ابن یمین » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای گشته دلم ز آتش هجر تو کباب</p></div>
<div class="m2"><p>باز آی من سوخته دلرا دریاب</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>چون چنگ مرا تو در بغل بودی از آن</p></div>
<div class="m2"><p>گر کیسه تهی نبود می همچو رباب</p></div></div>

شمارهٔ ۳۸

ای گشته دلم ز آتش هجر تو کباب
باز آی من سوخته دلرا دریاب
چون چنگ مرا تو در بغل بودی از آن
گر کیسه تهی نبود می همچو رباب

هوش مصنوعی: در این اشعار، شاعر از درد و سوزش ناشی از دوری معشوق سخن می‌گوید. دل او چون کبابی گشته از آتش جدایی و از معشوق می‌خواهد که بازگردد و او را نجات دهد. شاعر همچنین به یاد لحظات شیرین همراهی با معشوق می‌افتد و آرزو می‌کند اگر دارای ثروت و امکانات بود، همچون ربابی که می‌نوازد، لحظاتی زیبا را دوباره تجربه کند.

شمارهٔ ۳۶

شمارهٔ ۳۷

هوش مصنوعی: دل من از دوری تو مانند گوشتی روی آتش آسیب دیده است. ای معشوق، برگرد و به کمک این دل سوزان بیای!

ای گشته دلم ز آتش هجر تو کباب

باز آی من سوخته دلرا دریاب

هوش مصنوعی: وقتی که تو مانند یک چنگ در آغوشم بودی، اگرچه کیسه‌ام خالی بود، با این حال می‌نوشم مثل یک رباب.

چون چنگ مرا تو در بغل بودی از آن

گر کیسه تهی نبود می همچو رباب

شمارهٔ ۳۷

اطلاعات

برگردان به زبان ساده