ابن یمین » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۴۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>هر چیز کزو هستی تو پیدا شد</p></div>
<div class="m2"><p>هم اوست که گه خامش و گه گویا شد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>چون آب که شد ابر و ز دریا برخاست</p></div>
<div class="m2"><p>شد قطره و قطره باز با دریا شد</p></div></div>

دیوان اشعار ابن یمین فریومدی (از روی نسخه قدیمی مورخ به سنه ۹۲۱ هجری قمری) - ابن یمین فریومدی - تصویر ۱۱۶

دیوان اشعار ابن یمین فریومدی - تصویر ۱۱۴

شمارهٔ ۳۴۸

هر چیز کزو هستی تو پیدا شد
هم اوست که گه خامش و گه گویا شد
چون آب که شد ابر و ز دریا برخاست
شد قطره و قطره باز با دریا شد

هوش مصنوعی: در این ابیات بیان شده که هر چیزی که هستی از آن سرچشمه می‌گیرد و همین نیروی خلاق، گاهی در سکوت و گاهی در بیان خود را نشان می‌دهد. مانند آب که ابتدا ابر می‌شود و از دریا برمی‌خیزد، سپس به قطرات تبدیل می‌شود و دوباره به دریا می‌پیوندد. این تصویر بیانگر دایره‌وار بودن وجود و پیوستگی عناصر طبیعی است.

شمارهٔ ۳۴۶

شمارهٔ ۳۴۷

هوش مصنوعی: هر چیزی که وجود تو را نمایان می‌کند، همان است که گهگاه خاموش و گاه سخن‌گو می‌شود.

هر چیز کزو هستی تو پیدا شد

هم اوست که گه خامش و گه گویا شد

هوش مصنوعی: زمانی که بخار آب به صورت ابر درآمد و از دریا بلند شد، در ادامه به شکل قطره‌ای درآمد و دوباره به دریا پیوست.

چون آب که شد ابر و ز دریا برخاست

شد قطره و قطره باز با دریا شد

شمارهٔ ۳۴۷

اطلاعات

برگردان به زبان ساده