ابن یمین » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای باد سحر گهی بصد جهد و شتاب</p></div>
<div class="m2"><p>برخیز و جلال ملک و دین را دریاب</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گو ابن یمین گفت که تو بخت منی</p></div>
<div class="m2"><p>زانرو که نمی بینمت الا که بخواب</p></div></div>

شمارهٔ ۳۷

ای باد سحر گهی بصد جهد و شتاب
برخیز و جلال ملک و دین را دریاب
گو ابن یمین گفت که تو بخت منی
زانرو که نمی بینمت الا که بخواب

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از باد سحر می‌خواهد که با تلاش و سرعت خود به او کمک کند تا جلال ملک و دین را پدیدار کند. او می‌گوید که به او بخت خوشی داده شده و تنها در خواب می‌تواند او را ببیند.

شمارهٔ ۳۵

شمارهٔ ۳۶

هوش مصنوعی: ای باد صبحگاهی، گاهی با تلاش و سرعت بلند شو و عظمت سلطنت و دین را درک کن.

ای باد سحر گهی بصد جهد و شتاب

برخیز و جلال ملک و دین را دریاب

هوش مصنوعی: ابن یمین می‌گوید که تو بخت و شانس من هستی، به همین دلیل فقط وقتی تو را می‌بینم که خوابم.

گو ابن یمین گفت که تو بخت منی

زانرو که نمی بینمت الا که بخواب

شمارهٔ ۳۶

اطلاعات

برگردان به زبان ساده