ابن یمین » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۴۴۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>خواهد شدن از تن نظر جان زایل</p></div>
<div class="m2"><p>ناگشته بجز حسرت و ارمان حاصل</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>یا رب ز جهان مرا چنان بر که هنوز</p></div>
<div class="m2"><p>باشند بصحبتم عزیزان مایل</p></div></div>

شمارهٔ ۴۵۰

خواهد شدن از تن نظر جان زایل
ناگشته بجز حسرت و ارمان حاصل
یا رب ز جهان مرا چنان بر که هنوز
باشند بصحبتم عزیزان مایل

هوش مصنوعی: این بیت بیانگر احساس کسالت و ناامیدی شاعر از از دست دادن عزیزانش است. او از خداوند می‌خواهد که در جهانی زندگی کند که همچنان عزیزانش در کنار او باشند و او را در این حسرت و آرزو رها نکند. در واقع، محور این شعر، longing (دلتنگی) برای همراهی با نزدیکان و غم دوری از آنان است.

شمارهٔ ۴۴۸

شمارهٔ ۴۴۹

هوش مصنوعی: هر کسی که بخواهد از زندگی و جسم خود جدا شود، در واقع روح و جانش را از دست نمی‌دهد و تنها حسرت و آرزو برایش باقی می‌ماند.

خواهد شدن از تن نظر جان زایل

ناگشته بجز حسرت و ارمان حاصل

هوش مصنوعی: ای خدا، از زندگی در این دنیا به من حالتی عطا کن که عزیزانم همچنان در کنارم باشند و بخواهند با من ارتباط داشته باشند.

یا رب ز جهان مرا چنان بر که هنوز

باشند بصحبتم عزیزان مایل

شمارهٔ ۴۴۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده