تصویر کشیدم و از شدت عشق و اسرار محبت، آگاه شدم.

هوش مصنوعی: به خاطر غم و اندوهی که در دلم نشسته، به گونه‌ای شدم که سر تا پایم همچون پرنده‌ای که بال و پرش را گم کرده، احساس ناخوشی و محدودیت می‌کنم.

هوش مصنوعی: این قسمت از زندگی‌ام از دریای عشق به من رسید و اگر به شادی و سرخوشی رو بیاورم، به من الهام می‌شود.