ابن یمین » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>آنخواجه که سروریست بر خلق او را</p></div>
<div class="m2"><p>هست اطلس آسمان کم از دلق او را</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>پیشش چو دوات هر که سر باز نشد</p></div>
<div class="m2"><p>بر زد چو قلم دوده سر از حلق او را</p></div></div>

دیوان اشعار ابن یمین فریومدی - تصویر ۲۱۸

دیوان اشعار ابن یمین فریومدی (از روی نسخه قدیمی مورخ به سنه ۹۲۱ هجری قمری) - ابن یمین فریومدی - تصویر ۲۲۰

شمارهٔ ۸

آنخواجه که سروریست بر خلق او را
هست اطلس آسمان کم از دلق او را
پیشش چو دوات هر که سر باز نشد
بر زد چو قلم دوده سر از حلق او را

هوش مصنوعی: این شعر درباره‌ی قدرت و مقام انسانی است که بر دیگران سروری دارد. شاعر به زیبایی و عظمت این شخص اشاره می‌کند و او را به آسمان تشبیه می‌کند. در ادامه گفته می‌شود که هر کسی که نتواند در برابر او بایستد، همچون دواتی که قلم از آن می‌نویسد، محکوم به شکست و از بین رفتن است. به نوعی، این ابیات نشان‌دهنده‌ی تسلط و قدرت این شخصیت بر دیگران است.

شمارهٔ ۶

شمارهٔ ۷

هوش مصنوعی: آن آقایی که بر مردم تسلط و سروری دارد، از نظر مقام و جایگاهش مانند آسمان است و زیبایی و ارزشش کمتر از جلای دلق (لباس) او نیست.

آنخواجه که سروریست بر خلق او را

هست اطلس آسمان کم از دلق او را

هوش مصنوعی: هر کسی که در برابر او تسلیم نشود، مانند دواتی است که در مقابل قلم قرار گرفته و سر خود را از گردن خود جدا خواهد کرد.

پیشش چو دوات هر که سر باز نشد

بر زد چو قلم دوده سر از حلق او را

شمارهٔ ۷

اطلاعات

برگردان به زبان ساده