ابن یمین » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۵۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>از بس که رسید از رخ و از غمزه یار</p></div>
<div class="m2"><p>بر لاله و نرگس ستم ایام بهار</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>هم دود دل لاله رخش را بگرفت</p></div>
<div class="m2"><p>هم غمزه او گشت چو نرگس بیمار</p></div></div>

دیوان اشعار ابن یمین فریومدی (از روی نسخه قدیمی مورخ به سنه ۹۲۱ هجری قمری) - ابن یمین فریومدی - تصویر ۷۳۸

دیوان اشعار ابن یمین فریومدی - تصویر ۷۳۷

شمارهٔ ۳۵۴

از بس که رسید از رخ و از غمزه یار
بر لاله و نرگس ستم ایام بهار
هم دود دل لاله رخش را بگرفت
هم غمزه او گشت چو نرگس بیمار

هوش مصنوعی: در این شعر، poet به شدت تحت تاثیر زیبایی و تاثیرگذاری یار خود قرار گرفته است. او به گل‌ها (لاله و نرگس) اشاره می‌کند که تحت فشار و سختی‌های بهار هستند. دل لاله به خاطر زیبایی یار به غم نشسته و غمزه‌ی یار نیز همانند نرگس بیمار شده است. به طور کلی، این شعر احساسات عاشقانه و تأثیر عمیق یار را بر شاعر به تصویر می‌کشد.

شمارهٔ ۳۵۲

شمارهٔ ۳۵۳

هوش مصنوعی: به دلیل زیبایی و تاثیر چهره و ناز بی‌نظیر محبوبم، گل‌های لاله و نرگس در روزهای بهاری تحت فشار و سختی قرار گرفته‌اند.

از بس که رسید از رخ و از غمزه یار

بر لاله و نرگس ستم ایام بهار

هوش مصنوعی: در اینجا اشاره شده است که هم درد و رنج دل دلبر، در چهره زیبای او نمود پیدا کرده، و هم ناز و کرشمه‌اش باعث شده مانند نرگسی که بیمار است، حالتی غمگین و اندوهناک به خود بگیرد.

هم دود دل لاله رخش را بگرفت

هم غمزه او گشت چو نرگس بیمار

شمارهٔ ۳۵۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده