ابن یمین » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>یا رب ز خرد مدار محروم مرا</p></div>
<div class="m2"><p>میدار بنام نیک موسوم مرا</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>پیرایه تو داده ئی مرا گوهر نظم</p></div>
<div class="m2"><p>عاطل مکن از گوهر منظوم مرا</p></div></div>

شمارهٔ ۱۵

یا رب ز خرد مدار محروم مرا
میدار بنام نیک موسوم مرا
پیرایه تو داده یی مرا گوهر نظم
عاطل مکن از گوهر منظوم مرا

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از خداوند درخواست می‌کند که او را از عقل و خرد محروم نکند و از او بخواهد که نام نیکی به او عطا کند. همچنین، شاعر به زیبایی و ارزش شعر و نظم خود اشاره می‌کند و از خدا می‌خواهد که او را از گوهر و زیبایی شعرش بی‌نیاز نکند.

شمارهٔ ۱۳

شمارهٔ ۱۴

هوش مصنوعی: ای پروردگار، مرا از عقل و خرد بی‌نصیب مکن و نام نیک مرا فراموش نکن.

یا رب ز خرد مدار محروم مرا

میدار بنام نیک موسوم مرا

هوش مصنوعی: تو به من زیبایی داده‌ای، اما بی‌فایده نکن آنچه را که من به نظم درآورده‌ام.

پیرایه تو داده ئی مرا گوهر نظم

عاطل مکن از گوهر منظوم مرا

شمارهٔ ۱۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده