ابن یمین » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>آئینه جان تیره اگر نیست ترا</p></div>
<div class="m2"><p>پس بهر چه بر دوست نظر نیست ترا</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>در آینه از وی اثری میطلبی</p></div>
<div class="m2"><p>آئینه همه اوست خبر نیست ترا</p></div></div>

شمارهٔ ۴

آیینه جان تیره اگر نیست ترا
پس بهر چه بر دوست نظر نیست ترا
در آینه از وی اثری میطلبی
آیینه همه اوست خبر نیست ترا

هوش مصنوعی: این بیت‌ها به مفهوم روح و وجود انسان اشاره دارند. شاعر می‌گوید اگر جان تو (آیینه) تاریک است، پس چرا به دوست (خدا یا عشق) نگاه می‌کنی؟ او همچنین بیان می‌کند که انتظار منبعی از دوست در آینه (دل) بی‌معناست، زیرا آینه خود نشان‌دهنده اوست و تو از آن بی‌خبری. به‌طور کلی، این ابیات به جستجوی حقیقت در درون و ارتباط با معشوق می‌پردازد.

شمارهٔ ۲

شمارهٔ ۳

هوش مصنوعی: اگر جان تو همچون آیینه روشن نیست، پس چرا بر دوستی نمی‌نگری؟

آئینه جان تیره اگر نیست ترا

پس بهر چه بر دوست نظر نیست ترا

هوش مصنوعی: اگر در آینه به دنبال نشانه‌ای از او هستی، باید بدانی که خود آینه تنها او را نشان می‌دهد و تو از این حقیقت بی‌خبری.

در آینه از وی اثری میطلبی

آئینه همه اوست خبر نیست ترا

شمارهٔ ۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها