ابن یمین » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>گر میطلبی گوهر اسرار طلب</p></div>
<div class="m2"><p>واندر صدف ایندل بیدار طلب</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>از کوی تو چون راه بدر می نرود</p></div>
<div class="m2"><p>دلدار توئی و هم تو دلدار طلب</p></div></div>

شمارهٔ ۳۲

گر میطلبی گوهر اسرار طلب
واندر صدف ایندل بیدار طلب
از کوی تو چون راه بدر می نرود
دلدار تویی و هم تو دلدار طلب

هوش مصنوعی: این ابیات به دنبال جستجوی اسرار و معانی عمیق هستند. شاعر به دنبال گوهرهای پنهان است و از شنیدن دانایی و بیداری سخن می‌گوید. او تأکید می‌کند که برای یافتن دلدار واقعی، باید در کوچه و مسیر خود تلاشی مضاعف کند؛ زیرا دلدار در واقع خود اوست که باید جستجو شود.

شمارهٔ ۳۰

شمارهٔ ۳۱

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی به رازها و گنجینه‌های با ارزش برسید، پس باید در وجود خود بیدار شوی و اشتیاق خواستن را در خود پرورش دهی.

گر میطلبی گوهر اسرار طلب

واندر صدف ایندل بیدار طلب

هوش مصنوعی: دلدار من تویی و تو همانی که دل را به سمت خود می‌کشی. از کوی تو، هیچ راهی برای دور شدن نمی‌بینم.

از کوی تو چون راه بدر می نرود

دلدار توئی و هم تو دلدار طلب

شمارهٔ ۳۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده