ابن یمین » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۶۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>هر چند که پیریم و ضعیفیم و نزار</p></div>
<div class="m2"><p>والات وادات کار افتاده ز کار</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>با اینهمه گر سمنبری لاله عذار</p></div>
<div class="m2"><p>گوید که بگیر بوسه گویم که بیار</p></div></div>

شمارهٔ ۳۶۹

هر چند که پیریم و ضعیفیم و نزار
والات وادات کار افتاده ز کار
با اینهمه گر سمنبری لاله عذار
گوید که بگیر بوسه گویم که بیار

هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر به پیری و ناتوانی خود اشاره می‌کند و از ضعف و کهولت سن سخن می‌گوید. با وجود این وضعیت، اگر کسی از او دعوت کند که بوسه‌ای بدهد، او با میل قبول می‌کند و می‌گوید که به او بگوید تا این عمل را انجام دهد. در واقع، شاعر می‌گوید که حتی با وجود پیری و ناتوانی، هنوز هم می‌تواند عشق و محبت را احساس کند.

شمارهٔ ۳۶۷

شمارهٔ ۳۶۸

هوش مصنوعی: با وجود اینکه سن ما بالا رفته و ضعیف شده‌ایم و حالتی ناتوان داریم، فعالیت‌های مرتبط با موقعیت‌مان همچنان انجام می‌شود.

هر چند که پیریم و ضعیفیم و نزار

والات وادات کار افتاده ز کار

هوش مصنوعی: اگرچه که زیبایی به مانند لاله رخسار (صورت) سخن می‌گوید و دعوت به بوسه می‌کند، من هم به او جواب می‌دهم که بوسه‌ای بیاور.

با اینهمه گر سمنبری لاله عذار

گوید که بگیر بوسه گویم که بیار

شمارهٔ ۳۶۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده