ابن یمین » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۸۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>آنکس که جهان زوست جهان خود همه اوست</p></div>
<div class="m2"><p>جانانش همیخوانم و جان خود همه اوست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>خیزد شرر از آتش و چون در نگری</p></div>
<div class="m2"><p>روشن شودت ازین که آن خود همه اوست</p></div></div>

شمارهٔ ۸۱

آنکس که جهان زوست جهان خود همه اوست
جانانش همیخوانم و جان خود همه اوست
خیزد شرر از آتش و چون در نگری
روشن شودت ازین که آن خود همه اوست

هوش مصنوعی: این ابیات بیانگر این معنا هستند که هر چیزی که در جهان وجود دارد، در حقیقت منعکس‌کننده وجود یک حقیقت بزرگتر است. شاعر به ارتباط عمیق و یگانگی بین جهان و خود اشاره می‌کند و تأکید می‌کند که همه‌چیز به اصل واحدی بازمی‌گردد. به عبارتی، همه چیز در جهان نشانه‌ای از وجود و حقیقتی فراگیر است که خود آن حقیقت، شامل تمامیت هستی است.

شمارهٔ ۷۹

شمارهٔ ۸۰

هوش مصنوعی: کسی که جهان برای اوست، تمام جهان اوست. من محبوبش را صدا میزنم و جانم نیز تماماً برای اوست.

آنکس که جهان زوست جهان خود همه اوست

جانانش همیخوانم و جان خود همه اوست

هوش مصنوعی: از آتش شعله‌ای بلند می‌شود و وقتی به آن دقت کنی، روشن می‌شود که خود آتش همان شعله است و همه چیز از آن ناشی می‌شود.

خیزد شرر از آتش و چون در نگری

روشن شودت ازین که آن خود همه اوست

شمارهٔ ۸۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده