هوش مصنوعی: ابروی تو به قدری زیبا و دلربا است که مانند هلال ماه جلوه‌گری می‌کند و همه را به خود جلب می‌کند.

هوش مصنوعی: خورشید از زیبایی تو شرمنده است، زیرا تو خود تجلی زیبایی هستی.

هوش مصنوعی: ای که به خاطر تو تمامی حسن‌ها و زیبایی‌ها در جهان به وجود آمده‌اند، بدان که همه این زیبایی‌ها به تو بخشیده شده است.

هوش مصنوعی: زیبایی تو به اندازه‌ای کامل است که از عین کمال دور باشد و در امان بماند.

هوش مصنوعی: ای نسیم خوشبو، در صبح زود به سوی محبوبم بگذر و پیغام مرا به او برسان.

هوش مصنوعی: آنگونه که از ناله و گریه‌ام در می‌یابید، تنم به زاری و اندوهی عمیق دچار شده است. صدای ناله‌های من به شکلی است که گویی در حال زاری از درد و رنج هستم.

هوش مصنوعی: ما به خاطر عشق تو هستیم، ای زیبا، با چشمی پر از اشک و دلی مملو از شور و شوق.

هوش مصنوعی: زندگی بدون تو برایم خوشایند نیست، پس برگرد که زمان وصال فرا رسیده است.

هوش مصنوعی: دل از تو صبور و آرام شده، اما این دل نیست که بتواند به سادگی سنگی سخت و بی‌احساس باشد.

هوش مصنوعی: اگر تو صبر و تاب داشته باشی، ما از تو انتظار صبر داریم که غیر ممکن است.

هوش مصنوعی: ما گفتیم وقتی به خواب می‌رویم، خیال تو را مانند ماهی می‌بینیم که در خواب عمیق است.

هوش مصنوعی: اما وقتی که از غم فرار نمی‌توانم کنم، خواب به سرم می‌آید و این فقط بخشی از خیال و آرزوهاست.

هوش مصنوعی: اگر عشق چهره‌ات جانم را به باد دهد، مثل خاکی که در کوی توست، چه باک.

هوش مصنوعی: مرغ دل او که به دام مویت گرفتار شده، هرگز نمی‌تواند از آن آزاد شود.